Wildlife


Wildlife! Een Nederlandse term die dit Engelse begrip enigszins benadert is naar mijn gevoel 'ongerepte wildernis/natuur,' met de nadruk op ongerept in de betekenis van ongeschonden en vrij. Vrij van economische exploitatie en financiële uitbuiting door mensen, een plek, waar de natuur haar eigen regels heeft in overeenstemming met haar noden en behoeften.
In die vrijheid van exploitatie en uitbuiting blijkt de natuur en de daarin levende dieren dikwijls het best te gedijen. Ook mensen voelen er zich vaak thuis als in een oase van natuurlijke vrijheid, te midde van een wereld vol angst voor en bescherming tegen diezelfde vrijheid. De beloning voor het overwinnen van die angst voor het onbekende is de ontmoeting met een wereld van ongekende schoonheid.

De zeeën en oceanen blijven over het algemeen tot nog toe gevrijwaard van menselijke invloed - afgezien van ( over- ) bevissing - omdat water niet echt de habitat is van het 'zoogdier' mens. Verder zijn er weinig plekken op aarde die niet door mensenogen gezien zijn of door mensenhanden zijn aangeraakt en omgezet in cultuurgebied.
Zelfs Antartica is geen terra incognita meer, geen onbekende wereld, sinds er onderzoek stations en laboratoria gevestigd zijn. Voor verwende en goed betalende reizigers is de Zuidpool een vakantie bestemming geworden. De meest afgelegen plekken en plaatsen zijn vaak een uitdaging voor de ontdekkende menselijke geest, een test voor zijn fysieke mogelijkheden of gewoon een avontuur om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Bij dergelijke expedities hoeft men meestal niet te rekenen op comfort en gemak, want de natuur is wreed, onverschillig voor menselijke noden of behoefen en is onberekenbaar.

De ongerepte wildernis dat is het onbekende, daar waar nog geen mens eerder zijn voetafdruk heeft achtergelaten, daar waar het naar gevaar riekt, dat sommige mensen afschrikt, maar anderen - de pioniers en de avonturiers - juist aantrekt. De bewoners van deze onbetreden paden tussen hemel en aarde zijn 'de wilde dieren', wildlife. Deze schepselen leven, wonen, planten zich voort en sterven onafhankelijk van de regie van de mens. Ironisch genoeg - in onze ogen - doen ze het vaak heel goed en juist beter wanneer de mens er zich niet mee bemoeit.
Hier gelden de wetten van de jungle: de sterkste en de slimste overleeft; the survival of the fittest. De harde natuurwet 'saneert' de zwakken en het onbeschermde.

Met het intreden van de mens gelden andere wetten. Wetten van natuurbescherming en natuurbehoud.
De natuur en de wilde dieren worden in bescherming ........ tegen mensen.
Hoe zeldzamer de dieren zijn, deste meer wordt er op ze gejaagd, niet door 'onschuldige' papparazzi, maar in dit geval door scherpschutters, die uit zijn op hun prachtige vacht, hun exotische huid, kostbaar ivoor of zoals bij de neushoorn om zijn hoorn en bij de walvis om zijn vlees.

Dit alles maakt een letterlijk ongerepte en ongeschonden wildernis welhaast tot een grote uitzondering, zoiets als een aards paradijs, dat vrijheid in zijn beste en onbedorven vorm suggereert en beantwoordt aan een nagenoeg ilusoire voorstelling van het goede leven, zoals het in oorsprong bedoeld is.
Wildlife-paradijzen bestaan nog steeds op aarde, vaak ook op plaatsen waar je ze niet verwacht. Ze komen overal voor omdat een ongerepte wildernis een natuurlijk fenomeen is.
Ons dagelijks weer, in al haar onberekenbare grilligheid, maakt daar ook deel van uit. Vogels - ook in Nederland - in het bos, in weilanden, langs rivieren en aan de kust maken allemaal deel uit van dat onnavolgbare verschijnsel, de natuur. De dassen op de Utrechtse Heuvelrug, de reeën, de vossen, de wilde zwijnen dat is allemaal wildlife.
Anders dan onze geliefde huisdieren is wildlife ongetemd en dat komt wijdverbreid voor. Helaas ook op plaatsen in de steeds verder oprukkende 'cultuur-gebieden', waar we ze liever niet willen hebben of zien. De mens heeft met haar groeiende wereldbevolking steeds meer behoefte aan die 'cultuur-gebieden', vaak ten koste van de natuur.

Op boerderijen, in dierentuinen en reservaten worden dieren en natuur in cultureel aangepaste omstandigheden gehouden, bewaard en beschermd.
In onze hoog technisch ontwikkelde westerse samenleving wordt de roep tegen uitbuiting en een protest tegen exploitatie van dieren en natuur steeds krachtiger. Er is steeds meer sprake van een moreel en ethisch gemotiveerde tendens, waarin dieren en de aarde zelf - met het oog op een gezamenlijk voortbestaan - een belangrijke waarde vertegenwoordigen; een levens-vóórwaarde!
Het besef dat de mens deel uitmaakt van diezelfde natuur, die ze geneigd is te exploiteren dringt steeds meer door.


Met het veronachtzamen van deze onderlinge verbondenheid graaft de mens zijn eigen graf!
Kortzichtige economische motieven staan vaak lijnrecht tegenover de morele overweging om ons als een rentmeester van de kostbare schatten der aarde, waartoe ook de dieren behoren, te gedragen.

Op de boerderij en de menagerie houden we de paarden, de koeien en de kalveren, de varkens en de geiten.
De enkele schaapherder, die nog met zijn kudde over de heide zwerft en daarbij een half nomadisch bestaan leidt, bevindt zich zo'n beetje tussen de ongerepte wildernis en de in cultuur gebrachte boerderij in.
Bijna van eenzelfde soort romantisch, nostalgische sfeer als een circus, dat de wilde dieren ons ter lering ende vermaak in de piste ten tonele voert.
Een dierentuin als menagerie van exotische dieren is van tamelijk recente datum: Tiergarten Schönbrunn, opgericht in 1752, geldt als oudste dierentuin ter wereld. Vandaag de dag functioneert de dierentuin als een tussenstation voor wildlife, tussen enerzijds de wildernis en anderzijds de zoo als zorgtuin. Tegenwoordig draagt de dierentuin bij aan het voorbestaan van de verscheidenheid in ons ecosyteem.
Om de ongerepte wildernis in stand te houden werden natuurreservaten opgericht. Sri Lanka was volgens onbevestigde bronnen in de 3e eeuw v. Chr. het eerste land dat een natuurreservaat instelde. Drachenfels in Pruissen wordt als het eerste Europese natuurgebied beschouwd dat in 1836 onder bescherming werd genomen.

Het Krugerpark is het eerste Afrikaanse wildreservaat en staat nog heel dicht in en bij de natuur.In feite is het natuur in zijn oorspronkelijke vorm, maar dan met een hek erom heen en rangers er bij, die de dieren in bescherming nemen tegen stropers en andere killers. Verder gaat in het Krugerpark de natuur volledig haar eigen gang. Het is een omheind domein voor wildlife, waar dieren in hun eigen leefomgeving overleven in al hun wilde vrijheid en natuurlijke pracht...............

Zuid Afrika is rijk aan fauna.

De Grote Vijf is de naam voor de vijf grootste dieren die men graag voor de camera heeft: de olifant, de leeuw, de buffel, de luipaard en de neushoorn.
The Big Five is van oorsprong de benaming van de vijf diersoorten die het meest gevaarlijk waren om op te jagen. De benaming is dus uit de jacht afkomstig, maar wordt nog steeds met name in de toeristensector veel gebruikt als zijn de diersoorten die graag gezien worden. Ze komen allemaal nog voor in Afrika en vormen in het Krugerpark van Zuid-Afrika voor veel mensen een top-attractie.
Soms hoor je ook wel praten over De Grote Zes en De Grote Zeven. In dat geval telt ook de walvis en de witte haai mee.

Naast de Grote Vijf herbergt Zuid Afrika nog een immense rijkdom aan andere dieren, waaronder twee soorten gnoes, impala, giraffe, nijlpaard en gevlekte hyena. Enkele diersoorten zijn endemisch voor Zuid-Afrika, dat betekent dat deze dieren nergens anders ter wereld voorkomen. Een voorbeeld is de met uitsterven bedreigde hottentothaas, die enkel in de Karoo voorkomt.

Er is een een groot aantal wildreservaten in Zuid Afrika en in het Krugerpark.
Behalve het bekende Krugerpark zijn er nog tal van andere grote en minder grote, maar zeker zo boeiende parken en reservaten in het land: het Agulhaspark, het Augrabiespark, het Karoopark, Rietvlei Nature Reserve, de Parken van Tshwane en Natuurreservaat Mpofu, dat onderdeel is van Eastern Cape Parks.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten