In en om Skukuza

Vandaag is een rustdag ingelast om de gelegenheid te nemen een beetje te 'landen' in het Afrikaanse.
Marjo en Liesbeth zijn naar een Afrikaanse familie, die zij sponsoren. Daarvoor zijn 2 extra koffers vol met kleren meegenomen. Ze kunnen daar veel mensen mee blij maken.
De bedoeling is om in de middag nog een korte safari te maken.
Dat is telkens weer spannend, je weet immers nooit wat je tegenkomt; bijvoorbeeld een paar jachtluipaarden.
De twee cheetah's hiernaast liggen na een geslaagde jacht uit te buiken in het savannegras.

Cheetah's of jachtluipaarden jagen gezamenlijk, om elkaar af te wisselen bij de achtervolging van hun prooi. Met een topsnelheid van 120 kilometer per uur zijn ze wel razendsnel, maar dat houden ze hooguit 10 seconden vol.

Hennie doet uitgebreid verslag van de dagen in en rond Kamp Skukuza.

Alles is hier verrassend.
Bij de huisjes, vooral die in de rondavel staan, moet je ervoor zorgen, dat er niets buiten blijft liggen of staan. Vóór je het weet jatten de apen het. De koelkast staat in de buitenkeuken, maar die moet met de deur tegen de muur gedraaid worden of die moet met stoel en tafel geblokkeerd worden. We hebben gezien, dat de apen bij de buren de koelkast leeghaalden en we willen uiteraard voorkomen dat dat ook bij ons gebeurt.

Op de foto hiernaast speelt moeder aap klaar-over voor het brutale aapje dat zonder op te letten de weg over wil steken.

Op deze foto ons nieuwe riante onderkomen, waar we drie dagen verblijven samen met Suus en Herman.
We hebben hier een prachtig uitzicht op de rivier waarin momenteel overigens niet veel water staat. Aan de waterkant grazen buffels met hun karakteristieke koppen.
's Ochtends vroeg is het genieten van alle dierengeluiden. Het krioelt wel van de insecten en het is dus zaak om de deuren zoveel mogelijk gesloten te houden. 's Nachts voelt het veilig onder onze klamboe.

Maandag hebben we wederom heel veel dieren gezien. Vooral de giraffe is vaak gespot.

Marjo en Liesbeth zitten nog in het huisje aan de rondavel.
Wat Marjo opvalt, is de droogte in deze tijd van het jaar. Het is momenteel voorjaar en het begin van de zomer. Meestal is hij hier in de maand januari, dan zomert het volop met regelmatig verfrissende regenbuien.
Met de afwisseling van de seizoenen verandert de natuur, dat geeft het park steeds een ander aanzien.

Tijdens de middagsafari komen we voorbij Sunset Dam, een dam die een enorme plas water op zijn plaats houdt. Het wemelt er van de krokodillen. Aan de waterkant koesteren zich meer dan 25 van deze monsters aan de zon. Ze zijn koudbloedig en houden hun lichaamstemperatuur op peil met zonnewarmte.
We zien er een enorme reus van zo'n 7 meter bij liggen, als een koning der trotse dieren. Volgens Marjo zien we in ons leven nooit meer zo'n kanjer. Krokodillen kunnen in deze ideale natuurlijke omstandigheden wel 100 jaar oud worden en sleuren rustig een drinkende zebra de diepte in.
Zelfs een giraffe kan het slachtoffer worden van zo'n veelvraat. Om met zijn lange nek bij het water te kunnen gaat een giraffe namelijk met zijn voorpoten wijd uiteen staan. Dit is een wat ongemakkelijke drinkhouding.
In deze houding kunnen zij zich, bij naderend gevaar, soms niet snel genoeg uit de voeten maken.

's Middags hebben we gepicknickt bij Mlondozi Dam met een schitterend uitzicht over het water waarin het krioelde van de nijlpaarden. Terwijl we daarvan zaten te genieten, hielden de meerkatjes ( aapjes ) ons en vooral ook ons eten! goed in de gaten, wachtend op een moment van onoplettendheid van ons.
Op de terugweg werden we nog verrast door een hyena met twee jonkies.

Dinsdag moest er proviand worden ingeslagen voor 8 dagen en uiteraard voor 6 personen.
We verlieten daarvoor het park via de Crocodile Bridge poort op weg naar Komatipoort, een plaats buiten het park. Onderweg kwamen we langs heel grote suikerriet- en bananenplantages. In Komatipoort hebben we eerst even over de markt gewandeld. Het was, echt op z'n Afrikaans, een drukte van belang. Vrouwen probeerden daar uien, tomaten, aardappelen, vlees e.d. aan de man te brengen.
Op de terugweg moesten we uiteraard weer door het Krugerpark naar ons kamp en dat was weer de moeite waard. We zagen "zomaar" 2 leeuwen, een mannetje en een vrouwtje.
Verder lag er een prachtige panter in de boom. Uiteindelijk hebben we op die ene dag de complete big five gezien, wat volgens Marjo en Liesbeth heel bijzonder is. Kortom, we zijn echte geluksvogels.

Morgen verkassen we naar Satara, een kamp bijna 100 kilometer ten noorden van Skukuza, waar we 6 dagen zullen verblijven. Volgens Marjo is daar ook heel veel moois te zien. Zo mogelijk mail ik wel weer een keer, maar ik weet niet of er Wifi is.