Mooiplaas

Het Krugeravontuur voor Louis ( Wiet voor familie ), Hennie, Herman en Suus loopt ten einde.
Hun veertien daagse verblijf in het natuurreservaat heeft geresulteerd in 12 boeiende blogafleveringen, dat is bijna dagelijks een verslag uit de nijvere pen van Hennie.
Op de foto geniet deze trouwe Zuid Afrika correspondent nog van het fraaie panorama op Mooiplaas.
Voor hen zit het erop. Marjo en Liesbeth trekken nog 2 weken verder over Ongebaande Paden.

Zaterdag 9 november.

Het einde van onze vakantie begint nu te naderen.
Aanvankelijk wilden we niet meer op pad gaan. We willen morgen graag uitgerust aan de terugreis beginnen.
Toch wist Marjo ons weer over te halen.
Vooruit dan maar............................,op voorwaarde dat we rond 1 uur terug zouden zijn.

Het werd echter iets later vanwege een onverwacht spannend avontuur, dat we achteraf bezien niet zouden hebben willen missen.

We waren naar Mooiplaas gegaan om koffie te drinken op de picknickplaats. Liesbeth was even naar het toilet gegaan en toen ze terugkwam, zag ze op een kleine afstand van ons een olifant staan. Suus en ik stonden meteen in de startblokken om terug naar de auto te gaan, maar dat mocht niet van Marjo. We konden het best zo rustig mogelijk blijven staan, want als de olifant geïrriteerd zou raken kon hij zomaar op je afkomen!!! ( slik! ).
De olifant naderde de picknickplaats steeds verder en op een gegeven moment was hij hooguit 5 meter van ons verwijderd, in olifantentaal is dat dan nauwelijk 2 voetstappen!!
De bewaker van de picknickplaats legde uit voorzorg een stok klaar, maar ging daarna doodgemoedereerd verder met vogels spotten. Wij hielden onze adem in. Gelukkig draaide de olifant zich na verloop van tijd om en liep terug de struiken in. Al met al liepen we hierdoor een half uur uit op ons schema.

Toen we thuis aan het lunchen waren, naderde er een groepje kleurrijke vrouwen, die tot de Venda-stam behoren. De Venda spreken hun eigen Venda-taal.We vroegen of we een foto van ze mochten maken en dat vonden ze leuk. Ze gingen zelfs voor ons dansen.

Een Bantustan ook bekend als Bantu thuisland of simpelweg 'thuisland' was een speciaal gebied bedoeld voor de zwarte bewoners van Zuid Afrika en Zuid West Afrika, het huidige Namibië. De Venda-stam bewoonde hun bantustan in het noorden van Zuid Afrika, op de grens met Zimbabwe.
Het gebied is nu deel van de provincie Limpopo.
'Bandustan' is destijds ingesteld door het Apartheids Regime om de rassenongelijkheid te benadrukken.

Van Tjeerd de Wit ontving ik een interessante aanvulling op de achtergrond van de Venda-stam.
Hij merkt op dat de Venda's, volgens Tudor Parfitt, Professor in Oosterse en Afrikaanse studies aan de Universiteit van Londen, samen met de Lembas van Zimbabwe onder meer wortels in het Jodendom schijnen te hebben.
Over het Apartheids Regime schrijft hij:
"En de grote architect van dat rare Apartheids Regime was de nogal in Nederland (Friesland geloof ik) geboren Hendrik Verwoerd. Doodgeschoten in het Parlement door Tsafendas in 1966. Henk van Woerden beschrijft een en ander uitstekend in "Een mond vol glas". Mensen van alle nationaliteiten bedenken de zotste dingen en Verwoerd zal wel niet de laatste zijn."
Met dank aan Tjeerd voor zijn bijdrage, HH

Het kon nog net in dit verslag, want zometeen ga ik dit verzenden. Het is het laatste verslag vanuit Zuid-Afrika.
De bedoeling is, dat we straks nog even gaan zwemmen en dan moeten de koffers worden ingepakt. Morgen brengen Marjo en Liesbeth ons na de middag naar Phalaborwa. Vandaaruit gaan we met een klein vliegtuigje naar Johannesburg. Om in Phalaborwa te komen, moeten we nog 80 km door het Krugerpark. Dan komen we weer in de mensenwereld terecht en is het uit met de rust. We zullen nog heel vaak terugdenken aan deze bijzondere vakantie.