De dag van de olifant in Kandy

What's in a name? verzucht Julia in Shakespeare's Romeo en Julia, wanneer de naam van haar geliefde verbonden blijkt met een rivaliserende familie. Dingen zijn zoals ze zijn, lijkt Gertrude Stein in 1913 te willen zeggen met de - waarschijnlijk meest aangehaalde - tekst uit haar gedicht Sacred Emily:
"A rose is a rose is a rose is a rose".

Wanneer je ter wereld komt met de voorletters MA... Ho... dan kan het niet anders dan dat het een teken is: als MArjo HOedemaker ben je in de wieg gelegd als MAHO...UT. Mahout in Holland!
Gisteren stond de dag voor de reizigers met Wereldcontact in het teken van de olifant. Marjo is tijdens de 'Esala Perahera' in Kandy dan ook helemaal in zijn element. Vandaag is de dag van de voorbereidingen, een soort 'try out'. Het festival is een eerbetoon aan Boeddha's belangrijkste relikwie, de Heilige Tand. Het is een fantastisch schouwspel voor de duizenden toeschouwers wanneer de Heilige Tand van Boeddha wordt rondgedragen door Kandy. Honderden dansers, vuuracrobaten, slangenbezweerders, zwaardvechters en trommelaars vergezellen vijf dagen lang de kleurrijk aangeklede olifanten tijdens de middeleeuws aandoende optocht vanaf de Tempel van de Tand - een van de belangrijkste heiligdommen in Sri Lanka. Dagelijks dag komen er meer pelgrims bij en wordt de processie langer.

Liesbeth: In de ochtend hebben we Dalada Maliqawa de Tempel van de Tand bezocht in Kandy. Er werd druk gepoetst en geschrobd vanwege de aanstaande Parehera. Alles wordt in gereedheid gebracht voor de grote dag. Olifanten staan her en der braaf in de wacht. Mahouts zijn in de weer om de hun toevertrouwde dieren te wassen en op hun gemak te stellen. Olifanten zijn gek op water. Prachtig geborduurde kleden, opgesierd met glinsterende edelstenen om de olifanten aan te kleden liggen klaar. Op en top bling-bling. Kosten noch moeite worden gespaard om de lievelingen van het publiek op te tuigen. Zelfs slierten met led-verlichting doen mee - dat geeft in de avond en de duisternis van de nacht een spectaculair effect.

Ondertussen steken Jos, Helma, Bart en Henk - gasten in ons WereldContact-gezelschap - nog even een helpende hand uit bij het wassen en boenen. Ze willen erg graag met een olifant op de foto. Dat regelt Marjo natuurlijk wel snel eventjes ....
Na de lunch weer terug naar de stad, we moesten er op tijd zijn. Na vier uur is het bijna niet meer mogelijk de stad in te komen. Alles afgezet en een enorme drukte. Overal zitten er al mensen met plastic zakken op de grond. Zodoende is het trottoir ook niet meer begaanbaar. De vrouwen gaan eerst nog even shoppen, terwijl de mannen nog een keertje naar de tempel willen om olifanten te bekijken.

Voorafgegaan door knallende zweepslagen, begint iets na zevenen - de schemering is al ingevallen - het ruim drie uur durende spektakel. We zijn al snel in de ban van de dansers en het snoeiharde getrommel. Ik tel 77 ( letterlijk ) schitterend aangeklede olifanten. Iemand anders komt tot 79. In ieder geval veel dus, héél veel.
Pas rond middernacht, wanneer we terug zijn in het hotel, is - net als bij Assepoester - de betovering verbroken.

Een dag later zitten we in Nuwara Eliya dat vanwege de door de Engelsen geëxploiteerde theeplantages ook wel Klein Engeland wordt genoemd. Het theegebied ligt op ongeveer 2.000 meter hoogte. De glooiende groene hellingen bieden een geweldig uitzicht, maar het is er bar koud. Toch gaan we dapper op sightseeing en bezoeken twee watervallen met de trein. Op zich een mooi lokaal avontuur, maar de timing was niet de beste. Het blijkt een poya-day te zijn. Poya is voor boeddhisten, die de maankalender volgen, een heilige dag - een holy day. Holiday dus, iedereen is vrij en de treinen zijn tjokvol. Als sardientjes in blik genoten we van het voorbij glijdende panorama.

Na het treinavontuur zijn we met een paar mensen nog het stadje gaan verkennen en hebben een plaatselijke kleding markt bezocht. Volop 'neppers' te kust en te keur. Als praktische Hollanders gingen we voor warme oren en besteedden onze rupee's aan lekker warme fleece mutsen.

Poya-day betekent overigens ook dat er geen alcohol geschonken wordt. Nergens, dus ook niet in het hotel. Nou wil het geval dat dit al voor de vierde keer voorkwam op onze reis. Eerst omdat er verkiezingen waren, dan twee dagen met de Parehera en nu vanwege Poya-day. Lastig, voor wie op tijd een alcoholische versnapering gewend is. Voor Wil hebben we een goede fles wijn gekocht. Tijdens het diner wordt die aangeboden vanwege zijn verjaardag, dan kan hij met zijn vrouw Jeanette een feestje bouwen op zijn kamer.

Voor morgen staat het Udawalewe National Park op het programma met een bezoek aan het Transithome, waar wees-babyolifantjes opgevangen worden. We overnachten in Embilipitiya, een behoorlijk grote stad in het zuiden van Sri Lanka.

Tot zover, groetjes
Liesbeth