Georgië on my mind

Het is niet het Amerikaanse Georgia, dat Ray Charles zo fraai bezingt in zijn welbekende lyrische balade, maar het Oost Europese Georgië dat Marjo 'on his mind' had de afgelopen weken.
In het kader van zijn functie bij EAZA, de Europese Associatie van Zoo's en Aquaria, is Marjo mentor van dierentuinen in Georgië, Macedonië en de Oekraïne.
Dit keer ging het om een bezoek aan de dierentuin van Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Tot 1936 heette de stad Tiflis, een naam die heden ook nog wel in gebruik is. Tbilisi ligt aan de rivier de Koera en heeft meer dan 1,4 miljoen inwoners. Tbilisi met een oppervakte van 726 km² is, behalve hoofdstad, tevens één van de regio's van het land.

Het is de bedoeling, dat de dierentuin van Tbilisi binnen een vijftal jaar ook deel uitmaakt van Europese dierentuingemeenschap.
Daarvoor dient er nog heel wat te gebeuren. Maar er is, aldus Marjo, hard gewerkt aan hygiëne. Ook zijn er een aantal nieuwe dierverblijven gerealiseerd, zoals een nieuw en groter krokodillenverblijf met binnen- en buitenbad.

'Op het moment dat ik er was, moest een krokodil verhuisd worden. Nu is niet iedereen zo handig met die dieren als de helaas te vroeg overleden Steve Irwin, de bekende Australische Crocodile Hunter.
De pers filmde het spektakel ter plekke en de beelden werden live op de televisie uitgezonden.
Met een spijkerbroek aan farden en veel bloed vanwege een beenwond, die achteraf gelukkig meeviel, werd de verhuizing de lokale sensatie van de dag. Zo ontstond er nogal wat ophef over het incident, te meer omdat de suggestie gewekt was, dat de man overleden was!!!
Tja, in de media doen 'wilde verhalen' het altijd beter dan een realistisch verslag.
Wat mij wel goed deed  was,dat er nu meer aandacht werd besteed aan de planten. Het park als geheel maakte daarmee een fleurige indruk.'

Georgië is nog een land met veel contrasten tussen het platte land en de stad. Enerzijds een slechte infrastructuur. Slingerende wegen, vol met grote gaten, een bijzonder onduidelijke bewegwijzering en talloze verlaten kolchozen. Een kochoz is een collectieve boerderij uit de tijd van de Sovjet-Unie.
Anderzijds vind je in de hoofdstad een winkelstraat, die kan wedijveren met de P.C. Hoofstraat als het gaat om moderne, sjieke en poenige zaken en een fantastisch fraaie  beeldentuin waarbij duidelijk kosten noch moeiten gespaard zijn.


 Een belangrijke reden om de dierentuin van Tblisi te bezoeken was een uitwisselingsproject van olifantstieren.  Nu heerst er in Georgië  hier en daar nog mond en klauwzeer en dan mogen er geen dieren ververvoerd worden volgens EU verordeningen. Een vervelende situatie met heel veel papieren rompslons en veel ongemak.Tbilisi had een gloednieuwe stal gebouwd met buitenverblijf. Het plan was een stier van 17 jaar oud uit buurland Armenië op te halen als partner voor de koe van Tbilisi.
Er werd een telefoontje gepleegd met de tuin van Jerevan in Armenië en of we de olifantstier de volgende dag maar even op konden komen halen. De reis over een afstand met 300 km. bleek, vanwege de slechte verbindingen en het ontbreken van ANWB-borden, een tocht van zeven! uur te worden.
In de plaatselijke dierentuin van Jerevan wordt hard gewerkt aan nieuwe projecten en ook zij zoeken steun bij Europese dierentuinen. Artis uit Amsterdam heeft de tuin onder haar hoede.
De tuin heeft een opvallend prachtig verblijf met wel 25 vale gieren, 3 kuikens op verschillende nesten en levende platanen in het verblijf, waardoor er veel natuurlijk schaduw in het verblijf valt. ( zie foto links boven )
Er kwam een probleem bij. De olifantstier van Jerevan heeft een tandtechnisch probleem. De beide stoottanden zijn afgebroken en in de tandholten zittten ontstekingen. Afgesproken werd dat een team van deskundige dierenartsen uit Europa het dier ter plaatse zou opereren. Vervolgens zou het dier op transport gezet worden en een jonge stier, zoon van de alleenstaande moeder uit Tbilisi, zou dan retour naar Jerevan gaan. Dat vervoer naar een niet EU-land mag dan weer wel. Een en ander staat nog in de planning voor dit jaar. Dus dat wordt opnieuw een tripje richting Oost Europa.


'Een mooie ervaring in Armenië was, dat we op een zeker moment in een  kudde van wel 500 koeien terecht kwamen, die door herders te paard in de bergen geweid werden en in de avond weer terug naar huis werden gebracht.
De kudde was natuurlijk met geen mogelijkheid te passeren.
De hele weg werd erdoor in beslag genomen. Het viel op dat er ieder keer koeien links en rechts van de weg afliepen de boerenerven op, waar overigens tientallen ooievaars op nesten met jongen zaten. Tot mijn grote verbazing bleek iedere koe bleek z'n eigen erf en stal te kennen.'

Zo zie je maar weer, niet te snel denken dat er iets niet klopt, wanneer je in het buitenland bent.'