Incredible Kruger

Alles bij elkaar heb ik nu, met een onderbreking van ongeveer anderhalf jaar, ongeveer 7 weken in het Krugerpark doorgebracht. Dat zijn behoorlijk wat dagen en nachten. Door die ervaring heb ik de fascinatie, die Marjo voor het park al ruim 15 jaar heeft, enigszins kunnen delen en nu ook beter kunnen begrijpen.
Wil u saamreis op ongebaande paaie deur Afrika...........?
Met behulp van Harry Potter-achtige technieken, waarin, dankzij YouTube, stillevens tot leven gebracht kunnen worden, zijn onze fascinerende Kruger-belevingen van de afgelopen 3 weken in oktober in beeld gebracht.

Om u in de stemming de te brengen eerst een opname van een van de allereerste dagen.
Het is tot nog toe een droog en warm voorjaar, waarbij de temperaturen soms oplopen tot boven de 40 graden in de schaduw. Bij een van de talrijke waterpartijen, die het natuurreservaat rijk is, is het aanvankelijk rustig wanneer we aan komen rijden. Een drinkplaats als deze is 'the place to be'.      
Er speelde zich het volgende tafereel af.



Een flinke kudde zebra's komt er drinken, waterbokken, gnoes allemaal komen ze met grote groepen uit de bush en trekken ze naar de drinkplaats.
Het viel ons op dat dat de dieren wat schrikachtig zijn, telkens springen ze weg van het water. Mogelijk ruiken ze onraad. Later zien we aan de andere kant van het meer een enorme krokodil net onder de waterspiegel glijden.



Uiteindelijk blijven we ruim anderhalf uur aan de drinkplaats staan.
Links aan hetzelfde meer staan al die tijd drie olifanten in het water. Na verloop van tijd wordt het ook daar drukker met dorstige dieren. Giraffen komen statig met hun lange nekken aanwandelen, zebra's volgen, een koddig rondrennend wrattenzwijn en de watervogels aan de kant maken het plaatje compleet. Hier zien we ook, vlak bij de olifanten, de rimpelingen in het water, die de zebra's zo nerveus maakte. Een loerende krokodil kan zo maar - onaangekondigd - toe happen.

Vanwege het droge voorjaarsweer zoeken de dieren steeds de grote waterpartijen op. Wij dus ook.
Met onze middaglunch trekken we naar de picnic-plaats, die van de hoogte uitkijkt over de Mlondozi rivier. Een adembenemend uitzicht. Aan Mlondozi dam zitten we uren te turen naar de oevers langs het meer en volgen er twee neushoorns, die in de diepte van het dal voorbij trekken.



Op een picnic uitstapplaats kun je vrij rondwandelen. Dat is een verademing na de lange autoritten door het park, even je benen strekken en echt de natuur binnenstappen. Aan de Mlondozi dam blijkt niet alle wildlife even 'wild', getuige de opname van deze tortelende duifjes.

Maar het is niet altijd zo vreedzaam en idyllisch.
Witruggieren hebben een ander dieet dan hun vegetarische verre soortgenoten. Wat er op het menu staat is nauwelijks meer te zien in het filmpje. Gulzig en vraatzuchtig verdringen de aasgieren elkaar, het is er zo druk aan de dis, dat een aantal gasten nog 'in de wacht' zitten op een boomtak. Zoiets als bij een restaurant nog even aan de bar moeten plaatsnemen.



Een bijzondere opname, dat weer wel, vind ik.
Een ander wreed filmpje is de opname van een panter met weer heel andere tafelmanieren. De prooi, een geslagen antiloop, bungelt levenloos bij meneer luipaard over de rand van zijn bord. Hij laat zelfs een stuk vlees op de grond vallen. Hij kijkt er naar, likt zijn lippen en laat het daarbij.



Er zijn vleeseters en vegetariërs op de Zuid Afrkaanse savanne, vegetariërs eten gras en groen, vleeseters eten de vegetariërs. Carnivoren vallen zelf weer ten prooi aan uitputting, ziekten en ouderdom. Wildlife leeft volgens de 'vrolijke' V-wetten van overleven: Vrijen, Vreten, Vechten, Vluchten en Verstoppen, Verschuilen of Voor de gek houden. Onderling communiceren zij met hun eigen soortgenoten op vaak zeer verrassende wijzen - waar nog lang niet alles over bekend is - om de sociale orde binnen de groep in stand te houden, om als groep sterker te staan in het vinden van voedsel en om zich als groep te beschermen tegen gevaar van buiten af. Een van de voornaamste en belangrijkste sociale wetten binnen de groep is het beschermen van hun jongen: het leven doorgeven.

Olifanten hebben nagenoeg geen natuurlijke vijanden in het wild. De populatie neemt daarom in een beschermde en afgebakende omgeving als het Krugerpark wel enigszins verontrustende vormen aan vanwege de kaalslag die ze plegen op de vegetatie.
Ze hebben sterke familiale banden. In het volgende filmpje is een meet-and-greet moment tussen ongetwijfeld twee hele dikke vrienden vastgelegd.



Buffels zijn erg vredelievende en sociaal sterke herkauwers. De sociale band, die ze als groep met hun jonge buffeltjes hebben blijkt wel uit het bekende Battle at Krugerfilmpje wanneer je dat filmpje niet kent moet je het beslist eens aanklikken. Ineens zijn het geen 'suffe koeien' meer, als je dat mocht denken, maar heldhaftige vaders en moeders, die het voor hun kleintjes opnemen tegen een troep medogenloze leeuwinnen. Zo 'suffig' zijn die vegetariërs dus niet.
Ook wanneer ze, als groep, een asfaltweg oversteken houden enkele stevige stieren of koeien als een soort klaar-over de wacht bij het oversteken. Ze houden je als chauffeur nauwlettend in de gaten en lijken je daarbij indringend aan te kijken met een goedaardige blik van: ik zie je wel, hoor!



Tot slot nog een indruk van onze nacht in de jungle, waar we in de Shipandane hide sliepen met het gesnorkel van de nijlpaarden in de voortuin en het gebrul van leeuwen op de ( verre ) achtergrond.
Toen we de muskieten-hor openden vlak voor het slapengaan om wat frisse lucht door de hut te laten waaien stond er op drie meter afstand een levensgrote olifant voor het raamje! Dat verklaarde dan wel het onheilspellende gekraak van takken in het duister, maar het was toch eventjes diep ademhalen voordat we ons op één oor te ruste legden.



Zo dat was het zo ongeveer wel, om tenminste enigszins een indruk te krijgen van onze Kruger avonturen. Heb je er nog niet genoeg van kijk dan op het YouTube-kanaal dat bij de blog hoort, daar staan inmiddels meer rond 100 Krugerfilmpjes op.

Veel plezier er mee en tot een volgende keer.
HH