Over de H1-2 en H1-3

Het zijn weinig prozaïsche namen, de H1-2 en H1-3, maar zo heet de weg van kamp Skukuza naar kamp Satara.
Ongetwijfeld klinkt dat in een Afrikaanse taal een stuk fantasievoller.

Onderweg van Skukuza naar Satara zijn de sporen van de overvoedige regen duidelijk zichtbaar.
De wateroverlast voor de bezoekers valt al met al nog wel mee.
Er wordt hard aan gewerkt om kamp Shingwedzi weer bewoonbaar te maken.
Dan is er ook nog 'achterstallig' onderhoud van de overstromingen in januari 2012.
Naast de bruggen, die nog niet hersteld zijn, is er nu nieuwe schade bijgekomen.
Werk genoeg dus, voor de technische dienst van het park.

De natuur vaart er wel bij.

Het savannegras groeit als de spreekwoordelijke kool.
Dat is bijkomende 'schadewinst' voor de graseters.
Olifanten, buffels, zebra's, gnoe's en impala's doen zich te goed aan het overvloedige frisse groen.
Deze dieren zien er nu welgevoed uit en met een prachtig glanzende vacht. Een goede conditie is essentieel voor de overlevingskansen van met name de impala's.
Die leven hier in de buurt in grote getale en zij, op hun beurt, trekken weer ( ongewild! ) leeuwen en luipaarden aan.


Kamp Satara staat bekend vanwege de grote populatie roofdieren en is daarom populair bij parkbezoekers.
Het laat zich raden, wie het prijskaartje betalen voor deze populariteit.

De ver buiten hun oevers getreden rivieren bieden een overweldigende aanblik; geweldig natuurschoon.
Natuurschoon waar de parkbewoners zelf overigens niet vrolijker van worden. Voor veel dieren zijn de sterke stromen een extra hindernis op hun gebruikelijke pad door de wildernis. Zij zijn niet sterk genoeg om de rivier over te zwemmen of ze zijn gewoon bang voor water.
Deze ongecontroleerde dynamiek van 'wilde' natuur is een 'vanzelfsprekend' deel van haar charme, zullen we maar zeggen.


Volgens Fred is er een ( gratis ) app van het Krugerpark waar je al je gespotte dieren op kunt zetten.
Zo kunnen andere bezoekers ( met dezelfde digitale uitrusting, natuurlijk ) de dieren ook vinden.
Hij heeft het allemaal uitgeprobeerd en, naar zijn zeggen, werkt het. (Africa: live)
Enthousiast maakt hij melding van zijn gevederde vrienden, waar hij een zwak voor heeft.

"Vanmorgen veel vogels gezien. De Wahlberg arend was de eerste. Een onvolwassen exemplaar zat heerlijk in het ochtend zonnetje. Verderop boven het water een Afrikaanse vis arend met op de achtergrond grazende buffels.
Verderop zien we vele gieren zweven op de thermiek. Maar ze gaan niet naar boven. Steeds meer gieren verlaten het luchtruim en strijken neer. Helaas iets te ver buiten ons gezichtsveld om te weten wat daar aan de hand is.
Een trio waterbokken, kapgieren en twee slapende leeuwen in de struiken maakten de rit compleet."

Bij de deemstering met het strijklicht van de ondergaande zon zien de dieren er haast nog spectaculairder uit.

"De vacht van zebra's en gnoe's glanst in de namiddag zon.
Zelfs de lellen van francoliens en helm parelhoenders kleuren schitterend op," meldt hij lyrisch.

Voor de niet-ornithologen onder ons: een francolien is een soort fazant.

"Vanavond is het drukkend warm, in de verte rommelt het al en schieten er lichtflitsen door het zwerk.
In het schijnsel schuift een Afrikaanse bos kat voorbij. Nog geen honingdas.
Wel is het aantal insecten toegenomen onder de luifel.
Dat wordt dus onweer. Zo gaan we de nacht in...."

Zelfs doorgewinterde krugerbezoekers, als Marjo en Fred, blijken niet opgewassen tegen de sluwe ape-steken van de meerkatten.
Een goed georganiseerd clubje was hen duidelijk te slim af.

Stel je voor: een rustig en onbekommerd begin van de dag.
Vogels zingen en de zon straalt uitbundig op het terras.
Marjo is druk in de weer met het ontbijt, de tafel gedekt.
Een vers geurende ommelet op het bord. Alles is klaar.
De mannen zijn nog even binnen bezig. Van een afstandje houden meerkatten hen nauwlettend in de gaten.
Ze hebben een weloverwogen plan. Georganiseerd doen ze een uitval naar de gedekte tafel.
Brood, beleg en omelet, alles is interessant.
Terwijl Marjo al zijn talenten inzet om de club de bomen
in te jagen, wordt Plan B uitgevoerd: achter zijn rug
verschijnt groep II en verdwijnt de musli van tafel.
Strak plan. Geslaagd! Marjo en Fred hebben het nakijken.

Tijdens rit werden de eerste bateleurs gesignaleerd, zwevend in de lucht.
Door hun extreem korte staart zijn ze vrij eenvoudig te spotten.
Een jonge vis arend verschalte in een boom zijn buit, een vers gevangen vis.
Bij de vogelhide was de Rode Bisschop aan het baltsen.
"We hadden dit nog nooit eerder gezien".

Voor alle duidelijkheid hier gaat om een vogeltje en niet om de bekende bisschop Dom Helder Camara, hét symbool tegen de strijd tegen onrecht en knechting van de arme massa's in Brazilië.
Zie het plaatje door de verrekijker van Fred gefotografeerd.

Van de computer van mister Ntlemo, Duty Manager bij Kamp Satara schrijft Marjo:
"Zoals gebruikelijk hebben we ook dit jaar weer kleding meegenomen om uit te delen. Door de gunstige bagageregels van de vliegmaatschappij en omdat ik wat persoonlijke spullen bij Arend en Truus in Merloth parc heb kunnen laten, konden we samen ruim 75 kg bagage meenemen. We hadden veel kinderkleding, maar ook spijkerbroeken en jacks in de koffers bij ons. Doordat we in de loop der jaren veel contact hebben gemaakt met vooral werknemers van Krugerpark, wist ik in welke maat zij die kleding het liefst ontvangen.
Het is kleding, die medewerkers en vrijwilligers van Dierenpark Amersfoort aan ons meegeven.
Het is voor ons een kleine moeite om die in te zamelen en mee te te nemen, terwijl ze er hier erg blij mee, te meer ook omdat de kosten van levens onderhoud in Afrika de laatste jaren sterk gestegen zijn.
Ook kleine beetjes helpen, nietwaar?"

Ter illustratie hierbij nog een foto van een van de medewerksters Kruger, voor wie het allemaal bedoeld is en een foto van een gelukkige Afrikaanse, die met blije trots de nieuwe uitbreiding van haar gaderobe showt.

Overigens zitten de dagen in kamp Satara er weer op.
De volgende stop is kamp Mopani, 117 kilometer verder naar het noorden.
Tenminste gerekend over de geasfalteerde 'snelweg' H1-4, H1-5 en H1-6.