woensdag 29 februari 2012

Kruger-park in beeld

Dit jaar verbleef Marjo 6 weken in het Krugerpark, van 1 januari tot half februari. Tijdens die periode werd hij achtereenvolgend vergezeld door Agnes, Cees en Claudia daarna door Marleen, Dominique en Chris uit België en tenslotte door Fred en Dolf.
De verslagen daarvan staan in vorige blogafleveringen. Nu volgen de beelden. Dit is een filmpje samengesteld uit een keuze van de ruim 1.000 foto's, die Marjo gemaakt heeft tijdens zijn verblijf in het Krugerpark. De muziek erbij is van Ladysmith Black Mombaza. Zuid-Afrikaanser kan het niet worden, dacht ik.



Later volgt er nog een filmpje met foto's van de waterschade, die door het noodweer in het park is aangericht. Ook staat er een fotoverslag op stapel van het bezoek van Fred, Dolf en Marjo aan het wildlife rehabilitation centre Moholoholo.

zondag 26 februari 2012

De 10.000ste bezoeker op ongebaande paden...

Wat begonnen is als een middel om mijn 95-jarige moeder in Nederland - dank zij de door Agnes dagelijks uitgedraaide print - op de hoogte te brengen van de avonturen van haar zoons in Zuid Afrika, is inmiddels uitgegroeid tot 'globale' proporties. Van de Kruger-reis die Marjo en ik in januari 2011 maakten schreef ik een dagelijks verslag op de blog. En .... zeer tot mijn verrassing kwam de site op PageAdviser.com en werd er wereldwijd ingelogd op de site van 'ONGEBAANDE PADEN'.
Vandaag dinsdag 28 februari 2012 is deze weblog voor de 10.000ste keer bezocht. Om precies te zijn werd om 21.30 uur vanavond deze 10.000ste geregistreerd. Marjo was nota bene de 10.000ste bezoeker!!!!!
Om dit memorabele feit te vieren en als dankbetuiging aan de talloze trouwe bezoekers van de blog is er een filmpje met schitterende plaatjes op de site geplaatst en daarbij passende muziek geplaatst, een ode aan Afrika.
Geniet ervan.


Ter informatie kan ik verder melden dat de belangstelling voor de weblog niet alleen vanuit het  Nederlands taalgebied komt, maar ook van onverwacht verre oorden. In volgorde van oplopende bezoekers aantallen worden in de statistieken achtereenvolgens Egypte, Verenigd Koninkrijk, Maleisië, Duitsland, Zuid Afrika, Rusland, Verenigde Staten, Hongarije, België en natuurlijk Nederland vermeld. Ook worden - met geringere bezoekers aantallen - onder meer Italië, Oekraïne, Kroatië, Japan, Australië, Honduras en Bangladesh genoemd. Zij zullen ongetwijfeld de vertaal-knop op de site gevonden hebben.

Even iets van praktische aard: de bezoekers aantallen zijn kennelijk ook niet aan de - nimmer aflatende - aandacht van het YouTube team ontsnapt: BIG BROTHER IS WATCHING YOU!
In november van het afgelopen jaar kreeg ik namelijk een uitnodiging van Google-YouTube om inkomsten te genereren met de filmpjes, die via YouTube op de weblog geplaatst zijn. Google kiest daarbij automatisch - op basis van de video-inhoud - wat voor een soort advertenties worden weergegeven. Inkomsten worden gegenereerd wanneer bezoekers deze advertentie bekijken en/of erop klikken.

Nou ben ik er in eerste instantie niet zo enthousiast over om een hobby als deze te commercialiseren en heb ik een hekel aan ongevraagde reclame boodschappen. Maar bij nader inzien - ik krijg zeggenschap over de vorm en de plaatsing van de reclame boodschappen - lijkt het me echter een aardige idee om met de inkomsten, die ermee gepaard gaan, bij te dragen aan de projecten, welke Liesbeth en Marjo voor hun Afrikaanse vrienden - die in het Krugerpark werken - opzetten.

Dit jaar helpen zij Flora met het bouwen van een degelijke woning voor haar.
Dus, ik zou zeggen: kijk met grote regelmaat naar onze filmpjes van YouTube, klik er naar hartelust op.  In de rechter kolom naast de blog staat de link: Kruger filmpjes uit eigen Hoed&Hoed-studio geniet ervan ( het mag mateloos! ) en........... je helpt er op dit moment Flora mee.

Flora met twee van haar collega-vriendinnen, die werken in het Krugerpark.


Flora, voor haar huis-in-aanbouw met haar zoon en haar zus.


Van mijn kant beloof ik jullie, als trouwe blogvolgers, op de hoogte te houden van de voortgang van de projecten............

Update
Inmiddels - het is februari 2016 - hebben we Flora een eerste donatie kunnen doen. Meer hierover leest u op de pagina over Mopani.

woensdag 8 februari 2012

Week zes in het Krugerpark.

4 februari 2012:
Vanmorgen in de motregen groene meerkatten, ibissen en zebra-mangoesten aan de ontbijttafel gehad. Verder een Afrikaanse koekoek, een koppel paradijs-vliegenvangers, een klipspringer en een lel-kiviet gespot.

Afbeeldingen van deze exoten lijken me hier wel op zijn plaats, uiteindelijk is niet iedereen zoöloog. Bij de lel-kiviet kreeg ik even het idee op een congres voor ornithologen beland te zijn of in het theater bij een sketch van Toon Hermans. De dieren bestaan echt - ik heb het opgezocht - en zijn hierbij in de door Fred genoemde volgorde afgebeeld. Dus dat kan kan niet mis gaan.









Gerard, het vogelboekje, dat ik via Marjo van je kreeg komt nu goed van pas. Voor eventuele correcties ben ik altijd in.

Daarna werden de wat meer bekendere soorten gespot: twee neushoorns, diverse olifanten en uiteindelijk zelfs ook een cheetah ( jachtluipaard ).

Helemaal goed! Super, een cheetah zo'n vijf meter naast de auto! De rivier de Sabie is hier wel 200 meter breed en het water heeft op deze plek 5 meter hoog gestaan. De natuur gaat opnieuw beginnen. Door een dijkdoorbraak bij de golfbaan van kamp Skukuza is de waterpartij er leeggestroomd. Dus geen kroko-show dit jaar! Verder nog een bush-bok bij de hide gezien, verder was het daar stil. En...........natuurlijk........... weer net op tijd in het kamp!..

Een hide is een beschutte stilte-plek, waar je ongezien wild-life kunt spotten en fotograferen.
Verder wil ik met alle plezier nog even met een foto de 'kroko-show' toelichten, waar Fred naar verwijst. Het is een show, met een zeer hoog Steve Irwin- gehalte, die Marjo voor de camera van Femke verleden jaar ten beste gaf.


5 februari 2012:

Vanmorgen om 05.30 uur vanuit het rustkamp het park ingereden. Onderweg naar de plaats waar we zouden ontbijten zagen we twee slapende neushoorns en drie hyena's. Bij de uitstapplaats van Berg en Dal ( ja, dat heb je hier - vanwege het Hollands verleden, ook! ) hebben we ontbeten met het uitzicht op een neushoorn. Bij ons gekookt eitje en kopje koffie waren we ook - onuitgenodigd - te gast bij een stel parende burchell-koekoeken, die ongetwijfeld ook wel een beschuitje met elkaar wilden nuttigen.
P.s. Burchell-koekoeken? voor de leken onder ons een fotootje links hiernaast.
Fred zit vast naast Marjo in de auto met zijn vogelgids: 'Voëls van Suider-Afrika' op schoot.

Verderop nog een hop, kuif-houtkapper en een grote panter schilpad in het vizier gehad. En als klap op de vuurpijl: een ZWARTE neushoorn!!. Uiterst zeldzaam. Voor Marjo en mij de tweede keer dat we die in het wild zagen. 's Middags zagen we tussen de impala's twee bosbokjes. We zagen een dwerg-ijsvogel en spotten bij een beekje een slangenhals-vogel.
N.B. Dat is die vogel rechts, met die slangenhals!

Vervolgens kregen we een karmijn rode bijeneter op het netvlies.






Daarna, alsof eentje nog niet genoeg was: de volgende ZWARTE NEUSHOORN ditmaal een vrouwtje. Prachtdieren, ze kwam tot op zeven meter van de auto af.

Misschien hing de lucht van het mannetje nog aan onze auto; neushoorns kunnen heel slecht zien, maar des te beter ruiken.
Terug in het kamp kwamen we tot de ontdekking dat we bezoek hebben gehad van de o zo olijke meerkatten; alle bananen waren op. Wat ons nog restte waren de schillen. Maar we konden het hebben, ons humeur kon niet stuk na zo'n geweldige neushoorn-dag.

Voor alle duidelijkheid, want sommige lui verwar die Hoephoep ( ABN: hop ) met een ander voëltjie: die Houtkapper.
Op de foto's - links - de kuif-houtkapper en - onder - de hop, die behoort ( hoe kan het ook anders? ) tot de familie der hoppen.
Dit alles op het gevaar af voor een serieuze vogelkenner door te gaan.










6 februari 2012:
Vanmorgen zat er vlak bij het kamp een breedkop-arend, zie rechts.
We zagen een secretarisvogel op jacht. Veel neushoorn hadden door op mestplaatsen geurvlaggen achter te laten hun territorium gemarkeerd, om aan te geven: 'Mr. Rhino was here'. Later zagen we dan ook veel neushoorns, een scharnier-schilpad, bij een dam 170 koe-reigers en een indrukwekkende groep van ongeveer 300 buffels. Onderweg een bos-patrijs, een koedoe, leeuwen en een cobra tegengekomen. Vanmiddag was er weer een stuk weg, dat afgesloten was geweest vanwege het noodweer, geopend voor het verkeer. We konden weer over de brug, die veel schade had opgelopen. Na die herstelde brug werden we verrast door drie klipspringers bij elkaar en een koppel dassie-vogels.

P.s. Een afbeelding van een dassie-vogel kon ik niet vinden.

7 februari 2012:
Vanmorgen in de vroege ochtend een bush-walk gedaan. daarbij was vooral aandacht voor allerlei kleine dieren, ( nou ja, klein? ) spinnen van wel tien centimeter! en vogels. Ook hebben we olifanten en leeuwen - op min of meer veilige afstand - gehoord. In een rivierbedding lagen twee neushoorns te slapen, we zijn ze tot op 20 meter genaderd. Verder kwamen we tot de ontdekking, dat er ( op zijn minst ) twee soorten termieten bestaan.

Links, de europese bijeneter, een prachtig kleurrijk vogeltje, dat overwintert in de warme zuidelijk gelegen oorden. Zij is verwant aan de evenzo kleurrijke ijsvogels en scharrelaars. De seksen zijn gelijk gekleurd en niet van elkaar te onderscheiden. Wereldwijd bestaan er 26 soorten, allemaal bijzonder gekleurde en slanke vogels. Hoewel zij niet voorkomen op de rode lijst van bedreigde diersoorten, staan bijeneters wel aan diverse gevaren bloot: de jaarlijkse trektochten, waarbij zij enorme afstanden afleggen en in de wintergebieden worden zij belaagd en afgeschoten door imkers. Allemaal kennis, die ik ontleen aan Jeu Smeets.

Vervolgens kruiste een koedoe ons pad en ontwaarden we twee leeuweoortjes in het savannegras. Een flinke olifanten bull in de musth, dat wil zeggen: een olifant in een zodanig - door hormonale veranderingen tijdens de paartijd - opgewonden staat, dat hij onberekenbaar en gevaarlijk wordt, volgde ons over de weg richting rustkamp. Deze keer waren we...vindt je het gek, met een bull in de musth op je achterbumper!... twee minuten vóór sluitingstijd binnen!

8 februari 2012:
Op deze laatste dag van de Kruger-reis trekt het safari-trio er voor de zoveelste keer er weer uitgerust en welgemoed op uit.
Vanmorgen een groep van ruim 30 bavianen op de weg. Naast de vele klauwieren ook een vorkstaart-drongo en tientallenkoereigers in de boom gezien.
Het toeval wil dat 2012 door Sovon is uitgeroepen tot het jaar van de Klauwieren: IVN Raalte organiseert ( voor de liefhebbers ) een presentatie over KLAUWIEREN: Op vrijdag 17 februari 2012. Aanvang 19.30 uur in het Annahuis - naast de Plaskerk in Roalte. De grauwe klauwier is in Nederland een schaarse broedvogel. Voor details: Laatste Nieuws - pagina 7 van: de site van Dalfsennet.

En rechts zit dan de vorkstaart drongo! Op Alle Vogels nl. las ik dat Drongo,s een groep zangvogels uit de oude wereld vormen. Het zijn luidruchtige, actieve vogels, allemaal zwart en de meeste soorten het een gevorkte staart. Het zijn echte insecteneters, hun jachtmethode is simpel. Ze zitten op een uitstekende tak te wachten tot er een prooi voorbij komt. Deze vangen ze dan in de vlucht of ze duiken bovenop een prooi op de grond. Ze moeten wel zo jagen, want ze hebben zulke korte pootjes, dat lopen over de grond heel eg moeizaam gaat.



Verder wandelde er een grote varaan over het pad, we zagen een savanne zwaluw, een levaillants-koekoek. Ik vermoed dat die ook wel te vinden zijn op Alle Vogels.nl. In het hoofdmenu van deze site is een afdeling met 'Vogels uit Afrika' opgenomen. Verder zien we een groep van wel zeker 85 olifanten en ontwaren we een bataleur ( zie Alle Vogels.nl ), een hele familie vlakvark of te wel een groep wrattenzwijnen, zeven grote waterschilpadden en vervolgens panter sporen ...kortom, het kan haast niet op!

Deze moeder vlakvark met vlakvark-kind is verleden jaar op het terras van de Skukuza Gholfbaan gesignaleerd.

Bij een ondergaande zon konden we genieten van drie klipspringers, een grote groep impala's en de silouetten van giraffen....met een opkomende volle maan! En dat bij een verkwikkende bries na een dagtemperatuur van 32 graden.

Dat is, met recht, genieten!
De boys zullen moeten overschakelen naar de Lage Landen, waar DE ZESTIENDE ELFSTEDEN TOCHT momenteel het wereldnieuws vervangt. Het temperatuur verschil tussen instappen in Johannesburg en uitstappen op Schiphol bedraagt zo'n kleine 50 graden! Maak je borst maar nat, of liever gezegd zet je kraag maar op! Trek handschoenen aan en vergeet de Zuid Afrikaanse braai. Het wordt nu dampende boerenkoolstamp met rookworst en op de kop een gebreid petje met: KOUD HÉ !

Deze Kruger-reis verschilde, om meerdere redenen, van vorige jaren. Op de eerste plaats werd deze reis Marjo afwisselend vergezeld door drie gezelschappen met ieder een eigen sfeer. De overeenkomst was dat men eensluidend enthousiast was; iedereen gaf afzonderlijk op eigen wijze blijk van een levendige en welgemeende interesse en nieuwsgierigheid naar wild-life ervaringen. Ieder getuigde ook van voldoende gevoel voor humor en gemeenschapszin om er tezamen een aangename tijd van te maken.
Verder was het deze keer buitengewoon enerverend vanwege de aanvankelijke extreme droogte, die tijdens het verblijf omsloeg in noodweer met ongekende, hevige regenbuien. Het buitensporig natuurgeweld dat het park en de omgeving ongenadig teisterde was op zichzelf al een uitzonderlijke - en soms benauwende - belevenis voor de bezoekers, ook voor de bewoners van het park had het een enorme inpact. Of daarmee de aanwezigheid van al die kadavers, die Fred meldde in zijn sms-jes, te verklaren zijn weet ik niet, maar opvallend was het wel.
Freds belangstelling voor de grote variëteit van vogels in het Krugerpark zorgde overigens voor voldoende tegenwicht voor de macabere karkassen en kadaver-vreetpartijen, waardoor ook het idyllisch karakter van het park in beeld kon komen.
Dankzij Freds observatie-talent zijn we nu allemaal enigszins ingevoerd in het leven van de Europese Bijeneter en de Vorkstaart-drongo. Zelf wist ik nog niet eens af van het bestaan van de slangenhals-vogel, de paradijs-vliegenvanger, de lel-kiviet, de kuif-houtkapper of de Burchell-koekoek, laat staan dat ik wist dat het dit jaar het jaar van de KLAUWIEREN is!

Vanavond wordt de reis traditioneel afgesloten met een etentje in het Salati restaurant, wat gehuisvest is op het perron van het treinstation dat in de 20-er jaren nog dienst deed, maar waar nu malse biefstuk en verse vis geserveerd wordt.

In zijn slotcommentaar benadrukte Marjo dat het verblijf in het park voor hem ook deze keer weer afwisseld en aangenaam is geweest: "Iedereen was erg belangstellend en gemotiveerd om geboeid te blijven kijken naar wat er zich voor hun ogen op de Zuid Afrikaanse savanne afspeelde."
Hij was blij dat het project voor Elina tot een goed eind was gekomen en hij heeft zich voorgenomen om samen met Liesbeth een nieuw project op te gaan starten voor Flora en haar dochter.
Verder blijkt hij nog steeds mateloos onverzadigbaar in zijn honger naar wild-life ervaringen: "Ik heb natuurlijk nog lang niet alles gezien.........!"

P.s.
In een nagekomen bericht meldt Fred dat alle zwaluwen nog in Zuid Afrika zijn, "dus denken wij" sms-t hij, "dat de kou nog wel even kan duren."
En nu maar hopen dat de voorzitter van de Friesche Schaatsvereniging deze blog volgt! Of tenminste één van de ijsmeesters!

vrijdag 3 februari 2012

Week vijf in het Krugerpark

De lijnen met Zuid Afrika zijn nu duidelijk hersteld. De verbinding verloopt - nu ik weer thuis in Dorst ben - toch iets eenvoudiger dan vanuit de Egyptische Sahara.

Fred zorgt voor een constante stroom van sms-jes, welke dagelijks ververst worden. In de eerste twee berichten maakt hij melding van enkele macabere schouwspelen, die dagelijks op het programma staan in het Krugerpark. Het 'Kruger' biedt een enorm natuurlijk podium in de open lucht met real-life spektakelstukken, die geen enkele regisseur zou verzinnen om te ensceneren.

28 januari 2012:
Vanmorgen vroeg opgestaan om naar een dode olifant te gaan kijken. Ruim 60 gieren, waarbij vier verschillende soorten vertegenwoordigd zijn, en een 8-tal hyena's doen zich te goed aan het kadaver. Later op de dag hebben we een leeuwin gezien. Na het onbijt zagen we een struisvogelfamilie met 16 kuikens en 2 stellen lappengieren. En ja hoor, de neushoorn. De Big Five zijn binnen!
Krap vóór sluitingstijd kunnen we - net op de nipper - de poort van ons kamp binnenrijden.


29 januari 2012:
Een dode olifant is het piece de résistance op het menu van ruim 100 gieren. Het vlees is ongetwijfeld al verorbeerd door leeuwen en hyena's. Wat resteert, de botten en het vel, is kost voor de gieren. Gieren zijn aaseters. Een totaal ander plaatje bieden de groepen kleurrijke parelhoeders in de berm van de weg. Verder zijn we nog getuige van twee vechtende varanen op een brug - ook weer een heel ander verhaal! Bij een hyenahol iets verder op zien we verse onderkaak van een zebra liggen. Vervolgens trekken vier leeuwinnen onze aandacht bij een giraffe-kill.
Aan het eind van deze wild-life stories - met de nadruk op 'wild' - meldt Fred nog een wat een vrediger tafereel: een groep van meer dan 45 giraffen stak de weg over. Of dat bij een zebra-pad was vermeldt hij niet ( redactioneel grapje ). Ten slotte brengt hij, na ons de meest extravagante en wrede culinaire spectakels te hebben opgediend, vriendelijk de hartelijke groeten over.

30 januari 2012:
Ter informatie: In het Zuid Afrikaans heet een giraffe 'kamelperd', vanwege zijn overeenkomst met de kameel ( bouw ) en het luipaard ( gevlekte huid ). Aardig gevonden, nietwaar?
De giraffe van gisteren blijkt afgelopen nacht volledig opgegeten te zijn. Alleen wat botten en zijn hoofdhoornjes werden achter gelaten door de leeuwinnen. De geur van bloeiende acacia's is heerlijk, meldt Fred verder, waarschijnlijk ter compensatie voor de brute beelden, die hij ons voorpiegelt.
Kennelijk drijft er de sterke geur aangenaam door de warme Afrikaanse lucht en doet die weldadig aan. Niet zo vreemd, want er wordt aan acacia's ( alternatieve ) geneeskracht toegedicht. De etherische oliën ervan schijnt gunstig te werken op de stoffencirculatie, goed te zijn voor de huid, erotische aantrekkingskracht ( ook erg prettig! ) te hebben en zelfs heilzaam te zijn voor de gevolgen suikerziekte.
Verder met de info van Fred:
Een groep van 39 gieren aast op een dode zebra, die in het water ligt. Hun frustratietollerantie wordt serieus op de proef gesteld, omdat ze er niet bij kunnen. Aan de waterkant lopen 9 leeuwen onrustig hun vraatzucht te verbijten. Wij kunnen alles van nabij volgen. Totdat we in de verte een stofwolk op zien doemen en een enorm gebrul ons de rillingen over de rug doet lopen.... Het was twee... voor sluit.....meer meldt dit mysterieuze sms-je niet. Is dat een cliffhanger of is dat een cliffhanger???!!!

31 januari 2012:
Raadselachtig of niet, veel meer dan: Het was twee...voor sluit...wordt er niet in deze volgende boodschap van onze 'master of suspence' prijsgegeven. We zullen de bevrijdende onthulling op dienen te schorten tot Fred weer terug en thuis is.
Deze sms meldt: Bij een uitzichtpunt, ( wat in het Krugerpark 'uitklimplaas' genoemd wordt, ) zijn acht krokodillen bezig met een kadaver van een waterbok te verslinden. Een van de kroks is een knaap van minstens vijf meter lang.

Wellicht voor menigeen overbodig, maar voor alle duidelijkheid - niet iedereen is immers even goed ingevoerd in alle geheimen van de Zuid Afrikaanse wilderness - hierbij heeft een confrontatie, tussen leven en dood, op het spel gestaan tussen deze twee afgebeelde dieren, waarbij de eerste ( die, op de linker foto! ) het leven liet.




Deze foto's, die verleden jaar door Femke zijn gemaakt, zijn afbeeldingen van onschuldige soortgenoten van één van de daders van de 'crime of passion' met zijn slachtoffer.

Verderop 3 nijlpaarden met 3 kleintjes. En vlak voor het kamp nog jonge olifantjes.
Tussen de middag wordt er gelunchd en gezwommen. Daarna speurt het trio weer verder naar brute, hartverscheurende lynchpartijen op klaarheldere dag of aandoenlijk vertederende babyscenes. We wachten af.....
Er is veel paniek bij een een groep impala's, 3 bokken stoven weg.......is wederom een met spanning geladen boodschap, die niet tot verdere verheldering komt, waarbij wij - ten tweede male - in het ongewisse achterblijven.............

1 februari 2012:
Vanmorgen hebben we een wilde-dieren-opvang-oord, Moholoholo, bezocht. Er zaten hyenahonden, maar ook een panter en een leeuw. Een neushoorntje van twee weken oud, was een eye catcher van de eerste orde!
Het lijkt me een fantastische ervaring een soortgenootje van ongeveer dezelfde leeftijd als Sunanda - de reismascotte van de safari van dit jaar - op eigen geboortegrond te zien.
Er worden veel roofvogels opgevangen, ook zitten er nog al wat gieren. Ik heb zelfs een gier op mijn hand gehad. Bepaald geen allerdaagse ervaring! De gids had er een goed verhaal over, waarmee de grotere samenhang van een oord als dit met het Krugerpark duidelijk werd. Later op de dag nog eens acht neushoorns in het vizier gehad.
Klik op Moholoholo om hun prachtige site te zien.

2 februari 2012:
Vandaag is het een 'kikkerdag', 10-tallen geel-streep-rug exemplaren steken, op weg naar het water, de weg over. Iets verder zien we een kleine groep olifanten en baltsende wahlbergarenden.

Het prentje van deze Whalbergarend - moest ik dus wel eerst even opzoeken! - is geplukt van de website eaglewatch, een zeer goed gedocumenteerde site voor roofvogelliefhebbers over allerlei soorten roofvogels, sperwers, valken en uilen. Op deze site kun je zelfs geluiden van een groot deel van deze vogels laten afspelen: echt voer voor ornithologen!




Onderweg naar kamp Olifants gaan we even de auto uit - wat eigenlijk niet de bedoeling is - om de schade door de overstromingen van enkele dagen geleden op te nemen. Een brug hier is door de enorme watermassa's nagenoeg geheel weggeslagen. In het zand waren verse pootafdrukken van leeuwen te zien. Spoor zoeken is op zich leuk, maar hier ietwat te avontuurlijk. Reden voor ons om ook maar weer de auto in te stappen.
Bij Timbavati onmoeten we een Zuid Afrikaans stel en we raken aan de praat, leuk is dat daarbij blijkt dat het ABN en het Zuid Afrikaans nog zo dicht tegen elkaar aanliggen; we konden elkaar goed verstaan.
Verder zien we veel jonge nijlganzen en in de bomen ontdekken we twee bavianen met jongen. Zelfs in het zwembad ontwaren we wildlife: twee visarenden en diverse gieren.


Vanaf morgen komen de sms-jes van kamp Skukuza in het Krugerpark, want vandaag is de laatste dag voor Marjo, Dolf en Fred in kamp Satara.

3 februari 2012:
Vanaf een uitkijkpost zijn we andermaal getuige van een wild-life banket. Ditmaal is het hoofgerecht een nijlpaardkarkas opgediend op een bedje van langzaam stromend rivierwater. De disgenoten, die aanlagen aan het banket bestond uit tientallen krokodillen.
Onderweg naar kamp Skukuza kwam de waterschade vooral aan bruggen en wegen nog eens goed in beeld. Vandaag hebben we voor onze eigen wekelijkse mondvoorraad geshopt. Wij dienen dat - in tegenstelling tot de parkbewoners - te doen buiten het Krugerpark. Onderweg hebben we tegelijk ook het project van Marjo in Hazeview bezocht.



Op deze foto van verleden jaar is de afbouw van de, naar lokale maatstaven, zeer riante woning nog volop aan de gang. Marjo en Liesbeth hebben al enige jaren geleden het plan opgevat om een passende behuizing te realiseren voor Elina, die zij tijdens een van hun eerste bezoeken aan het Krugerpark hebben leren kennen. Het gezin van Elina is met het huis meegegroeid. Zij zijn ondertussen met elf personen, haar kleinkinderen meegerekend. Dank zij de solide bouw met degelijke materialen hebben ze droog gezeten met de laatste hevige stortregens. Nu het af is hebben ze ook geen last van lekkages meer. Dat was in het verleden wel eens anders. Ook nu nog hebben veel mensen, die kleinere huisjes bewonen, welke dan ook nog eens in een slechtere staat verkeren, overlast gehad van het uitzonderlijke noodweer. De laatste keer dat het zo geregend heeft was twaalf jaar geleden. Voor de boeren is het een locale ramp. De oogst, waarmee zij in hun levenonderhoud voorzien, is op veel plaatsen vernietigd.

We waren wat later terug in het kamp, waar we toch nog wel tijd vonden om een duik in het zwembad te nemen. Heel verfrissend bij deze temperaturen van 32 graden! We moeten hier er wel voor oppassen dat de rondstruinende apen niets meenemen uit de koelkast en dat de boven ons vliegende ibissen niets achterlaten op de keukentafel. Vanavond sta ik weer achter de braai op onze nieuwe locatie in kamp Skukuza.

Marjo meldde via de telefoon dat de rangers vandaag in staking waren. Dat is een ongebruikelijke actie. Het heeft te maken met de bekendmaking van donaties - in de vorm van miljoenen rands - voor neushoornprojecten. Zoals al vermeld is de de blogaflevering van Week Twee in het Krugerpark wordt het park ongelukkig getroffen door stropers, die het voorzien hebben op de kostbare hoorn van de neushoorns. Om die stroperij te bestrijden wordt nu veel steun ontvangen, ook van internationale instanties. Sinds dit bekend is geworden wensen de rangers, die nagenoeg dag en nacht in touw zijn om de stroopjachten te beperken - voor slechts 225,00 euro per maand - ook hun aandeel in de strijd verzilverd zien. Alleszins gerechtvaardigd, lijkt mij.

Voorts is het Marjo opgevallen - zoals het de blogvolgers ongetwijfeld ook niet ontgaan zal zijn - dat er de laatste week opmerkelijk veel kadavers op het Kruger menu gestaan hebben. Het langere verblijf in het park biedt de zeldzame gelegenheid om dergelijke culinaire wild-life rituelen in al zijn verschillende fases te observeren. Hij vindt het een heel specifieke manier van naar dieren kijken. Op de eerste dagen zie je de leeuwen, die waarschijnlijk de prooi geslagen hebben, het beste deel voor zich opeisen. Daarna zijn het de hyena's, die er zich aan te goed doen. Vervolgens komen de gieren er massaal op af. En tenslotte zijn de maraboes en andere kleinere vleeseters aan de beurt. Alsof er bij de afwikkeling van een kadaver-maal sprake is van nauwkeurig nagekomen afspraken ten aanzien van de volgorde van de verschillende disgangers.

Bij de kadaver-party van het nijlpaard verliep het anders. Krokodillen lijken er zo hun eigen etiquette op na te houden. Met hun tienen tegelijk boren ze zich in het malse hippo-vlees. Zij bijten zich erin vast en draaien zich dan met een genoemde 'dodenrol' om hun eigen as om er stukken van af te scheuren, die zij vervolgens in zijn geheel - zonder te kauwen - doorslikken. Ze eten het dier met huid en haar op, zonder iets na te laten aan minder bedeelden. Dat zijn dus weer heel andere ( water )tafel-manieren.
Op minder dan 20 meter afstand van dit wild-water-avontuur ligt een kudde nijlpaarden te zonnen. Het schijnt ze 'koud' te laten dat een soortgenoot - mogelijk zelfs een familielid in de 1ste graad - op het menu staat van een troep dodenrol-draaiende krokodillen. Of ze liggen te treuren en te rouwen is onduidelijk. Ze doen er in ieder geval niets aan, iets wat op dit moment misschien ook wel de meest realistische optie is.
Dergelijk dierengedrag getuigt, in onze ogen, vooral van wreedheid en onverschilligheid. Het lijkt in tegenspraak met wat Frans de Waal beweert. Deze hoogleraar psychologie pleit er juist voor om het sociale gedrag van, ook in het wild levende, dieren onder de aandacht te brengen. Zoals, zelfs een krokodil zijn pasgeboren nakomeling teder in zijn bek houdt. Dieren kennen, zoals mensen, empathisch gedrag. Zij kunnen mee anderen meeleven en zich inleven in de situatie, waarin een ander verkeert. Misschien valt er voor de zonnende nijlpaarden - letterlijk - niet veel meer 'in-te-leven' ten aanzien van hun mede-nijlpaard.

Een schoolvoorbeeld van wat Frans de Waal bedoelt - hoe dieren opkomen voor het leven van een van hun soortgenoten en gevaar voor eigen leven riskeren - is te zien op de Battle at Kruger, een van mijn favouriete YouTube filmpjes.