Gisteren hadden we de hele dag de tijd genomen om van restcamp Skukuza naar Jo-burg ( zoals Johannesburg in het internationale reizigers jargon genoemd wordt ) te rijden. Een kleine 600 kilometer.
We zijn goed en wel op weg of we spotten links van de weg een groep van wel 15 witruggieren, die elkaar verdringen op een laaghangende boomtak. Een wat ongewoon tafereel, dat zich lastig laat te plaatsen, totdat we 10 meter verderop ontdekken dat zij in de wacht zitten voor een bruut banket in het struweel. Het het kadaver van een impala vormt het hoofdgerecht. In het bosje naast de boom met de afwachtende witruggieren bevechten ruim een dozijn collega aasgieren elkaar om een stukje impala. Het dier is naar alle waarschijnlijkheid slachtoffer geworden van een roekeloze en buitensporig hard rijdende Krugerbezoeker.
Ondanks dat we sympathiseren met de impala, zijn we er ons tegelijk van bewust hoe natuur-getrouw de troep aasgieren zich meedogenloos uitleeft op de weerloze prooi.
De rit door het Zuid Afrikaanse landschap is schitterend. Het valt op hoe rijk Zuid Afrika is aan natuurschoon, ook in het zogenaamde 'gecultiveerde' gedeelte. We rijden honderden kilometers door een licht glooiend en nagenoeg onbewoond 'niemandsland', omzoomd door uitgestrekte en indrukwekkende bergketens.
Onder weg passeren ook de andere, minder florissante kant van Zuid Afrika. Enorme townships, waar honderden mensen onderdak moeten vinden in schamele hutjes van hooguit 3 bij 5 meter, opgetrokken uit golfplaten. Ze leven er samengepakt op een oppervlakte van amper enkele kilometers, met nauwelijks schoon stromend water en electriciteit.
Op de vlieghaven van Cairo bezinnen we ons op ons consumptieve bestedingspatroon van de laatste drie weken en denken daarbij aan onze bankrekening. De impact, die onze Krugerreis op het saldo ervan heeft, is begrijpelijk en alleszins verantwoord, voor wat ons betreft. Het staat echter in schril contrast met de bestedingspatronen van de township bewoners.
Opeens - denkend aan de malaise, waarin de bankwereld momenteel verkeert - valt ons een gelijkenis op tussen het aasgieren-banket in de berm van het Krugerpark en de gangbare handelswijze in de huidige bancaire kringen.
Het zal toch niet zo zijn, dat deze politiek-van-pak-wat-je-pakken-kan opgepikt is tijdens een personeelsuitje van de directie van een aantal banken uit de Lage Landen, georganiseerd naar het befaamde wildpark vanwege de uitstekende financiële resultaten van het laatste kwartaal? En het kant toch niet waar zijn hierbij de ideeën zijn opgedaan voor een nieuwe trend in klantvriendelijke benadering van de ABM-AMRO of de ING?
Nee, vast niet! Maar..............je weet nooit!
Wij overwegen nu serieus - vanwege de treffende gelijkenis - bijgaande afbeelding aan te bieden aan de verschillende banken als alternatief - en eerlijk - promotiemateriaal. Met de suggestie deze foto als kerstkaart aan de geachte clientèle toe te sturen met de tekst:
Smakelijk Kerstfeest, wij prikken graag een vorkje mee en laten u weer met rust als er niets meer te halen valt.
Cultuur versus natuur, beschaving en ontwikkeling tegenover afhankelijkheid en uitbuiting, extremen in armoede en rijkdom, allemaal onderwerpen, die in Zuid-Afrika - zeer terecht - hoog op de agenda staan en feitelijk ook voor Nederland géén ver-van-ons-bed-show kan zijn.
Zuid Afrika en Nederland liggen immers niet meer dan een nacht vliegen van elkaar.
Tot in Nederland.......
We zijn goed en wel op weg of we spotten links van de weg een groep van wel 15 witruggieren, die elkaar verdringen op een laaghangende boomtak. Een wat ongewoon tafereel, dat zich lastig laat te plaatsen, totdat we 10 meter verderop ontdekken dat zij in de wacht zitten voor een bruut banket in het struweel. Het het kadaver van een impala vormt het hoofdgerecht. In het bosje naast de boom met de afwachtende witruggieren bevechten ruim een dozijn collega aasgieren elkaar om een stukje impala. Het dier is naar alle waarschijnlijkheid slachtoffer geworden van een roekeloze en buitensporig hard rijdende Krugerbezoeker.
Ondanks dat we sympathiseren met de impala, zijn we er ons tegelijk van bewust hoe natuur-getrouw de troep aasgieren zich meedogenloos uitleeft op de weerloze prooi.
De rit door het Zuid Afrikaanse landschap is schitterend. Het valt op hoe rijk Zuid Afrika is aan natuurschoon, ook in het zogenaamde 'gecultiveerde' gedeelte. We rijden honderden kilometers door een licht glooiend en nagenoeg onbewoond 'niemandsland', omzoomd door uitgestrekte en indrukwekkende bergketens.
Onder weg passeren ook de andere, minder florissante kant van Zuid Afrika. Enorme townships, waar honderden mensen onderdak moeten vinden in schamele hutjes van hooguit 3 bij 5 meter, opgetrokken uit golfplaten. Ze leven er samengepakt op een oppervlakte van amper enkele kilometers, met nauwelijks schoon stromend water en electriciteit.
Op de vlieghaven van Cairo bezinnen we ons op ons consumptieve bestedingspatroon van de laatste drie weken en denken daarbij aan onze bankrekening. De impact, die onze Krugerreis op het saldo ervan heeft, is begrijpelijk en alleszins verantwoord, voor wat ons betreft. Het staat echter in schril contrast met de bestedingspatronen van de township bewoners.
Opeens - denkend aan de malaise, waarin de bankwereld momenteel verkeert - valt ons een gelijkenis op tussen het aasgieren-banket in de berm van het Krugerpark en de gangbare handelswijze in de huidige bancaire kringen.
Het zal toch niet zo zijn, dat deze politiek-van-pak-wat-je-pakken-kan opgepikt is tijdens een personeelsuitje van de directie van een aantal banken uit de Lage Landen, georganiseerd naar het befaamde wildpark vanwege de uitstekende financiële resultaten van het laatste kwartaal? En het kant toch niet waar zijn hierbij de ideeën zijn opgedaan voor een nieuwe trend in klantvriendelijke benadering van de ABM-AMRO of de ING?
Nee, vast niet! Maar..............je weet nooit!
Wij overwegen nu serieus - vanwege de treffende gelijkenis - bijgaande afbeelding aan te bieden aan de verschillende banken als alternatief - en eerlijk - promotiemateriaal. Met de suggestie deze foto als kerstkaart aan de geachte clientèle toe te sturen met de tekst:
Smakelijk Kerstfeest, wij prikken graag een vorkje mee en laten u weer met rust als er niets meer te halen valt.
Cultuur versus natuur, beschaving en ontwikkeling tegenover afhankelijkheid en uitbuiting, extremen in armoede en rijkdom, allemaal onderwerpen, die in Zuid-Afrika - zeer terecht - hoog op de agenda staan en feitelijk ook voor Nederland géén ver-van-ons-bed-show kan zijn.
Zuid Afrika en Nederland liggen immers niet meer dan een nacht vliegen van elkaar.
Tot in Nederland.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten