Het 'circus' uit het zuiden en de 'zoo' in het midden van het Krugerpark hebben we kilometers ver achter ons gelaten. De toegangspoort van Punda Maria geeft al aan, dat het kamp als het ware opgenomen is in het park. Niks meters hoge hekken, niks wildroosters, slechts met een soort veredeld tuinhekje wordt het kamp 's nachts afgesloten voor de rondsluipende panters, neushoorns, buffels en olifanten.
De eenvoudige huisjes zijn gebouwd als rijtjeswoningen van 3 onder één ( rieten )kap en bieden een basic comfort. Alles is aanwezig voor de dagelijkse behoeften. Er is een gemeenschappelijke keuken, een wasgelegenheid en er staan, op een centrale plaats, enkele braai's, waarvan er eentje ook voor gezamenlijk gebruik is.
Omdat het zo kleinschalig is worden onderlinge contacten vlot gemaakt. Het kamp heeft iets van een klein gemoedelijk dorpje, waar mensen met een zelfde belangstelling elkaar ontmoeten.
's Avonds stelt een loslopende genet-kat zich tactisch op, vlak bij de braai, in afwachting of er iets overblijft van het geurige gebraad van de kampgasten.
Voorlopig is dit mijn favouriete kamp.
Het gebied buiten het kamp is qua natuur gevarieerder dan elders, de vegetatie is niet meer hetzelfde als die van de savanne in het zuiden. Het is hier bosrijker. De aarde is rood en klei-achtig, waardoor zij meer water vasthoudt en de begroeïng malser en groener is. De wegen slingeren zich smal door een glooiend landschap met in de nabije omgeving veel bergen, waarvan de meesten rond de vijfhonderd meter hoog zijn. De hellingen zijn getooid in eindeloze variaties groentinten en er staan opvallend meer baobabs tussen. We passeren onderweg naar Pafuri Baobab Hill, waar een flink aantal van die woudreuzen hoog boven alles uit torenen.
Door het struikgewas ritselt een koppeltje nyala antilopen, een elegant bewegend lichtbruin gestreept vrouwtje met in haar kielzog een grijsbruin harig mannetje met een bokkige motoriek.
Een kudde buffels wil naar de andere kant het bos in. Enkele forse exemplaren stellen zich frontaal tegenover ons op, als wachters, terwijl de rest van de groep met een paar kalfjes achter hen door de weg oversteekt. Het valt me steeds op hoe sociaal buffels zijn.
We naderen het drie-landen punt, waar Zuid Afrika, Mozambique en Zimbabwe samenkomen. We zien voor het eerst politiewagens patrouilleren. Het is hier, zoals op veel vergelijkbare grensgebieden in de wereld, altijd een beetje 'rommelig'. Het wordt crook's corner genoemd, het boeven hoekje.
Pafuri is een fraaie picnic-uitstap-plaats.
Informatie borden vertellen vanalles over archeologische opgravingen bij Thulemela.
In 1993 is hier het Goldfields Thulemela project opgezet door professionele bodemonderzoekers en Krugermedewerkers in samenwerking met plaatselijke gemeenschappen, die in stammenverband samenwonen.
In het gebied waar de rivieren Sashe en Limpopo samenstromen, zijn unieke vondsten gedaan. Met toestemming van de huidige bewoners van dit gebied zijn begraafplaatsen van hun voorouders opgegraven en ritueel herbegraven. Hieruit ontstond een beeld van de toenmalige maatschappelijke en sociale structuur van een behoorlijk ontwikkelde samenleving tijdens de periode tussen 1550 en 1650 A.D.
Dit was van vóór de opkomst van Great Zimbabwe, een complexe, invloedrijke cultuur met verschillende sociale klassen en één religieuze leider, de Khosi.
Het is bekend dat er vanuit het Midden Oosten vanaf de 8ste eeuw belangrijke handelsrouten langs de de oostkust van Afrika liepen. Via de Zambezi rivier in Mozambique werd er in die dagen goud en ivoor, vooral afkomstig van Zuid Afrika, verhandeld.
Op de terugweg naar Punda Maria stormt er plotseling, met veel geraas, een enorme buffel uit het struikgewas de weg over. Hij verdwijnt even snel, als hij aan kwam rennen, weer onbesuisd de bush in. Met een noodstop wordt een frontale aanrijding vermeden.
Iets verder op viert een flinke olifantenbul op zijn gemak een privé feestje midden op de weg. Hij heeft er lol in kleinje plasjes water van het asfalt op te slurpen, terwijl zich aan beide kanten een kleine file vormt van een vijftal auto's.
Wij staan vooraan, en wanneer Marjo aanstalte maakt om door te rijden, geeft hij luid trompetterend aan dat hij nog niet van plan is op te krassen. Er komt nog een kleine after party en dan verdwijnt hij onverstoorbaar het bos in.
De eenvoudige huisjes zijn gebouwd als rijtjeswoningen van 3 onder één ( rieten )kap en bieden een basic comfort. Alles is aanwezig voor de dagelijkse behoeften. Er is een gemeenschappelijke keuken, een wasgelegenheid en er staan, op een centrale plaats, enkele braai's, waarvan er eentje ook voor gezamenlijk gebruik is.
Omdat het zo kleinschalig is worden onderlinge contacten vlot gemaakt. Het kamp heeft iets van een klein gemoedelijk dorpje, waar mensen met een zelfde belangstelling elkaar ontmoeten.
Voorlopig is dit mijn favouriete kamp.
Het gebied buiten het kamp is qua natuur gevarieerder dan elders, de vegetatie is niet meer hetzelfde als die van de savanne in het zuiden. Het is hier bosrijker. De aarde is rood en klei-achtig, waardoor zij meer water vasthoudt en de begroeïng malser en groener is. De wegen slingeren zich smal door een glooiend landschap met in de nabije omgeving veel bergen, waarvan de meesten rond de vijfhonderd meter hoog zijn. De hellingen zijn getooid in eindeloze variaties groentinten en er staan opvallend meer baobabs tussen. We passeren onderweg naar Pafuri Baobab Hill, waar een flink aantal van die woudreuzen hoog boven alles uit torenen.
Door het struikgewas ritselt een koppeltje nyala antilopen, een elegant bewegend lichtbruin gestreept vrouwtje met in haar kielzog een grijsbruin harig mannetje met een bokkige motoriek.
Een kudde buffels wil naar de andere kant het bos in. Enkele forse exemplaren stellen zich frontaal tegenover ons op, als wachters, terwijl de rest van de groep met een paar kalfjes achter hen door de weg oversteekt. Het valt me steeds op hoe sociaal buffels zijn.
We naderen het drie-landen punt, waar Zuid Afrika, Mozambique en Zimbabwe samenkomen. We zien voor het eerst politiewagens patrouilleren. Het is hier, zoals op veel vergelijkbare grensgebieden in de wereld, altijd een beetje 'rommelig'. Het wordt crook's corner genoemd, het boeven hoekje.
Pafuri is een fraaie picnic-uitstap-plaats.
Informatie borden vertellen vanalles over archeologische opgravingen bij Thulemela.
In 1993 is hier het Goldfields Thulemela project opgezet door professionele bodemonderzoekers en Krugermedewerkers in samenwerking met plaatselijke gemeenschappen, die in stammenverband samenwonen.
In het gebied waar de rivieren Sashe en Limpopo samenstromen, zijn unieke vondsten gedaan. Met toestemming van de huidige bewoners van dit gebied zijn begraafplaatsen van hun voorouders opgegraven en ritueel herbegraven. Hieruit ontstond een beeld van de toenmalige maatschappelijke en sociale structuur van een behoorlijk ontwikkelde samenleving tijdens de periode tussen 1550 en 1650 A.D.
Dit was van vóór de opkomst van Great Zimbabwe, een complexe, invloedrijke cultuur met verschillende sociale klassen en één religieuze leider, de Khosi.
Het is bekend dat er vanuit het Midden Oosten vanaf de 8ste eeuw belangrijke handelsrouten langs de de oostkust van Afrika liepen. Via de Zambezi rivier in Mozambique werd er in die dagen goud en ivoor, vooral afkomstig van Zuid Afrika, verhandeld.
Op de terugweg naar Punda Maria stormt er plotseling, met veel geraas, een enorme buffel uit het struikgewas de weg over. Hij verdwijnt even snel, als hij aan kwam rennen, weer onbesuisd de bush in. Met een noodstop wordt een frontale aanrijding vermeden.
Iets verder op viert een flinke olifantenbul op zijn gemak een privé feestje midden op de weg. Hij heeft er lol in kleinje plasjes water van het asfalt op te slurpen, terwijl zich aan beide kanten een kleine file vormt van een vijftal auto's.
Wij staan vooraan, en wanneer Marjo aanstalte maakt om door te rijden, geeft hij luid trompetterend aan dat hij nog niet van plan is op te krassen. Er komt nog een kleine after party en dan verdwijnt hij onverstoorbaar het bos in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten