Cairo - Johannesburg, Afrika, the continent

Thomas en ik zitten momenteel in de westelijke woestijn van Egypte, de Sahara, een nagenoeg onbewoond gebied dat zich westwaarts uitstrekt tot diep in buurland Lybië.
Na vier reisdagen vanaf Cairo zijn we met in totaal 870 km op de teller van de 4-wheel drive in de oase van Dakhla aangekomen. Over de eindeloos lange 'lonely road' tussen Cairo en Luxor zijn we door de Zwarte Woestijn getrokken, die bezaaid ligt met zwart vulkanisch gesteente. Deze woestijn gaat na verloop van tijd over in de Witte Woestijn en weer veel verder naar het zuiden in de zand-duin-velden van Farafra. We rijden meest dwars door de woenstijnen - off the beaten track - en letterlijk over 'ONGEBAANDE PADEN'.

Onderweg hebben we twee ( steenkoude ) nachten in een tentje doorgebracht met als rijke troost een eindeloze ruimte ervaring en de weergaloze schoonheid van woestijnnachten onder een fabelachtig heldere sterrenhemel.
In de avond tovert Ragab, onze chauffeur, samen met Tariq, de gids, een fantastische maaltijd te voorschijn. De locale kip, die met de verkoop geslacht werd, kwam als culinair hoogtepunt op het houtvuur terecht. In de ochtenden aten we warme bruine bonen met ui en brood bij een kop hete thee.

Midden in de woestijn ontspringen hier en daar bronnen, waarbij ter plekke een oase ontstaat. Het lijkt een fata-morgana, wanneer je groene velden met gewassen ziet omzoomd door enorme koningpalmen met dadels. Een bron brengt de woestijn tot leven; water dat samen met zand en zon overleven en daarmee een vaste verblijfplaats maakt voor de rondtrekkende herderstammen. We hebben 2 bronnen bezocht met klinkende namen als Bir Sitta en Bir Sabah.

Feitelijk is de benaming minder exotisch dan ze klinken, want letterlijk vertaald is het Bron Zes en Bron Zeven. Baden in zo'n bron is welhaast een duizend-en-een-nacht ervaring. Zeker wanneer er uit 'als uit het niets' een lokale bewoner opduikt en vriendelijk vraagt of we mint-thee willen. De damp komt van het water en heeft een temperatuur van ongeveer 30 graden! Wat fantastisch is na een ijskoude nacht van ongeveer 2 graden in een tentje. Bovendien bevat het water talloze mineralen, dus erg gezond voor de huid enzo! Een soort natuurlijke hydro-therapie. Zo over-leven wij, als nomaden, deze week in een overweldigend indrukwekkende natuur.
Zonder overdrijven een - once in a life-time experience!

In de volgende blogaflevering zal een verslag met foto's en filpjes te zien zijn over onze Egptereis.

Ondertussen lukt het dus ook nog via digitale snelwegen te communiceren met Marjo, die in de zuidpunt van hetzelfde Afrika zijn vakantie doorbrengt. Marjo en ik overbruggen een afstand van ruim 6.000 kilometer bij onze samenspraak via de mobiele telefoon en deze communicatie mondt weer uit in een productie van een blogaflevering via internet vanaf een van de meest afgelegen locaties van de bewoonde wereld! Beslist een verworvenheid van deze eeuw! en een moment om bij stil te staan.

Even iets over het continent waarop wij ons nu bevinden.

De afmetingen van Afrika zijn, naar Europese begrippen, gigantisch. Afrika is op één na het grootste werelddeel, terwijl Europa op één na het kleinste werelddeel is. Triviale kennis wellicht, maar zij kan erg relevant zijn wanneer je net toevallig in een quiz als 2 voor 12 zit. Afrika is qua oppervlakte 3 x zo groot dan Europa. Wanneer je het als Nederlander het al ver vindt om van Rotterdam naar Leeuwarden te reizen, dan dient je, bij het rondreizen binnen Afrika, je geografisch perspectief drastisch aan te passen. De afstand van Cairo, in het noorden van Afrika, naar Johannesburg in het zuiden is verder dan van Amsterdam naar New York en meer dan 3 x de afstand Mokum - Moskou. De totale oppervlakte van Afrika beslaat geheel China + de Verenigde Staten van Amerika + India + Mexico + Peru + Frankrijk + Spanje + Papua Nieuw Guinea + Zweden + Japan + Duitsland + Noorwegen + Italië + Nieuw Zeeland + het Verenigd Koninkrijk + Nepal + Bangladesh + Griekenland.

Fred en Dolf zijn hebben onlangs in het gezelschap van Marjo plaats gemaakt voor Marleen, Dominique en Chris. In de volgende blog zal ik de verhalen van het Belgische dames-trio opnemen. Zij zetten hun reis in Zuid Afrika buiten het Krugerpark voort. Ik verwacht Marleen te kunnen Scypen vanuit Luxor.

Op dit moment zitten Marjo, Fred en Dolf in Kamp Mopani om daar een week te blijven. Na een droge periode van maanden heeft het de afgelopen week 36 uur onafgebroken geregend. Enerzijds een zegening voor de veel te lage waterstanden, maar anderzijds 'desastreus'. Nagenoeg ongekende natuurkrachten krijgen en nemen hun vrije loop. Woudreuzen van bomen spoelen weg - alsof het afgeknapte takken zijn - in rivieren, die in een tijdsbestek van nauwelijks een etmaal een vervalverschil 6 meter te verwerken krijgen.
Deze foto van Marleen geeft een indruk wat de kracht van water teweeg kan brengen.

De met zand en modder overspoelde wegen werden moeilijk en soms helemaal niet meer begaanbaar. Ook deze brugleuning is zwaar beschadigd.
Kapot getrokken elektriciteitskabels zorgden voor logistieke problemen. Het was wel tijdelijk van aard, maar toch! Veel bezoekers kwamen door het snel wassende water onverwacht in problemen en moesten via helicopters uit hun benarde situatie gered worden. Hele eco-systemen die zich in de loop van vele jaren ontwikkeld op natuurlijke wijze hebben, worden nu plotseling in een razend tempo totaal ontwricht.

Maar de natuur is veerkrachtig. Volgens Marjo lijkt zij zich al weer na twee dagen hersteld te hebben. Marjo maakt melding van groepen olifanten met in totaal wel 500 exemplaren, die hij al weer heeft zien grazen, alsof er niets gebeurd is.

P.s.
helaas deze keer geen filmpjes vanwege de beperkte mogelijkheden midden in de desert ( waar het nu om 22.30 uur rond het nul-punt is en waar mijn vingers behoorlijk last van krijgen in een internet-cafe zonder verwarming! ). Dat hoop ik de volgende keer ruimschoots goed te maken.