Het weer is omgeslagen. Het regent en de temperatuur is wel met tien graden gedaald. Toch nog altijd zo'n 25 graden. Vandaag wordt er van Skukuza naar Mopani verhuisd, ruim 200 kilometer noordelijk het park in. Onderweg waant een slangenarend zich hoog in een boom ongezien. Een slangenarend is een havikachtige roofvogel, die op reptielen jaagt. Iets verder wordt een lappengier gespot en hoewel de naam doet vermoeden dat het een knuffel is, gaat het hier om een heus vliegende aaseter.
Van de Big Five komt naast de olifant en de neushoorn nu ook een leeuw in het vizier van het trio.
Plotseling doet zich een wegversperring voor. Eentje van letterlijk hoog niveau. Een giraffe heeft zich doodgemoedereerd midden op de weg geposteerd en wandelt vol overtuiging van eigen elegantie op zijn dooie gemak tegen de rijrichting in. De gracieuze spookganger laat zich niet intimideren door het 'laag-bij-de-grondse' gemotoriseerde gepeupel.
Na de eerste nacht in restcamp Mopani liggen er overal plassen. Het heeft flink geregend.
Eenmaal op weg dient zich opnieuw een levend roadblock aan. Nummer 4 van de Big Five: de buffel. Het is zo'n knaap die zich niet een-twee-drie van de weg af laat sturen en die je ook beter maar niet aan het schrikken zou moeten maken. Uiteindelijk maakt hij toch de weg vrij.
Bij Mooiplaas liggen nog de restanten van de verleden jaar overleden olifant. Behalve de imposante schedel is er niet veel meer van over. Olifanten uit dezelfde kudde blijken, dankzij hun fabelachtige geheugen, een dergelijke plek nog lang te bezoeken en lijken daarbij een soort rouwgedrag aan de dag te leggen, alsof zij maar met moeite afscheid kunnen nemen van hun overleden soortgenoot en familielid.
Bij de Tsendze rivier zijn deze keer geen krokodillen te zien, wel een aantal giraffen en een Swart Riethaan.
De volgend ochtend blijkt het dammetje over de Tsendze rivier niet meer berijdbaar. Het heeft de hele nacht geregend en het water gutst over de dam heen.
Bij Engelhartdam in de Letaba rivier zijn de watermassa's helemaal spectaculair. De dam, genoemd naar een Amerikaanse multimiljonair die een flinke duit in het zakje gedaan heeft voor de constructie ervan, voorziet in een groot deel van de elektriciteitsvoorziening binnen het park.
Er zijn diverse vistrappen aangelegd om de visstand in de Letaba rivier op peil te houden en de vissen de gelegenheid te geven deze onnatuurlijke barrière te nemen.
De dam is van belang om de hele regio waterrijk te houden, anders zou het grootste deel van de waterhoeveelheid rechtstreeks via Mozambique wegvloeien de Indische Oceaan in.
Onderweg doet het trio Kamp Letaba aan en bezoekt daar het Afrika museum, dat ingericht is met een rijk geïllustreerde tentoonstelling over zeven legendarische Krugerolifanten, de zogenaamde Magnificent Seven.
De tentoonstelling rept echter met geen woord over de actuele enorme olifantenpopulatie in het Krugerpark, die jaarlijks nog met 6 % groeit. De problemen die daarmee gepaard gaan betreffen voornamelijk de vegetatie. De steeds maar uitdijende olifantenpopulatie vormt langzaam maar zeker een bedreiging voor bomen en planten, die op hun beurt de noodzakelijke leefruimte garanderen voor talloze vogels en zoogdieren.
Een probleem dat, getuige de grote aantallen kaalgevreten plekken in het park, steeds luider om een oplossing roept.
Van de Big Five komt naast de olifant en de neushoorn nu ook een leeuw in het vizier van het trio.
Plotseling doet zich een wegversperring voor. Eentje van letterlijk hoog niveau. Een giraffe heeft zich doodgemoedereerd midden op de weg geposteerd en wandelt vol overtuiging van eigen elegantie op zijn dooie gemak tegen de rijrichting in. De gracieuze spookganger laat zich niet intimideren door het 'laag-bij-de-grondse' gemotoriseerde gepeupel.
Na de eerste nacht in restcamp Mopani liggen er overal plassen. Het heeft flink geregend.
Eenmaal op weg dient zich opnieuw een levend roadblock aan. Nummer 4 van de Big Five: de buffel. Het is zo'n knaap die zich niet een-twee-drie van de weg af laat sturen en die je ook beter maar niet aan het schrikken zou moeten maken. Uiteindelijk maakt hij toch de weg vrij.
Bij Mooiplaas liggen nog de restanten van de verleden jaar overleden olifant. Behalve de imposante schedel is er niet veel meer van over. Olifanten uit dezelfde kudde blijken, dankzij hun fabelachtige geheugen, een dergelijke plek nog lang te bezoeken en lijken daarbij een soort rouwgedrag aan de dag te leggen, alsof zij maar met moeite afscheid kunnen nemen van hun overleden soortgenoot en familielid.
Bij de Tsendze rivier zijn deze keer geen krokodillen te zien, wel een aantal giraffen en een Swart Riethaan.
De volgend ochtend blijkt het dammetje over de Tsendze rivier niet meer berijdbaar. Het heeft de hele nacht geregend en het water gutst over de dam heen.
Bij Engelhartdam in de Letaba rivier zijn de watermassa's helemaal spectaculair. De dam, genoemd naar een Amerikaanse multimiljonair die een flinke duit in het zakje gedaan heeft voor de constructie ervan, voorziet in een groot deel van de elektriciteitsvoorziening binnen het park.
Er zijn diverse vistrappen aangelegd om de visstand in de Letaba rivier op peil te houden en de vissen de gelegenheid te geven deze onnatuurlijke barrière te nemen.
De dam is van belang om de hele regio waterrijk te houden, anders zou het grootste deel van de waterhoeveelheid rechtstreeks via Mozambique wegvloeien de Indische Oceaan in.
Onderweg doet het trio Kamp Letaba aan en bezoekt daar het Afrika museum, dat ingericht is met een rijk geïllustreerde tentoonstelling over zeven legendarische Krugerolifanten, de zogenaamde Magnificent Seven.
De tentoonstelling rept echter met geen woord over de actuele enorme olifantenpopulatie in het Krugerpark, die jaarlijks nog met 6 % groeit. De problemen die daarmee gepaard gaan betreffen voornamelijk de vegetatie. De steeds maar uitdijende olifantenpopulatie vormt langzaam maar zeker een bedreiging voor bomen en planten, die op hun beurt de noodzakelijke leefruimte garanderen voor talloze vogels en zoogdieren.
Een probleem dat, getuige de grote aantallen kaalgevreten plekken in het park, steeds luider om een oplossing roept.
Al zó vaak in Kruger geweest (50 keer, Marjo?) en steeds opnieuw verrassingen. Ongelooflijk. Ik blijf lezen. En lezen.
BeantwoordenVerwijderen