Week vijf in het Krugerpark

De lijnen met Zuid Afrika zijn nu duidelijk hersteld. De verbinding verloopt - nu ik weer thuis in Dorst ben - toch iets eenvoudiger dan vanuit de Egyptische Sahara.

Fred zorgt voor een constante stroom van sms-jes, welke dagelijks ververst worden. In de eerste twee berichten maakt hij melding van enkele macabere schouwspelen, die dagelijks op het programma staan in het Krugerpark. Het 'Kruger' biedt een enorm natuurlijk podium in de open lucht met real-life spektakelstukken, die geen enkele regisseur zou verzinnen om te ensceneren.

28 januari 2012:
Vanmorgen vroeg opgestaan om naar een dode olifant te gaan kijken. Ruim 60 gieren, waarbij vier verschillende soorten vertegenwoordigd zijn, en een 8-tal hyena's doen zich te goed aan het kadaver. Later op de dag hebben we een leeuwin gezien. Na het onbijt zagen we een struisvogelfamilie met 16 kuikens en 2 stellen lappengieren. En ja hoor, de neushoorn. De Big Five zijn binnen!
Krap vóór sluitingstijd kunnen we - net op de nipper - de poort van ons kamp binnenrijden.

29 januari 2012:
Een dode olifant is het piece de résistance op het menu van ruim 100 gieren. Het vlees is ongetwijfeld al verorbeerd door leeuwen en hyena's. Wat resteert, de botten en het vel, is kost voor de gieren. Gieren zijn aaseters. Een totaal ander plaatje bieden de groepen kleurrijke parelhoeders in de berm van de weg. Verder zijn we nog getuige van twee vechtende varanen op een brug - ook weer een heel ander verhaal! Bij een hyenahol iets verder op zien we verse onderkaak van een zebra liggen. Vervolgens trekken vier leeuwinnen onze aandacht bij een giraffe-kill.
Aan het eind van deze wild-life stories - met de nadruk op 'wild' - meldt Fred nog een wat een vrediger tafereel: een groep van meer dan 45 giraffen stak de weg over. Of dat bij een zebra-pad was vermeldt hij niet ( redactioneel grapje ). Ten slotte brengt hij, na ons de meest extravagante en wrede culinaire spectakels te hebben opgediend, vriendelijk de hartelijke groeten over.

30 januari 2012:
Ter informatie: In het Zuid Afrikaans heet een giraffe 'kamelperd', vanwege zijn overeenkomst met de kameel ( bouw ) en het luipaard ( gevlekte huid ). Aardig gevonden, nietwaar?
De giraffe van gisteren blijkt afgelopen nacht volledig opgegeten te zijn. Alleen wat botten en zijn hoofdhoornjes werden achter gelaten door de leeuwinnen. De geur van bloeiende acacia's is heerlijk, meldt Fred verder, waarschijnlijk ter compensatie voor de brute beelden, die hij ons voorpiegelt.
Kennelijk drijft er de sterke geur aangenaam door de warme Afrikaanse lucht en doet die weldadig aan. Niet zo vreemd, want er wordt aan acacia's ( alternatieve ) geneeskracht toegedicht. De etherische oliën ervan schijnt gunstig te werken op de stoffencirculatie, goed te zijn voor de huid, erotische aantrekkingskracht ( ook erg prettig! ) te hebben en zelfs heilzaam te zijn voor de gevolgen suikerziekte.
Verder met de info van Fred:
Een groep van 39 gieren aast op een dode zebra, die in het water ligt. Hun frustratietollerantie wordt serieus op de proef gesteld, omdat ze er niet bij kunnen. Aan de waterkant lopen 9 leeuwen onrustig hun vraatzucht te verbijten. Wij kunnen alles van nabij volgen. Totdat we in de verte een stofwolk op zien doemen en een enorm gebrul ons de rillingen over de rug doet lopen.... Het was twee... voor sluit.....meer meldt dit mysterieuze sms-je niet. Is dat een cliffhanger of is dat een cliffhanger???!!!

31 januari 2012:
Raadselachtig of niet, veel meer dan: Het was twee...voor sluit...wordt er niet in deze volgende boodschap van onze 'master of suspence' prijsgegeven. We zullen de bevrijdende onthulling op dienen te schorten tot Fred weer terug en thuis is.
Deze sms meldt: Bij een uitzichtpunt, ( wat in het Krugerpark 'uitklimplaas' genoemd wordt, ) zijn acht krokodillen bezig met een kadaver van een waterbok te verslinden. Een van de kroks is een knaap van minstens vijf meter lang.

Wellicht voor menigeen overbodig, maar voor alle duidelijkheid - niet iedereen is immers even goed ingevoerd in alle geheimen van de Zuid Afrikaanse wilderness - hierbij heeft een confrontatie, tussen leven en dood, op het spel gestaan tussen deze twee afgebeelde dieren, waarbij de eerste ( die, op de linker foto! ) het leven liet.

Deze foto's, die verleden jaar door Femke zijn gemaakt, zijn afbeeldingen van onschuldige soortgenoten van één van de daders van de 'crime of passion' met zijn slachtoffer.

Verderop 3 nijlpaarden met 3 kleintjes. En vlak voor het kamp nog jonge olifantjes.
Tussen de middag wordt er gelunchd en gezwommen. Daarna speurt het trio weer verder naar brute, hartverscheurende lynchpartijen op klaarheldere dag of aandoenlijk vertederende babyscenes. We wachten af.....
Er is veel paniek bij een een groep impala's, 3 bokken stoven weg.......is wederom een met spanning geladen boodschap, die niet tot verdere verheldering komt, waarbij wij - ten tweede male - in het ongewisse achterblijven.............

1 februari 2012:
Vanmorgen hebben we een wilde-dieren-opvang-oord, Moholoholo, bezocht. Er zaten hyenahonden, maar ook een panter en een leeuw. Een neushoorntje van twee weken oud, was een eye catcher van de eerste orde!
Het lijkt me een fantastische ervaring een soortgenootje van ongeveer dezelfde leeftijd als Sunanda - de reismascotte van de safari van dit jaar - op eigen geboortegrond te zien.
Er worden veel roofvogels opgevangen, ook zitten er nog al wat gieren. Ik heb zelfs een gier op mijn hand gehad. Bepaald geen allerdaagse ervaring! De gids had er een goed verhaal over, waarmee de grotere samenhang van een oord als dit met het Krugerpark duidelijk werd. Later op de dag nog eens acht neushoorns in het vizier gehad.
Klik op Moholoholo om hun prachtige site te zien.

2 februari 2012:
Vandaag is het een 'kikkerdag', 10-tallen geel-streep-rug exemplaren steken, op weg naar het water, de weg over. Iets verder zien we een kleine groep olifanten en baltsende wahlbergarenden.

Het prentje van deze Whalbergarend - moest ik dus wel eerst even opzoeken! - is geplukt van de website eaglewatch, een zeer goed gedocumenteerde site voor roofvogelliefhebbers over allerlei soorten roofvogels, sperwers, valken en uilen. Op deze site kun je zelfs geluiden van een groot deel van deze vogels laten afspelen: echt voer voor ornithologen!




Onderweg naar kamp Olifants gaan we even de auto uit - wat eigenlijk niet de bedoeling is - om de schade door de overstromingen van enkele dagen geleden op te nemen. Een brug hier is door de enorme watermassa's nagenoeg geheel weggeslagen. In het zand waren verse pootafdrukken van leeuwen te zien. Spoor zoeken is op zich leuk, maar hier ietwat te avontuurlijk. Reden voor ons om ook maar weer de auto in te stappen.
Bij Timbavati onmoeten we een Zuid Afrikaans stel en we raken aan de praat, leuk is dat daarbij blijkt dat het ABN en het Zuid Afrikaans nog zo dicht tegen elkaar aanliggen; we konden elkaar goed verstaan.
Verder zien we veel jonge nijlganzen en in de bomen ontdekken we twee bavianen met jongen. Zelfs in het zwembad ontwaren we wildlife: twee visarenden en diverse gieren.

Vanaf morgen komen de sms-jes van kamp Skukuza in het Krugerpark, want vandaag is de laatste dag voor Marjo, Dolf en Fred in kamp Satara.

3 februari 2012:
Vanaf een uitkijkpost zijn we andermaal getuige van een wild-life banket. Ditmaal is het hoofgerecht een nijlpaardkarkas opgediend op een bedje van langzaam stromend rivierwater. De disgenoten, die aanlagen aan het banket bestond uit tientallen krokodillen.
Onderweg naar kamp Skukuza kwam de waterschade vooral aan bruggen en wegen nog eens goed in beeld. Vandaag hebben we voor onze eigen wekelijkse mondvoorraad geshopt. Wij dienen dat - in tegenstelling tot de parkbewoners - te doen buiten het Krugerpark. Onderweg hebben we tegelijk ook het project van Marjo in Hazeview bezocht.

Op deze foto van verleden jaar is de afbouw van de, naar lokale maatstaven, zeer riante woning nog volop aan de gang. Marjo en Liesbeth hebben al enige jaren geleden het plan opgevat om een passende behuizing te realiseren voor Elina, die zij tijdens een van hun eerste bezoeken aan het Krugerpark hebben leren kennen. Het gezin van Elina is met het huis meegegroeid. Zij zijn ondertussen met elf personen, haar kleinkinderen meegerekend. Dank zij de solide bouw met degelijke materialen hebben ze droog gezeten met de laatste hevige stortregens. Nu het af is hebben ze ook geen last van lekkages meer. Dat was in het verleden wel eens anders. Ook nu nog hebben veel mensen, die kleinere huisjes bewonen, welke dan ook nog eens in een slechtere staat verkeren, overlast gehad van het uitzonderlijke noodweer. De laatste keer dat het zo geregend heeft was twaalf jaar geleden. Voor de boeren is het een locale ramp. De oogst, waarmee zij in hun levenonderhoud voorzien, is op veel plaatsen vernietigd.

We waren wat later terug in het kamp, waar we toch nog wel tijd vonden om een duik in het zwembad te nemen. Heel verfrissend bij deze temperaturen van 32 graden! We moeten hier er wel voor oppassen dat de rondstruinende apen niets meenemen uit de koelkast en dat de boven ons vliegende ibissen niets achterlaten op de keukentafel. Vanavond sta ik weer achter de braai op onze nieuwe locatie in kamp Skukuza.

Marjo meldde via de telefoon dat de rangers vandaag in staking waren. Dat is een ongebruikelijke actie. Het heeft te maken met de bekendmaking van donaties - in de vorm van miljoenen rands - voor neushoornprojecten. Zoals al vermeld is de de blogaflevering van Week Twee in het Krugerpark wordt het park ongelukkig getroffen door stropers, die het voorzien hebben op de kostbare hoorn van de neushoorns. Om die stroperij te bestrijden wordt nu veel steun ontvangen, ook van internationale instanties. Sinds dit bekend is geworden wensen de rangers, die nagenoeg dag en nacht in touw zijn om de stroopjachten te beperken - voor slechts 225,00 euro per maand - ook hun aandeel in de strijd verzilverd zien. Alleszins gerechtvaardigd, lijkt mij.

Voorts is het Marjo opgevallen - zoals het de blogvolgers ongetwijfeld ook niet ontgaan zal zijn - dat er de laatste week opmerkelijk veel kadavers op het Kruger menu gestaan hebben. Het langere verblijf in het park biedt de zeldzame gelegenheid om dergelijke culinaire wild-life rituelen in al zijn verschillende fases te observeren. Hij vindt het een heel specifieke manier van naar dieren kijken. Op de eerste dagen zie je de leeuwen, die waarschijnlijk de prooi geslagen hebben, het beste deel voor zich opeisen. Daarna zijn het de hyena's, die er zich aan te goed doen. Vervolgens komen de gieren er massaal op af. En tenslotte zijn de maraboes en andere kleinere vleeseters aan de beurt. Alsof er bij de afwikkeling van een kadaver-maal sprake is van nauwkeurig nagekomen afspraken ten aanzien van de volgorde van de verschillende disgangers.

Bij de kadaver-party van het nijlpaard verliep het anders. Krokodillen lijken er zo hun eigen etiquette op na te houden. Met hun tienen tegelijk boren ze zich in het malse hippo-vlees. Zij bijten zich erin vast en draaien zich dan met een genoemde 'dodenrol' om hun eigen as om er stukken van af te scheuren, die zij vervolgens in zijn geheel - zonder te kauwen - doorslikken. Ze eten het dier met huid en haar op, zonder iets na te laten aan minder bedeelden. Dat zijn dus weer heel andere ( water )tafel-manieren.
Op minder dan 20 meter afstand van dit wild-water-avontuur ligt een kudde nijlpaarden te zonnen. Het schijnt ze 'koud' te laten dat een soortgenoot - mogelijk zelfs een familielid in de 1ste graad - op het menu staat van een troep dodenrol-draaiende krokodillen. Of ze liggen te treuren en te rouwen is onduidelijk. Ze doen er in ieder geval niets aan, iets wat op dit moment misschien ook wel de meest realistische optie is.
Dergelijk dierengedrag getuigt, in onze ogen, vooral van wreedheid en onverschilligheid. Het lijkt in tegenspraak met wat Frans de Waal beweert. Deze hoogleraar psychologie pleit er juist voor om het sociale gedrag van, ook in het wild levende, dieren onder de aandacht te brengen. Zoals, zelfs een krokodil zijn pasgeboren nakomeling teder in zijn bek houdt. Dieren kennen, zoals mensen, empathisch gedrag. Zij kunnen mee anderen meeleven en zich inleven in de situatie, waarin een ander verkeert. Misschien valt er voor de zonnende nijlpaarden - letterlijk - niet veel meer 'in-te-leven' ten aanzien van hun mede-nijlpaard.

Een schoolvoorbeeld van wat Frans de Waal bedoelt - hoe dieren opkomen voor het leven van een van hun soortgenoten en gevaar voor eigen leven riskeren - is te zien op de Battle at Kruger, een van mijn favouriete YouTube filmpjes.