Er is weer leven in het Kruger....

Er is weer contact met de woudlopers in Zuid-Afrika, de jongens zijn dus niet opgegeten door de wilde dieren.
Sterker nog, ze genieten - veilig en wel - volop van het loslopende wild en de zonovergoten savanne.

Het duo - opperhoofd Marjo met verslaggever Fred - wordt deze reis gecompleteerd met René Peters. René was in de jaren -60, -70 hun gewaardeerde collega in Dierenpark Amersfoort en heeft sindsdien bijna 35 jaar als boswachter en jachtopziener het natuurbehoud in Nederland gediend. Zuid-Afrika is nieuw voor hem, eerder heeft hij Kenia, Tanzania en Uganda in Oost-Afrika bezocht.
 

Na een reis van 36 uur uit ( Amersfoort ) & thuis ( in het Krugerpark ) en na het noodzakelijke horizontaal 'wegwerken van de jetlag' werd het uitgeslapen trio direct na de Skukuza kamppoort getrakteerd op een koppel bushbokken, honderden impala's, wrattenzwijnen, hyena's en zo'n 40 maraboes, die zich aan het Afrikaanse zonnetje tegoed deden. Het is er rond de 35 graden. Afrikaanser kan het niet.

Alleen de grote aantallen boerenzwaluwen die hier komen overwinteren om te ruien, doen nog aan het Hollandse laagland denken.
Apartheidsproblemen met 'vreemde vogels' zijn er overigens niet.
De geelsnaveltok en de hamerkopvogel ( op de foto ) delen gebroederlijk met de boerenzwaluw land en lucht.
Autochtoon allochtoon, het maakt allemaal geen verschil.
Bij voldoende voedsel leven dieren en gevogelte in de natuur vreedzaam samen naast en met elkaar. Mooi dat dát ook in Zuid-Afrika kan.

De volgende dag lopen de temperaturen op tot 37 graden. Bij picknickplaats Asfaal op weg naar Pretoriuskop is het tijd voor een koffiestop. Van Pretoriuskop, een kamp zo'n 50 kilometer ten zuidoosten van Skukuza, komen langs de Napi road de eerste olifanten en een witte neushoorn in beeld. Aan een zandpad dat min of meer parallel loopt aan de Napi road loopt een zebrahengst met de sporen van een leeuwenklauw op zijn achterbil. Hij is aan de 'dans van de jungle' ontkomen en heeft een tweede kans gekregen.
Bij de birdhide van Skukuza is het in de middag een drukte van belang: nijlpaarden, nijlganzen, grote en kleine ijsvogels, jacana's en een krokodil, die een enorme vis verschalkt.

De derde dag is weer een dag waarop volop wild gespot wordt. Eerst een groep bavianen hoog in een boom, die elkaar rustig zitten te vlooien om de sociale orde binnen de familie in tact te houden. Vervolgens een paar neushoorns, die verkoeling vinden in een poel langs de weg. Ze badderen er lustig op los.

Op weg naar Mlondozidam steken enkele neushoorns de weg over. Even verderop trekt een kleine kudde olifanten voorbij met een olifantkoe, die twee kalveren achter haar aan heeft lopen. De een is nauwelijks een half jaar oud, de ander ongeveer 3 jaar. Het is een aandoenlijk tafereeltje.


Mlondozidam zelf is een hooggelegen picknickplaats en biedt een schitterend uitzicht op de oevers van de beneden liggende rivier. Er liggen zo'n veertig nijlpaarden te snorkelen in het water. Een neushoorn zoekt verkoeling in de schaduw van een lommerrijke boom en een groep olifanten trekt de rivier voor het stuwmeer van de dam over. Van de kleintjes steken alleen de slurfjes boven het water uit.

Langs de weg terug richting restcamp Lower Sabi biedt Sunset dam weer een prachtig schouwspel van krokodillen, ooievaars, nimmerzats, boomeenden, bavianen, impala's en diverse steltlopertjes.
Aangekomen in het restcamp lijkt het weer te gaan veranderen. In de verte pakken donkere wolken aan de hemel samen en de wind trekt aan. Een verfrissende plons in het zwembad kan nog net.