De laatste dagen in Alexandrië

Ruim drie uur vertraging op Borg-Al-Arab in Alexandrië. Tijd om de blog bij te werken en tegelijk de nieuwe vertrektijd in de gaten te houden.  

De comfortabele West-bus vertrekt stipt op tijd. Direct nadat Siwa achter ons ligt, houdt de bus weer halt. Iedereen de bus uit voor een paspoort- en koffercontrole, die aan de rand van de woestijn op omgekeerde, lege oliedrums plaatsvindt.  Gelukkig wordt er geen verdachte contrabande gevonden. Vanaf dàt moment trekt het nog nieuw ogende asfalt een eindeloos lange zwarte streep door een onmetelijk leeg landschap. De afstanden in Egypte zijn, naar Nederlandse maatstaven, gigantisch. 

pleisterplaats in de westelijke woestijn

Afhankelijk van de actieve controleposten onderweg, varieert de reistijd van zes tot acht uur. Regelmatig dient daarbij bagage opnieuw tevoorschijn te komen en worden vooral buitenlandse paspoorten onder de loep genomen. Tijdens het oponthoud bij de zeldzame  pleisterplaatsen is er naast gelegenheid voor een sanitaire stop, tijd voor koffie en thee. 

De stoelen zijn comfortabel genoeg om te tukken. Op de achtergrond klinkt een wat melancholisch eentonige, maar melodieus reciterende Arabische zanger, die kennelijk erg populair is. Uiteindelijk komen we na achtenhalf uur in de bruisende metropool van ruim 6 miljoen inwoners - niet-geregistreerden niet meegerekend! Het verschil tussen een oase, dat ook 'rustplaats' betekent, en de jachtige stad kan niet groter zijn.  

Ik slaak een zucht van verlichting waneer ik Sabry ontwaar. De broer van Mo uit Helmond staat uitbundig te zwaaien. Een baken van herkenning in een woelige hectiek van reizigers, touringcars, minibusjes, particuliere auto's, taxi's, tuktuks en venters van versnaperingen. Geboren en getogen in Alexandrië manoeuvreert hij in grote snelheid behendig naar het centrum van de metropool. Downtown zijn de straten wat je noemt 'shared space', gedeelde ruimte, voor automobilisten, bussen, trams, taxi's, voetgangers, honden, katten en verkopers die hun handelswaar langs en op de weg etaleren, op de stoep voor de deur van luxe winkels en warenhuizen. 

Aan de corniche komt een verfrissende milde zeebries je aangenaam tegemoet. De ruim 15 km lange promenade met talloze restaurantjes, bars en hotels is tegelijk een dubbelbaanse snelweg langs de oostelijke haven van de stad. Deze zeeboulevard loopt van Qaitbay fort in het westen tot het Montaza paleis. Beide uiteinden van de avenue zijn historisch cultureel erfgoed en populaire toeristische attracties. Het 'heritage' hotel, waar Sabry moeiteloos de weg naar vindt, dateert uit 1906 het begin van de vorige eeuw. Het houdt de herinnering levend aan een 'gouden' periode voor het toenmalige mondaine stadsleven. Tekenend daarvoor is de goed bewaarde klassieke lift uit de Art Deco periode, waarmee je je in een andere eeuw waant. Het contrast met Siwa is groot.

Brazilian Coffee Stores, een vermaard Egyptisch koffiecafé in de buurt van het hotel, stamt uit dezelfde periode. 'Je moet daar zeker een keer naar toe gaan', werd me onderweg door een medereiziger aangeraden. Het staat wijd en zijd bekend om haar 22 verschillende warme, evenzovele koude koffies, hetzelfde aantal alcoholvrije vruchtensappen en haar uitgebreide assortiment gebak en taart. Tot voor kort werden de koffiebonen er ter plekke geroosterd. De oude koffiebrander staat er nog. De prijzen verschillen al naar gelang de drankjes, staande aan de bar, aan een tafeltje op de eerste verdieping of als takeaway bestelt worden bij de kassier, die daarvoor een bonnetje verstrekt. Een eenvoudige espresso kost omgerekend 67 eurocent. Op een oppervlak van nauwelijks 50 mtr2 wurmen zich constant 5 jongens, debrasseurs, door de opeengepakte cliënten om asbakken te legen en glazen en kopjes op te ruimen. Tussen alle bedrijvigheid door, wordt de vloer gedweild, kapotte lampen vervangen en de airco gerepareerd. Van 07.00 uur is de zaak zeven dagen in de week tot middernacht open. Rond dat tijdstip sluiten ook de winkels in de buurt en is het op zijn drukst. Ouders met slapende baby's in hun armen, dreinende dreumesen en oververmoeid jengelende peuters maken dan nog deel uit van het publiek. Dit alles draagt bij aan de naam en faam van het etablissement. 

Hapi, de Egyptische Nijlgod

Verleden jaar is het Grieks-Romeinse Museum, na ruim 18 jaar renovatie, heropend. Het brengt de betrekkingen van oud Egypte met de Grieks-Romeinse cultuur in kaart, met veel aandacht voor de rol die Alexander de Grote daarbij speelt. De stad dankt zijn naam aan hem. Samen met Yasser en zijn zoon Mohaned, een getalenteerd kunstenaar, bezoeken we het gloednieuwe museum. Het herbergt talloze beeldhouwwerken, fresco's, munten en mozaïekvloeren. Opweg naar waar Yasser woont met zijn vrouw Rehab en zijn andere twee kinderen Majaar en Mezin, wandelen wij door het oudste en autovrije deel van de stad. Archeologen leggen hier oude straten uit de tijd van Alexander de Grote bloot. Bij Yasser thuis laat Rehab ons genieten haar kookkunst: kushari, een heerlijke maaltijd.

Een andere bezienswaardigheid in de stad is de Abu Al Abbas moskee.

Voor deze 'must-see' komt Sabry met zijn tweeling zonen, Yehja en Yasien, mij de volgende dag ophalen. De moskee staat bekend als een van de meest recent historische en prachtigste gebouwen van Egypte en trekt jaarlijks op de sterfdag van Abu Al Abas, een Soefi-heilige, miljoenen bedevaartgangers uit heel de Arabische wereld. Het is qua omvang en decoratie een indrukwekkend gebedshuis. Sabry bewoont met zijn vrouw Lobna een appartement met zeezicht. Dochter Lamies, volgt een opleiding tot fysiotherapeut en de beide jongens van 13 jaar zijn zwemkampioenen in hun leeftijdsgroep. Na een bijzonder smakelijk vismaal gaan we naar de sportclub waar de tweeling bijna dagelijks traint. Ze hebben Olympische aspiraties.

langs de corniche van Alexandrië

De broers Yasser en Sabry maken de reputatie van gastvrijheid, die Egyptenaren hoog in het vaandel dragen, meer dan waar. Dagelijks nemen ze contact op, om te informeren of alles naar wens verloopt. Op de laatste avond brengen ze mij via een spaghetti aan 4- en 5-baanswegen, waar hier en daar de bewegwijzering nog aan ontbreekt, naar Borg-Al-Arab, de splinternieuwe, gigantische airport, die ruim 60 km buiten de stad ligt. Het is nog niet helemaal operationeel. De terugreis begint met een vertraging van ruim 3 uur. Tijd om een blogaflevering te schrijven en het vuistdikke Jozef en zijn broers van Thomas Mann weer ter hand te nemen. Een ongeëvenaarde navertelling van het Bijbelse verhaal over de geschiedenis van de zwervende Hebreeën in de tijden van faraonisch Egypte. 

Tijdens de terugvlucht staat de gloedvolle oranje-rode dageraad op het punt de afnemende, oplichtende maansikkel te verblinden.

Een bijzondere reiservaring, mede dankzij de drie Egyptische broers, Yasser, Sabry en Mo en de medewerkers van Grand Siwa Resort.

Laatste blog-aflevering van een winterreis naar Egypte.