Desert trip to Timbouktou......

Reizen in Marokko is verrassend gemakkelijk. De koningssteden Fes, Meknes, Marrakesh en Rabat in het noordelijke deel van het land zijn via snelle treinverbindingen met elkaar verbonden. Het zuidelijke gedeelte van Marokko is erg dun bevolkt, het bestaat uit het immense Atlas gebergte en grote woestijnen. Hier reist men per bus. CTM en Supratours zijn 2 concurrerende busdiensten, die de verbindingen tussen de steden naar het zuiden onderhouden. Voor de ongeveer 5 uur durende trip van 200 kilometer dwars door Atlas naar Quarzazat moest ik omgerekend 7 euro betalen en 50 cent voor de bagage.


Deze reis door de hoge Atlas met zijn besneeuwde bergtoppen is alleen al de moeite waard, ook al zou de onbekende bestemming waar je terecht komt onverhoopt tegenvallen.

Die bestemming was Quarzazat, op zich een wat saaie plaats, die bekend is vanwege haar populariteit voor filmopnames, met religieuze en historisch bijbelse thema's, zoals the Last Temptation of Christ uit 1988. Maar ook Laurence of Arabia, The Shelthering Sky, The Gladiator en zelfs het niet zo héél orthodox bijbelse Sex in the City 2 ( 2010 ) is er opgenomen.
In 2006 was Quarzazat de finishplaats van de vierde etappe van de rally Parijs-Dakar.
Een andere toeristische attractie is de Taouirirt Kashbah ( zie foto ), een indrukwekkende kashbah uit het begin van de 19e eeuw, die als paleis diende voor de krachtige Glaoui-clan die de karavaanroute in de regio beheerste in die tijd.

Vanaf Quarzazat verandert het landschap. De 200 kilometer lange route van Quarzazat naar Zagora gaat door de vallei van de Draa, een langgerekt vruchtbaar groen dal met palmbomen. Ik maakte op aanraden van de reisgids Lonely Planet, die ik van Thomas en Loes had meegekregen, een tussenstop in Agdz. Het charmante piepkleine dorpje zou volgens de gids te vaak onterecht worden overgeslagen. Daar kreeg ik geen spijt van. Het was inderdaad een verborgen parel.

Agdz of Agdez betekent in het Berber 'rustplaats'. Het stadje ligt op de oude karavaanroute, die Marrakesh met Timboektoe verbindt en heeft lange tijd een belangrijke economische rol gespeeld. Het stadje met zo'n 10.000 inwoners is eigenlijk één langgerekte bebouwde weg langs de route van Quarzazat naar Zagora, die met enkele zijstraten het centrum van het plaatsje vormt. Daarachter, aan de oostkant, liggen de oude woonwijken waar ik op zoek ging naar een plek om te overnachten. Op een verhard zandpad passeer ik een schitterende oude kashbah, dit is het verdedigbare deel van de medina, de binnenstad, zoiets als een citadel. Geen idee waar ik terecht zou komen.

Dat werd na lange tochten over zanderige paden, vriendelijke maar onbegrepen informatie van de locale Berbers en verschillende gesloten accomodaties nog een grote verrassing. Vermoeid en verstoft, klopte ik aan op een onbeduidende deur en een vriendelijke Frans sprekende man heette me hartelijk welkom in Dar Qamar. Ik stapte een prachtige tuin met een kabbelend beekje binnen. De eigenaar bleek hier een waar lustoord te hebben opgetrokken na een carrière als hotelier in Frankrijk. Vanuit de ligstoelen aan het koele zwembad had je zicht op de ruïne van een oude kashbah. Mijn liefje, wat wil je nog meer. Er waren 4 Franse gasten, dus ruimte genoeg.

Of ik ook mee wilde eten? Om 6 uur zat ik aan de rand van het zwembad achter een met chique tafellinnen en dubbele couverts gedekte tafel. Wijntje? Zo zat ik even later onverwacht - ietwat underdressed - aan een exquis culinair diner midden in een prachtige oase. Langzaam verscheen tussen de palmbomen de maan aan een heldere sterrenhemel.Ik maakt de eigenaar complimenten over het optrekje en 'in alle bescheidenheid' vertelde hij dat Brad Pitt en Angelina Jolie ook zo genoten hadden van het diner. Slik! Misschien had ik eerst naar de verblijfkosten moeten vragen of wellicht beter, de gage voor de gastheer? Maar dat is natuurlijk niet zoals het hoort op dit niveau. Gelukkig realiseerde ik me, dat ik - voor noodgevallen - mijn creditcard bij me had, dan zou ik thuis wel zien of dit paradijsje meer dan één rib uit mijn lijf zou zijn geworden. Dit was duidelijk zo'n noodgeval!
De les is: ga nooit af op de buitenkant van de dingen; het leven is vol verrrassingen - wees voorbereid!

Vandaaruit heb ik me de volgende dag naar Tamnagoult laten rijden om via een prachtige wandeling langs de Draa en door de palmerie terug naar Dar Qamar te lopen. De tocht van zo'n 7 kilometer werd me bij Auberge Chez Yacob afgeraden vanwege de hitte op het midden van de dag, maar als doorgewinterde Hollander is af en toe een stevige 40 graden niet te versmaden, dus.....

Het werd een onvergetelijke wandeling door de ongerepte natuur op de scheidslijn van oase en woestijn. Onderweg werd ik door enkele Berbers, die hun landje aan het bewerken waren, uitgenodigd om thee te komen drinken.

De volgende dag trok ik welgemoed naar Zagora, het eindpunt van deze reis in juni. Zagora is een van de meest zuidelijk gelegen grote steden van Marokko richting de grens met Algerije.

Eenmaal in Zagora kun je in 52 dagen naar Timboektoe toe.
Per kameel wel te verstaan!
Timboektoe is vermoedelijk in de 12e eeuw gesticht door Toeareg als pleisterplaats voor de karavaanhandel in zout. Dit werd verruild in West-Afrika voor onder meer goud en slaven.
Overigens was op dit moment een reis naar het illustere Timboektoe niet echt een aanrader, want begin 2012 werd dat ingenomen door Toearegrebellen uit het noorden van Mali. De stad werd weliswaar op 28 januari 2013 zonder gevechten heroverd door Franse en Malinese troepen, maar toch...

In Zagora strandde dan ook maar - voor even - mijn avontuurlijke reislust...in de overigens prachtige zandduinen.
Terug in de Riad Aïcha te Marrakesh was het tijd om de volgende trip naar Agadir en Essouira aan de westkust van Marokko voor te bereiden.