Mopani

Na Satara wordt de reis voortgezet naar Mopani.
Kamp Mopani is een wat noordelijk gelegen restcamp en daarmee ook een tamelijk 'rustig' kamp.
De comfortable, met riet bekapte bungalows bieden in ruime mate privacy, omdat ze willekeurig in het lommerrijke groen gesitueerd zijn.

Mopani-rupsen te koop

Mopani is bekend om de Mopani-rupsen, die - hoe kan het ook anders - in de Mopani-bomen leven.
Voor de locale bewoners zijn Mopani-rupsen een gewilde lekkernij, die door jong en oud als een exquise tractatie verzameld worden.

In het seizoen, wanneer de tijd daar rijp voor is, zo ongeveer rond januari, worden de rood-blauw gekleurde rupsen ter grootte van een pink, van de bomen geplukt.
Men knijpt de ingewanden worden eruit en dan worden zij in de zon te drogen gelegd.

Daarna is het smullen geblazen!

De laatste dag in Satara hebben Marjo en Fred doorgebracht met Bruce en Bernadette, die zij verleden jaar in het Krugerpark ontmoet hebben en nu via een toevallige ontmoeting weer tegen het lijf lopen.
Met z'n viertjes touren ze rond.
Tijdens een kopje koffie bij Timbavati vertelt Bernadette over haar angst voor olifanten, waar ze sinds een vorige keer last van gekregen had. Een groepje olifanten met hun kalfjes op afstand bekijken vond zij nog steeds een fraai tafereel, maar dichterbij hoefde het niet. Nu bleek dat zij deze idylle zaten te bekijken op een punt van de asfaltweg, waar die een olifantenpad kruiste. Voordat het tot hen doordrong wandelden de dikhuiden tot op 5 meter voor en achter de auto.
Volgens psychologen is er geen beter middel om van je angsten af te komen dan de directe confrontatie met het ( vermeende ) gevaar.
Het heeft gewerkt. Bernadette is over haar schrik heen en geniet, na deze emotionele overwinning, weer volop van olifanten.

Shingwedzi heeft op dit moment nog last heeft van wateroverlast - het is gedeeltelijk ondergelopen -, het kamp is tot ongeveer augustus van dit jaar niet toegankelijk voor het publiek.
Marjo en Fred hebben hun overnachtingen in Shingwedzi overgeschreven naar Mopani en Crocodile Bridge.
De enkele dagen extra in Kamp Mopani vormen overigens geen probleem, zij het dan dat zij ook hier op hun tellen dienen te passen. Een schorpioen kruiste tijdens een wandeling hun pad.

Mooiplaas is een uitgestrekte open plaats vlak bij kamp Mopani.

Dit is een grazige weide, een verzamelplaats voor graseters.
De olifanten drinkbak garandeert dat er vrijwel altijd olifanten te spotten zijn.
Ook buffels, wildebeesten, zebra's, tessebee antilopen en allerlei soorten vogels komen er graag.

Er is altijd wat te beleven.
Ook deze keer.



"Onze weg vervolgde zich naar de Mooiplaas picknick plaats om koffie te gaan drinken.
Daar houdt Phillias, een krugermedewerker, de plaats schoon en als je ter plekke een braai wil huren moet je bij hem zijn.

Phillias kent de plaats op zijn duimpje en is niet voor een kleintje vervaart, maar vandaag blijft hij echter achterin op de picknick plaats en verroert zich niet.
Hij wist kennelijk iets, waar wij geen idee van hadden.
Terwijl we naar de rieten overkapping nabij de rivier lopen, zien we een bull in het water staan.
Hij is daarin lekker aan het spelen en laat zich welwillend fotograferen.
Wij zitten op ons gemak aan een kopje koffie met een koekje erbij.
Leuk, met een olifant in het zicht....., nou ja........................
hij klimt verhoogde de waterkant op..en stapt kordaat op ons af.
Nog 10 meter en hij komt letterlijk bij ons op de koffie.
Als je bedenkt, dat hij met zijn massale lijf niet eens onder het rieten past, dan is dus er niets aan de hand.
En het is nog nooit gebeurt dat een olifant ..............enzovoort."

Dat denk je dan tenminste ter geruststelling.
Maar in het Kruger slaat tussen gezond verstand en onredelijke emotie onmiddellijk de ongerustheid toe.

"De olifant besluit op het laatste moment om toch maar niet op de koffie te komen.
Hij klimt langzaam het struikgewas in. We horen hem, heel dichtbij, gras afscheuren.
Phillias was al zijn spullen bij elkaar aan het rapen om het veilig op te bergen. Hij ging zelfs zijn hutje in.
Dapper, alsof we een directe olifanten attack hadden overleefd, stonden we op.
Op weg naar de auto krijgen we echter in de gaten, waarom Phillias zo ongebruikelijk vroeg zijn biezen pakte.
De olifant stond doodgemoedereerd tussen ons en de auto te grazen en bleek niet van plan om opzij te gaan.
Zoveel was wel duidelijk. Toch nog maar even in de koffie roeren.
Inmiddels had de olifant wat meer afstand genomen en kon Marjo tegen de wind in naar de auto sluipen. Gelukt. Starten en wegwezen................."

Soms kun je, in het zicht van 2 hagelwitte slagtanden - vóórdat het SLACHT-TANDEN worden -, beter ontzag tonen dan dappere voortvarendheid. Phillias wist dat in al zijn wijsheid wel.

"Daarna hebben we de middag doorgebracht in de hide bij de rivier de Tzenze.
Er stond een fraaie goliath reiger langs de waterkant te vissen.
In het water schrokte een krokodil, van wel 4 meter lang, een vis naar binnen. Steeds opgooien en proberen de kop als eerste binnen te krijgen.
Iets verderop lagen een 9-tal nijlpaarden in het water te badderen.
Deze overigens koddige dieren zijn bijzonder territorium gevoelig.
Een kleinere krokodil was bezig om een nijlgans te vangen. De vogel kon niet vliegen, dus maakte die zich bij de eerste aanval van het krokje succesvol uit de voeten naar de oever. Al die krokodillen commotie stoorde de groep luierende groep nijlpaarden in hun middagbad ritueel. Eentje dook er onder en kwam weer boven bij de krokodil, die met een paar ferme staartslagen een veiliger heenkomen zocht."

Nijlpaarden laten niet graag hun rust verstoren, door wie dan ook!

Ondertussen was het twee minuten voor sluitingstijd geworden. Dus rap op kamp Mopani af.