Mahonie loop

Er waait een droge warme wind, vol met zware bloesemgeuren, door Punda Maria kamp. Een strak stralende zon houdt de temperatuur constant boven de 30 graden. Tot laat in de avond zitten we op eenvoudige stoeltjes voor ons huisje, zoals als dat vroeger in dorpjes op het platteland ook in Nederland gebruikelijk was. Tijd om niets te doen, om te praten of tevreden te zwijgen.

De overnachting in Satara is overgeboekt naar een extra nacht in dit kamp. Dat houdt voor overmorgen wel een lange rit door het Krugerpark in. Van Punda Maria naar Skukuza is 333 kilometer. We gaan dan afwisselend chaufferen.

Vandaag staat een korte ronde van 25 kilometer op het programma, de Mahonie loop. Een fraai rood aarden zandpad slingert door de heuvels rond het kamp. Steeds nieuwe vergezichten en allerlei soorten prachtige, vol uitgegroeide, bomen maken de tocht verrassend en gevarieerd. We komen nauwelijks auto's tegen op ons pad.
Wel zien we veel termietenheuvels, soms wel ruim 3 meter hoge exemplaren.

De termietenheuvel bestaat uit aarde (vaak modder) en droog gras als bindmiddel.
Binnenin bevindt zich een doolhof van gangen en kamers.
Meestal bouwen termieten rond een omgevallen boom of een boomstronk en worden deze heuvels niet hoger dan 2 à 3 meter.

Andere heuvels worden rond een rots gebouwd en kunnen hoger zijn.
Een termietenheuvel kan zowel onder als boven de grond gebouwd zijn, soms zelfs allebei.


In zo'n termietenheuvel bevindt zich een doolhof van gangen en kamers, met als voornaamste onderdelen: de ingang, de broedkamers met eieren, de kamers van de soldaten en werksters en de kamer van de koningin.
Via verluchtingsgangen voor luchttoevoer en circulatiestroming wordt de temperatuur permanent op 35 graden gehouden.
Van een verlaten termietenheuvel maken andere kleine dieren, als muizen en eekhoorntjes dankbaar gebruik, een soort woningruil dus.

 

Het voorjaar is momenteel erg heet en veel regen is er nog niet gevallen. De bedding van een zijriviertje van de Luvuvhu rivier staat droog.

Een kudde gazelle, waarvan een groot aantal wijfjes zwaar drachtig is, zoekt als bescherming tegen de middag hitte, de schaduw van een boom op om herkauwend te rusten.
Zolang er geen panter of ander roofdier in de buurt is, hebben ze niets te vrezen, maar ze blijven altijd op hun hoede.

We zijn vroeg terug in het kamp.

Nu blijkt er op het kamp, naast de camping, ook een bird hide met een grote waterpoel te zijn. De waterstand in deze poel wordt constant door de rangers op nivo gehouden. Dat trekt in een droge periode, zoals nu, altijd dorstige dieren aan. En dat levert dan weer schitterende plaatjes op.
We hoeven dus eigenlijk niet eens het kamp af om wildlife te spotten. Het is een wereldplek.