Hurtigruten langs de Noorse fjordenkust

Het wordt de mooiste zeereis ter wereld genoemd. Aan boord van de Polarlys - Noors voor poollicht - heeft zich een internationaal gezelschap aangemonsterd. Naast Noren, Finnen, Denen en Zweden verschijnen er Duitsers, Zwitsers, Italianen, Fransen, Amerikanen, Argentijnen, Chinezen en Japanners aan de tafels van het restaurant, waar de eerste avond een supervers en rijk gevarieerd Noors visbanket geserveerd wordt. In 12 dagen laveert de Polarlys op en neer van Bergen naar Kirkenes tussen de Noorse fjorden door over een afstand van 2726 zeemijl, 5050 kilometer. Zij doet daarbij ondertussen 34 havens aan.

Een verbindingsdienst over zee tussen Trondheim en Hammerfest werd eind 19e eeuw nog nauwelijks voor mogelijk gehouden. Met zegge en schrijve 2 zeekaarten, nauwelijks 28 vuurtorens en onbekende zeestromingen was een dergelijke reis met name in de winter bij donker weer en zware winden vooral een hachelijk avontuur. In 1893 werden het kompas en het horloge vooralsnog door de staat als voldoende navigatiemiddelen beoordeeld om een wekelijkse lijndienst te ondersteunen tussen Trondheim en Hammerfest in de zomer en tussen Trondheim en Tromsø in de winter, met 9 aanloophavens onderweg.

De Hurtigruten-lijndienst - "hurtigruten" is "sneldienst" in het Noors - betekende indertijd  voor de kustbevolking een revolutie op communicatiegebied. Waar het in vroeger tijden 's zomers drie weken duurde om een brief te versturen van Trondheim naar Hammerfest en in de winter zelfs vijf maanden, werd deze reistijd met de "hurtigruten" teruggebracht tot enkele dagen. De dienst werd uitgebreid naar het zuidelijker gelegen Bergen en in 1914 werd al naar de meest noordelijk gelegen stad van Noorwegen, Kirkenes, gevaren. Naast transport voor post en personen, een dienst die nog steeds verleend wordt, was ook het toerisme al vroeg een basisactiviteit.

Anders dan de de term "sneldienst", die in de vorige eeuw heel toepasselijk was, doet vermoeden is een tocht met de Hurtigruten-lijn toch vooral een vorm van slow traveling. De maximum snelheid van de Polarlys is 15 knopen, dat wil dan zeggen dat hij op topsnelheid 27,78 km/uur vaart. Dat is aangenaam langzaam. De eerste dag ben ik vooral bezig de weg te vinden op het zeven dekken tellende schip en met te wennen aan de lichte zee-deining aan boord. Met 471 bedden kan het schip 619 gasten voor de nacht herbergen. In het ruim is er plaats voor 35 auto's, voor de reizigers die van de ferry-functie van het schip gebruik willen maken.
Ondanks het flinke aantal passagiers heerst er een weldadig rustige sfeer aan boord. De gemiddelde leeftijd ligt wat hoger dan die van de gebruikelijke disco-bezoeker. Anders dan op een Middellandse Zee cruise is er geen bioscoop, zwembad of casino aan boord. Wel een bibliotheek. De gemeenschappelijke interesse is met name de natuur en de liefhebber daarvan komt royaal aan zijn trekken. Er is volop gelegenheid voor fotograferen en filmen, daarnaast wordt er een kaartje gelegd, veel gelezen en - waarschijnlijk naar goed Noors gebruik - ( truien ? ) gebreid.

We vertrekken vanuit Bergen met frisse zeebries en een mooie heldere blauwe lucht, waarin zich prachtige wolkenpartijen aftekenen. We varen tussen de eilanden door naar Florø, de meest westelijk gelegen stad van Noorwegen. Terwijl het ondertussen in Nederland rond de 30 graden zou gaan worden, komt hier vandaag het kwik niet boven de 8 graden uit. Sandalen en shirts met korte mouwen komen dan ook voorlopig niet uit de koffer.

De volgende dag varen we door naar Ålesund en Molde, zo'n 250 km ten noorden van Bergen. Bij Ålesund worden we verrast door de pracht van de Geirangerfjord, die de parel van de westnoorse fjorden genoemd wordt. Niet voor niets staat de Geirangerfjord op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Fjorden zijn ontstaan ten gevolge van kilometers diepe uitsnijdingen door gletsjers en landijs in de aardbodem tijdens de ijstijd. Deze fjord snijdt vanaf Ålesund 100 kilometer diep het land in tot Geiranger en is daarmee een van de langste fjorden van Noorwegen. De langste heeft een lengte van 204 kilometer. Het heeft vandaag geregend, daarmee kunnen we er getuige van zijn hoe het hemelwater als de "Bruidssluier" en de "Zeven Zusters" in jeugdige blijdschap naar beneden wervelen, terwijl aan de andere kant van de fjord de mannelijke "Aanbidder" zijn kunsten vertoont.
Noren worden namelijk heel poëtisch als het op hun natuurschoon aankomt.



En met het volgende beeld wordt hier de dag dan afgesloten ........

............ nu snap ik ook meteen waarom er geen boord-aalmoezenier of predikant is ingehuurd voor de dagsluiting. Tegen zoveel imponerende stille schoonheid kan het 'troostend-woord-voor-het-slapen-gaan' niet op en trouwens iedereen staat bij het panorama-raam of op het dek naar buiten te kijken, om te mee te maken wat de Schepper Zelf in gedachten had om het einde van de dag te vieren.