langs de grens van Mozambique

Vanuit Mopani nemen we vandaag de meest oostelijke route van het Krugerpark. We volgen de gravelroad naar het noorden, parallel lopend aan een bergketen, die de natuurlijke grens vormt met Mozambique.

Halverwege, na een klim van zo'n 500 meter, bereiken we het uitkijkpunt Shibavatsengele.
Voor ons strekt zich in het laagland een gebied uit wat, qua weidsheid, zijn weerga niet kent. Op deze hoogte is de langzaam glooiende kromming van de wereldbol zichtbaar.
Grootser uitzicht heb ik het nog niet gezien in het Krugerpark. Kilometers savannes strekken zich naar het westen voor ons uit. In de verte wordt de lucht zo ijl, dat het uitspansel naadloos in de aarde lijkt over te gaan. Waar de hemel de aarde raakt, waar beiden samenvloeien tot één element, daar bevindt zich - naar verluid - het paradijs. Hier is een plek, die nagenoeg volledig aan dit beeld beantwoordt, we zijn hier dus dichter bij het paradijs dan ooit........

We vervolgen onze weg naar Grootvlei Dam. Het water staat er laag. Er zijn geen dieren op dit moment, maar we bevinden ons aan het water opnieuw in een fantastisch natuur decor, met de bergketen, die Zuid Afrika van Mozambique scheidt, op de achtergrond.

We moeten over een angstvallig smal dammetje rijden om dit plaatje te maken.

Even later komen we op een even smal pad, waar de bestuurder van de auto voor ons moet uitwijken voor een lonely bul.

Olifanten bullen leiden over het algemeen een
zelfstandig bestaan, tot een of meerdere koeien
hen, door middel van hun geuren en geluiden
uitnodigen, voor een kortstondige amoureuze
ontmoeting.
Koeien vormen met hun nakomelingen altijd enorme kuddes, die gezamenlijk optrekken.
Jonge bullen van tussen de 10 en 12 blijven rond die kudde hangen, zonder er zich in te mengen. Naarmate ze ouder worden zonderen ze zich meer en meer af, aanvankelijk nog in gezelschap van een oudere, zelfstandige olifantenbul.

Vóór het tot een confrontatie komt tussen de olifant en de auto zwenkt het dier af van zijn pad. Het lijkt alsof hij de auto vrij baan wil geven. 'n Heer in het verkeer, zou je kunnen zeggen.
                                                                                          

Op de terug weg naar kamp Mopani, komen we langs Bowkerskop.
Hier staan enkele bullen te drinken aan een, door het Krugerpark aangelegde, drinkplaats.
De windmolen pompt grondwater op om de drinkbak te vullen.

Te zien aan het korte, natte uiteinde van de slurf moeten de dieren diep in de drinkbak duiken.
Ook hierin staat het waterpeil kennelijk laag.

Onze tour door het park, een rit van zo'n 60 kilometer, zit erop voor vandaag.
Daarbij hebben we weinig dieren in het vizier gehad, maar het prachtige natuurschoon weegt daar ruimschoots tegen op.

Het is nu zondag. Marjo knapt een uiltje - zelfs in zijn slaap is hij dus nog met dieren bezig - ik neem voor vandaag afscheid vanaf ons zonnige terras bij huisje 94 in het Mopani kamp,

tot morgen..............