Uren brengen Marjo en Liesbeth door aan deze waterpartijen. Er is van alles te zien.
Het motto daarbij is het 'rustig afwachten'. En ondertussen speelt een prachtige wildlife-scene voor hun ogen af.
Nieuw, althans voor mij, is dat Liesbeth daarbij haar artistieke aspiraties uitleeft. Zij tekent - niet onverdienstelijk, volgens Marjo - de dieren aan de drinkplaats.
Wie weet verschijnt er nog eens een persoonlijk impressie van haar in de blog!
Marjo heeft weer plaats genomen achter de pc van Christa von Elling, de pr-medewerkster in het Mopani-kamp.
Ik zal hem zelf aan het woord laten:
Vorig jaar, in januari 2011, was ik nog super blij wanneer ik 10 tot 15 bullen ( olifantstieren ) bij elkaar zag. Begin deze week zag ik er 30 en deze morgen ruim 40! Een hele kudde was aan het eten, drinken, rondbadderen in de modder en aan het spelen met water. Een prachtig schouwspel. Mooi om in een groepspel het sociale kudde gedrag van onderdanigheid en dominatie in de vrije natuur te zien. Een mooi gezicht is ook, wanneer ze, in de ontmoeting aan de drinkplaats, elkaar hartelijk begroeten.
Aan het water is het steeds een komen en gaan van wildlife.
Daarbij tientallen harems met zebra merries, die hengsten aantrekken. In hoog opstuivende zandwolken vechten de hengsten om de gunsten van de merries, waarbij ze op niet mis te verstane wijze op hun strepen kunnen gaan staan.
Of dat iets met de voortplantingsdrift van de zebra's te maken heeft, wie zal het zeggen? Maar ook de eerste ooievaars strijken weer neer aan de waterkant. En veel struisvogels. Een koppel heeft het helemaal voor elkaar: met 10 kuikens van zo'n 80 cm hoog in hun kielzog, paraderen ze parmantig in het rond.
In het wild zijn ze erg zeldzaam.
Hier in het Krugerpark lopen er naar schatting in het totaal 40 van rond.
p.s.
Het plaatje komt van zoochat.com.
In de buurt van Shipandane night hide sluipt er al sinds enkele dagen een panter rond. Daar waar wij in oktober nog de nacht doorgebracht hebben en een enorme olifantenbul ons verrastte met een onverwacht nachtelijk bezoek.
We zitten er regelmatig met onze verrekijker op de uitkijk.
Onder aan de dam langs de waterkant waggelde niets vermoedend een varaan van zo'n 1,5 meter. Toen de panter hem in de gaten kreeg was het snel gedaan met de varaan.
Een sprong, een beet en vervolgens vertrok de panter heel relaxed, zoals die gekomen was, triomfantelijk met het beest in zijn bek weer de bush in.
In de wildernes kraait daar geen haan naar.
Verder is er in het Conferentie Centrum van Mopanie - waar ik ook de pc van Christa von Elling gebruik - momenteel een tentoonstelling over natuurbescherming.
Het is een mooi verzorgde tentoontoonstelling met schedels en huiden van diverse dieren, prachtige foto's ook.
Veel aandacht is er besteed aan het onder de aandacht brengen van de illegale stroperij, die in toenemende mate zorgen baart. Er staan voetvallen opgesteld om olifanten, neushoorns en nijlpaarden in de laten trappen. Die enorm krachtige klemmen zijn echte martelwerktuigen en rampzalig voor de dieren die er in terecht komen.
Dagelijks wordt er een lezing gegeven door een slangenexpert. Levende zeer giftige slangen vormen daarbij het aanschouwelijke lesmateriaal. Nu zijn dat bepaald niet mijn meest favouriete troeteldieren. Ik zit dan ook niet direct te popelen om me als eerste aan te melden wanneer de man een vrijwilliger vraagt voor een experimentje.
Heel leerzaam, allemaal, dat wel.
Regel één op gebied van overlevingskansen wanneer zo'n gifslag je pad kruist is: je hoofd koel houden. Praktisch betekent dat dood-stil te blijven staan en vooral niet bewegen. Het komt allemaal neer op stalen zenuwen!
Koelbloedig geeft de ranger een demonstratie. Vlak voor zijn voeten laat hij hij een super giftige adder los. Het dier glijdt doodgemoedereerd over zijn schoen.
Hij kent natuurlijk de wetten van de natuur en blijft onbeweeglijk stil staan.
Weer wat geleerd, maar mij niet gezien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten