donderdag 31 oktober 2013

In en om Skukuza

Vandaag is een rustdag ingelast om de gelegenheid te nemen een beetje te 'landen' in het Afrikaanse.
Marjo en Liesbeth zijn naar een Afrikaanse familie, die zij sponsoren. Daarvoor zijn 2 extra koffers vol met kleren meegenomen. Ze kunnen daar veel mensen mee blij maken.
De bedoeling is om in de middag nog een korte safari te maken.
Dat is telkens weer spannend, je weet immers nooit wat je tegenkomt; bijvoorbeeld een paar jachtluipaarden.
De twee cheetah's hiernaast liggen na een geslaagde jacht uit te buiken in het savannegras.


Cheetah's of jachtluipaarden jagen gezamenlijk, om elkaar af te wisselen bij de achtervolging van hun prooi. Met een topsnelheid van 120 kilometer per uur zijn ze wel razendsnel, maar dat houden ze hooguit 10 seconden vol.

Hennie doet uitgebreid verslag van de dagen in en rond Kamp Skukuza.

Alles is hier verrassend.
Bij de huisjes, vooral die in de rondavel staan, moet je ervoor zorgen, dat er niets buiten blijft liggen of staan. Vóór je het weet jatten de apen het. De koelkast staat in de buitenkeuken, maar die moet met de deur tegen de muur gedraaid worden of die moet met stoel en tafel geblokkeerd worden. We hebben gezien, dat de apen bij de buren de koelkast leeghaalden en we willen uiteraard voorkomen dat dat ook bij ons gebeurt.


Op de foto hiernaast speelt moeder aap klaar-over voor het brutale aapje dat zonder op te letten de weg over wil steken.

Op deze foto ons nieuwe riante onderkomen, waar we drie dagen verblijven samen met Suus en Herman.
We hebben hier een prachtig uitzicht op de rivier waarin momenteel overigens niet veel water staat. Aan de waterkant grazen buffels met hun karakteristieke koppen.
's Ochtends vroeg is het genieten van alle dierengeluiden. Het krioelt wel van de insecten en het is dus zaak om de deuren zoveel mogelijk gesloten te houden. 's Nachts voelt het veilig onder onze klamboe.


Maandag hebben we wederom heel veel dieren gezien. Vooral de giraffe is vaak gespot.

Marjo en Liesbeth zitten nog in het huisje aan de rondavel.
Wat Marjo opvalt, is de droogte in deze tijd van het jaar. Het is momenteel voorjaar en het begin van de zomer. Meestal is hij hier in de maand januari, dan zomert het volop met regelmatig verfrissende regenbuien.
Met de afwisseling van de seizoenen verandert de natuur, dat geeft het park steeds een ander aanzien.


Tijdens de middagsafari komen we voorbij Sunset Dam, een dam die een enorme plas water op zijn plaats houdt. Het wemelt er van de krokodillen. Aan de waterkant koesteren zich meer dan 25 van deze monsters aan de zon. Ze zijn koudbloedig en houden hun lichaamstemperatuur op peil met zonnewarmte.
We zien er een enorme reus van zo'n 7 meter bij liggen, als een koning der trotse dieren. Volgens Marjo zien we in ons leven nooit meer zo'n kanjer. Krokodillen kunnen in deze ideale natuurlijke omstandigheden wel 100 jaar oud worden en sleuren rustig een drinkende zebra de diepte in.
Zelfs een giraffe kan het slachtoffer worden van zo'n veelvraat. Om met zijn lange nek bij het water te kunnen gaat een giraffe namelijk met zijn voorpoten wijd uiteen staan. Dit is een wat ongemakkelijke drinkhouding.
In deze houding kunnen zij zich, bij naderend gevaar, soms niet snel genoeg uit de voeten maken.

's Middags hebben we gepicknickt bij Mlondozi Dam met een schitterend uitzicht over het water waarin het krioelde van de nijlpaarden. Terwijl we daarvan zaten te genieten, hielden de meerkatjes ( aapjes ) ons en vooral ook ons eten! goed in de gaten, wachtend op een moment van onoplettendheid van ons.
Op de terugweg werden we nog verrast door een hyena met twee jonkies.

Dinsdag moest er proviand worden ingeslagen voor 8 dagen en uiteraard voor 6 personen.
We verlieten daarvoor het park via de Crocodile Bridge poort op weg naar Komatipoort, een plaats buiten het park. Onderweg kwamen we langs heel grote suikerriet- en bananenplantages. In Komatipoort hebben we eerst even over de markt gewandeld. Het was, echt op z'n Afrikaans, een drukte van belang. Vrouwen probeerden daar uien, tomaten, aardappelen, vlees e.d. aan de man te brengen.
Op de terugweg moesten we uiteraard weer door het Krugerpark naar ons kamp en dat was weer de moeite waard. We zagen "zomaar" 2 leeuwen, een mannetje en een vrouwtje.
Verder lag er een prachtige panter in de boom. Uiteindelijk hebben we op die ene dag de complete big five gezien, wat volgens Marjo en Liesbeth heel bijzonder is. Kortom, we zijn echte geluksvogels.

Morgen verkassen we naar Satara, een kamp bijna 100 kilometer ten noorden van Skukuza, waar we 6 dagen zullen verblijven. Volgens Marjo is daar ook heel veel moois te zien. Zo mogelijk mail ik wel weer een keer, maar ik weet niet of er Wifi is.

maandag 28 oktober 2013

Terug in het Krugerpark

Voor de zoveelste keer terug in het Krugerpark, althans voor Marjo en Liesbeth. Voor Wiet en Hennie en het bevriende echtpaar Herman en Suus is dit, sinds vrijdag 25 oktober, hun eerste avontuur in het Zuid Afrikaanse wildpark.

Vanuit thuis zijn ze dertig uur later kamp Skukuza binnen gereden. Ondertussen was de wagen al volgeladen met boodschappen en proviand voor de eerste week. Hoewel de reis op zich ook al vakantie is, is het natuurlijk wel prettig om je dan eindelijk te kunnen installeren onder de Afrikaanse zon en eens poolshoogte te gaan nemen waar je terecht gekomen bent om vast te kunnen stellen of die lange reis wel de moeite waard is geweest.
Maar een heerlijke nachtrust doet wonderen en het is vakantie, dus uitslapen mag.
Uitgerust beginnen ze welgemoed aan hun walk on the wildside, om de zo juist overleden Lou Reed nog even te memoreren.

De correspondent vanuit het Krugerpark is deze keer Hennie van der Pol. De digitale verbinding in Skukuza is niet altijd even stabiel, maar vandaag lukte het. Ik heb er alle vertrouwen in voor de rest van hun reis.

's Ochtends buiten voor het huisje met z'n zessen aan het onbijt is erg gezellig. Iedereen doet wat en dan ben je snel aan het eten. We zijn tot nu toe niet zo vroeg opgestaan en na een heerlijk ontbijt pas rond half 11 het park ingegaan. We verplaatsen ons in een 8 persoons busje en hebben dus volop ruimte. Het uitzicht is prima, we zitten eerste rang. Voor de picknick nemen we gevulde koeltassen mee.
Stipt om 6 uur sluiten de poorten van alle kampen in het park, vóór dat tijdstip dien je binnen te zijn, anders moet je overnachting buiten het park organiseren of krijg je een boete. Op 1 november begint het zomerseizoen en sluiten de hekken een half uurtje later. Tot nu toe hebben we dit op het nippertje gehaald en dus nog geen boete gekregen.

Er is zo ontzettend veel te zien!! De tijd vliegt voorbij.
De zogenoemde Big Five is een 'must' voor iedere doorgewinterde safari ganger. Olifant, buffel, neushoorn, leeuw en panter. We hebben ze allemaal al gezien en dat is bijzonder in zo'n kort tijdbestek. Het is werkelijk niet zeggen hoeveel olifanten we hebben gezien, variërend van 6 weken oud tot 65 plus. Natuurlijk ook veel andere dieren en allerlei bijzondere vogels, om van de prachtige landschappen nog niet te spreken.

Gisteren was een echte neushoorndag, met op zeker moment een groepje van 5 neushoorns tegelijk.
Marjo is een uitstekende gids hier, waar we veel plezier van hebben en veel van leren. Ook voor hem, terwijl hij in de 22 jaar, dat hij al in het Kruger komt ( dat is bij elkaar 2 jaar! ), was een vijftal neushoorns bij elkaar heel bijzonder; had hij nog niet eerder meegemaakt.

Een andere belangrijke ontdekking voor hem was het Liechtenstein hartenbeest, een zeer zeldzame antiloop. Het was de tweede keer dat hij zo'n dier zag in zijn leven.
In de hoop dat deze dieren in het wild goed zouden gedijen, is er enkele jaren geleden een aantal van deze antilopen voor een fokprogramma in het park uitgezet. Zij worden namelijk met uitsterven bedreigd. Dat je ze nu en dan tegenkomt is een teken, dat ze zich goed kunnen handhaven.

Later zagen we 5 grote olifantenstieren elkaar, als sparring partners, uitdagen, in een gezamenlijke competitie. Uiteraard stonden we startklaar voor het geval ze plotseling dichterbij zouden komen.
En dan was er nog een panter, die zich pontificaal langs de weg presenteerde.

Er is werkelijk voor elk wat wil(d)s..........

Vandaag verkassen Herman, Suus, Louis en ik naar een vierpersoons huis aan de Sabie rivier. We zijn al gaan kijken en het ziet er prachtig uit, we krijgen daar nijlpaarden in de voortuin.
Marjo en Liesbeth blijven nog een nachtje in hun rondaveltje - een verzameling Afrikaanse huisjes rond een centraal grasveld - en verkassen pas dinsdag.
Het weer is even aangenaam als de sfeer onderling. We kunnen het goed met elkaar vinden.

Verder is het wachten op de volgende berichten uit Zuid Afrika, met dank aan Hennie.

donderdag 10 oktober 2013

Meer miniaturen uit Zuid Afrika

Insecten zijn een klasse apart in de dierenwereld en dragen in belangrijke mate aan biodiversiteit van flora en fauna. Geschat wordt dat er vele honderdduizenden tot enkele miljoenen soorten nog niet zijn ontdekt.

Ze vallen onder de geleedpotigen (Arthropoda). Met bijna een miljoen beschreven soorten is het verreweg de grootste groep van dieren in het dierenrijk. Sommige insecten spelen een directe en minder positieve rol in het leven van de mens, zoals bij het overbrengen van ziekten of het opeten van de oogst. Anderzijds verzamelen zij honing of bestuiven zij voedingsgewassen, bevorderen de vruchtbaarheid ervan en dragen zo bij aan de voorraad van voedsel.

Entomologie is een heuse wetenschap, die zich met het bestuderen van deze zowel nuttige als schadelijke wezentjes bezighoudt. Sommige soorten worden als snack gegeten, zoals sprinkhanen en Mopanirupsen, of gebruikt voor de voedselbereiding. Maar er kruipen ook wormen rond met een levensbedreigende hoeveelheid cyaancali in hun staart.

Het is vooral een onbekende wereld en onbekend maakt onbemind, maar het is ook een wereld vol schoonheid, zoals het volgende filmpje laat zien. Je ziet dingen die je niet verwacht, zoals de geboorte van een plantluis.



Kijk ook eens op de site van Huub de Waard, een professionele amateur op gebied van macro-fotografie.

maandag 7 oktober 2013

Miniaturen uit Zuid Afrika

Vlinders, vliegen, kleine torren, spinnetjes, mieren, muggen en motten vormen een eigen 'wildlife' wereld in Zuid-Afrika. Een miniatuur wereldje van 'enge' insecten, waar vaak langs gelopen wordt en, vaker nog, over heen.

Diny de Wit uit Pretoria zoemt met haar macro lenzen haarscherp in op deze micro-cosmos en ontsluit daarmee een wonderlijke wereld vol van verrassende vormen en kleuren van een veelal ongekende pracht. Een schoonheid die menigeen ontgaat en waarvoor het menselijk oog soms te kort schiet.

Zij legt Zuid-Afrika onder een vergrootglas en focust op bloemkelken, waarin mieren op ragfijne meeldraden balanceren en opent ogen voor dauwdruppels, die de omringende natuur onder een natuurlijke loep leggen. Wel eens een mier water zien drinken?

Kijk op de onderstaande foto-compilatie, met de Morning Mood van Edward Grieg eronder worden al die 'enge' insecten plotseling onwaarschijnlijke wondertjes van de natuur. Geniet van wildlife in micro formaat.....



Raak je niet uitgekeken op dit miniatuur-spektakel, volg dan Diny op haar picasa-site.