Terug in Kisangani

Voordat de verzending van de 11 dozen voor het Centre Simama de deur uit waren moest er nogal wat geregeld en onderhandeld worden. Gewicht en afmetingen bepalen de prijs van het vervoer via DHL naar Kisangani. Het ging om 143 kg aan goederen. De inhoud diende uitgebreid omschreven te worden in verband met douane controle en invoerrechten. Omdat er rekening mee gehouden werd dat het om een gift ging en de zending geen commerciële handelswaren bevatte, konden we het eens geworden over de kosten van het vervoer. De lading is op het laatste nippertje, vlak voor kerst, opgehaald. Een hele opluchting en een zorg minder. DHL-express is snel, 27 december kwam de zending in Kinshasa aan. Nu wachten we op het doorsturen naar Kisangani.

Met Kees de Kok gingen we op 28 december op weg naar Brussel Airport. De verkeersdrukte rond Antwerpen en Brussel viel gelukkig mee. Twee grote koffers gevuld met de meer kwetsbare fysiotherapie materialen en ook de sta-op rolstoel gingen gemakkelijk in de kofferbak. Ze konden als extra bagage mee op de vlucht via Addis Abeba naar Congo. De rolstoel werd geregistreerd als fiets, dat scheelde aanmerkelijk in de transportkosten. In plaats van € 150,00 werd €100,00 in rekening gebracht. Transport van goederen naar Congo vraagt veel geduld en communicatie om alle formaliteiten, administratie en vaak ingewikkelde import procedures af te wikkelen. Links en rechts kregen we wel veel goodwill en medewerking voor onze activiteiten. Dat gaf het gevoel dat de actie alleszins de moeite waard was.

Vanwege de ervaring van verleden jaar om met een binnenlandse vlucht van Kinshasa naar Kisangani te vliegen, kreeg ik het advies om nu via Ethiopian Airways een directe vlucht  van Brussel naar Kisangani te boeken. Binnenlandse vluchten in Congo zijn voor een 'blanke' bijna een hachelijke onderneming. De lokale vlieghaven van Kisangani heet Bangoka International Airport, waar in een kleine houten barak allerlei formaliteiten worden afgehandeld. Met de mededeling dat ik als vriend voor het Centre Simama kom, verschijnt er een glimlach van herkenning op het gezicht van de ambtenaar en gaan alle deuren open. Iedereen kent hier pater Martien Konings.

Eric is de nieuwe directeur van het centrum. Hij wacht me op en onthaalt me vriendelijk. Van dat moment af aan, ben ik niet meer onderworpen aan ingewikkelde Congolese procedures en vragen. Hij neemt alles met de air van een autoriteit over. Koffers hoeven niet geopend en geïnspecteerd te worden en de gebruikelijke 'entree kosten' om Kisangani (dat als een ander 'land' als Kinshasha beschouwd wordt), binnen te komen hoeven niet betaald te worden.

Het is ruim 35 graden de zon schijnt genadeloos over de stoffige en uitgedroogde rode aarde. Karibu kwetu, roept Eric vrolijk, welkom, welkom. Het heeft weken niet geregend en er is al 15 dagen geen stroom in Kisangani. Energiek vertelt hij over alle veranderingen in de staf en de nieuwe plannen van het Centre Simama. In het huis van de Congolese broeders wordt ik voorgesteld aan Jafeth, een nieuwe sympathieke Congolese medewerker van het centrum.

De hernieuwde kennismaking in het centrum is allerhartelijkst. Alle herinneringen van verleden jaar worden opgehaald. Er wordt uitgebreid en met interesse geïnformeerd naar familie en hoe het in Holland is. Al vlug wordt ik meegetroond naar de afdeling fysiotherapie en krijg ik een rondleiding over de verschillende afdelingen van het centrum. Handen schudden en elkaar traditioneel begroeten door driemaal met de hoofden tegen elkaar aan te raken. Er worden direct afspraken gemaakt om in teamverband uitleg en een demonstratie te krijgen over het nieuw meegebrachte fysio-instrumentarium.  Iedereen is verrukt over de sta-op rolstoel.

De volgende dag neemt Chadrack enigszins verlegen de sta-op rolstoel in ontvangst. Simama betekent STA-OP! De rolstoel is bijna een levens-veranderend instrument voor hem. Hij is er wendbaarder in dan met zijn tri-cycle en omdat hij erin kan staan, hoeft hij niet meer zo vaak naar het centrum te komen voor zijn sta-oefeningen om de circulatie in zijn verlamde benen in conditie te houden. Daarnaast kan hij, staande, gemakkelijker deelnemen aan allerlei praktische bezigheden in het dagelijks leven.
Diezelfde avond nog stuurt hij met veel bedankjes een foto van hem in zijn rolstoel.