...een olifant met zijn lange snuit.....

De verhuizing naar Skukuza vandaag is niet zoals de andere verplaatsingen binnen het park. Het is niet alleen erg warm, maar Skukuza is ook het laatste kamp waar Marjo, Fred en René op deze reis verblijven.

De giraffen die anders zo rustig en statig door het park wandelen zijn vandaag erg alert. Een hele groep staat stil in dezelfde richting te kijken. Soms slaan ze met een voorpoot op de grond ten teken dat ze erg op hun hoede zijn. Even later wordt duidelijk wat de reden is.
Er zijn hyena's in de buurt. Elke beweging die de hyena's maken wordt in de gaten gehouden.
De gevlekte hyena is de grootste, de meest agressieve en de luidruchtigste hyenasoort. In grote delen van Afrika is het het meest voorkomende grote roofdier.
Een grote groep opgewonden impala's heeft de rovers ook opgemerkt. Ze slaan alarm door luid te snuiven.

De hyena's schatten hun kansen in. Ze trekken zich aarzelend en ronddraaiend terug. De overmacht is te groot.

Tjokwhane is een picknickplaats die druk bezocht wordt door Krugergangers en is daarom ook erg geliefd bij groene meerkatten. Die apen hangen daar niet voor niets rond en hoewel het kantinepersoneel erg zijn best doet om de overlast voor de gasten te beperken, slagen ze daar maar matig in. Zelfs het gebruik van een katapult is niet afdoende. De apen leggen daarbij een uitermate slimme strategie aan de dag. Niets vermoedende gasten stallen al hun lekkernijen uit op de tafel. Dan wordt een afleidende verkenner uit het groepje meerkatten met een list naar voren geschoven.
Bezoekers raken gecharmeerd van het schattige aapje en gaan op zoek naar hun fototoestel. Dit is het signaal om gezamenlijk op te rukken en in een flits zijn koeken en fruit verdwenen.

De rit van Skukuza via Lower Sabie naar Crocodile bridge leidt vandaag uiteindelijk naar Merloth Park, waar Truus en Arend - net buiten het park - nu al weer ruim anderhalf jaar een fraai onderkomen in de natuur bewonen. Het hartelijke weerzien met de oud collega en zijn vrouw wordt gastvrij gevierd met een homemade appeltaart, die alleen al de moeite waard is om zo'n stuk voor te rijden. Bij een heerlijke lunch op het terras wordt er gezellig bijgekletst over hun leven in Zuid-Afrika en worden er wederkerig wildlife ervaringen uitgewisseld.

Op de terugweg loopt er een koppel zuidelijke hoornraven in de berm. Eentje is er geringd ( de voorste op de foto ).
Voor deze deze bijzondere vogelsoort is een uitgebreid fokprogramma opgezet. Soms worden door rangers de eieren geraapt om in een broedmachine uitgebroed te worden. De jonge vogels worden later in het wild uitgezet.
De resultaten hiervan zijn goed. De populatie van de hoornraven, die ook wel grondneushoornvogels worden genoemd, worden zodoende succesvol op peil gehouden.

Vandaag 12 februari is de laatste hele dag in het Krugerpark. Het wordt een warme dag. De rit gaat naar Pretoriuskop. Onderweg bij Phabeni Gate op 10 kilometer afstand van Hazyview liggen de ruïnes van Magashulas Kraal, nu beter bekend als de Albasine Ruins.
Het zijn de rustieke overblijfselen van een handelspost, die in de 19e eeuw gesticht is door de beroemde Portugese handelaar Joao Albasini. De Kraal vormde een knooppunt op de handelsroutes naar Maputo.

Deze routes zijn momenteel nog in het Krugerpark terug te vinden in de namen van verschillende parkwegen zoals de Voortrekkers Road en de Saaltjes Route of Salitje Road.

Traditioneel wordt er de laatste avond niet gekookt. In het restaurant met uitzicht op de spoorbrug - buiten dienst - over de Sabi rivier, waarin de nijlpaarden liggen te knorren, wordt er culinair nagenoten van drie weken Krugertijd.

En vervolgens komt er opnieuw een olifant met zijn lange snuit.................

..........................................................................................en die blaast deze negen verhaaltje weer allemaal uit.