De Capricorn loop

Op de weg terug van Mlondozi dam naar ons huisje in Lower Sabie kwamen we oog in oog met deze olifantstier.
Hij zat bijna bij ons in de auto...........
Het is allemaal wel weer goed gegaan, maar zó dichtbij is altijd weer even spannend.

De olifantenpopulatie in het Krugerpark is gigantisch.
Een dag later doemde er weer zo'n enorme bul op. Hij wandelde rustig langs en week niet van zijn pad. Meteen daarna passeeerde een tweede en een derde dikhuid. In ganzenpas liepen ze achter elkaar aan. Dé gelegenheid voor een plaatje van marcherende olifantenbillen!

Vrijdag 15 november waren we op weg naar de Capricorn Loop.
Hier werd de gouden regel van Kruger weer eens bevestigd: Er is geen gouden regel.
Het is een route ongeveer 20 km ten noorden van Mopani en deze staat bekend als rijk aan dieren. Misschien zijn er wel veel, maar nu wij er zijn lieten ze zich in ieder geval niet zien.
Vandaag maakten we dezelfde rit. Nu worden we op onze wenken bediend: achtereenvolgens krijgen we hoornraven te zien, vervolgens een grote trap en daarna zagen we op dezelfde tijd en op dezelfde plaats als vrijdag kuddes zebra's, gnoes, lierantilopen, koereigers en een secretarisvogel in de vlucht.

Al die dieren komen op het water af. Verscholen achter de watertank lagen een paar leeuwen. Eerst zagen we alleen een kop. Toen er een olifant ten tonele verscheen bleken er vier te liggen. Ze stonden op om weg te wandelen. Olifanten en leeuwen zijn absoluut geen vrienden van elkaar. De andere hoefdieren kregen de leeuwen in de smiezen en stoven in volle vaart weg om na enkele tientallen meters verbaasd achter zich te kijken.

Wij hadden inmiddels geconstateerd dat de leeuwen volle, dikke buiken hadden en dus niet echt op jacht waren.
Ze lagen rustig uit te buiken in de schaduw van de watertank....

Bij Mooiplaas kwamen we nog een kudde van honderden buffels tegen en zijn daarna op huis aan gegaan.

Terug in het kamp zorgt een verfrissende duik in het zwembad steeds weer voor aangename afwisseling en een lekkere ontspanning.
Marjo werpt zich daarbij op als een vrijwillige badmeester. Hij geeft zwemles. Er zitten enkele giechelende Afrikaanse dames en sportieve jonge knapen in zijn zwemklasje. Er is veel belangstelling voor; iedere dag komt er wel een nieuwe leerling bij.
Marjo is in zijn schik met zijn nieuwe bijbaantje.

In een internetcafé in Hazyview zie ik eindelijk kans om berichten de lucht in te sturen.

Na de middagpauze werden we verrast door enkele leeuwen, twee mannen en twee vrouwen met welpen. De mannen kregen we goed in beeld, de leeuwinnen met hun kroost lagen nagenoeg onzichtbaar in het gras verscholen.

De volgende dag hebben we opnieuw de Capricorn route gedaan met Wendy. Zij werkt als receptioniste in het kamp en is, zoals de meeste lokale medewerkers, nooit verder gekomen dan de balie van de receptie.
Direct bij het verlaten van het kamp zagen we al snel een heel grote kudde olifanten met ook een baby van enkele dagen. Op de voorgrond kudu's, zebra's en waterbokken...Echt een een paradijslijk Kruger tafereel
Verder hebben we nu de eerste jonge impala's gespot. Het is voorjaar en dan is er veel nieuwe aanwas.
Bij de drinkplaats lagen nog steeds de vier leeuwen achter de watertank.
We zagen ook twee secretarisvogels op een nest op de top van een zes meter hoge boom.
Bij Mooiplaas waren zes bullen aan het drinken, zebra's en een enorme kudde buffels. Een vruchtbaar rondje, alleszins de moeite waard. Wendy was onder de indruk, zoveel wild! En dan gewoon op 'het gevaar' af gaan. Wow!
Marjo geeft vanmiddag de laatste zwemles, want morgen gaan we naar ons volgende kamp Lower Sabie.

Op 17 november begon de ochtend met badende olifanten in de Sunsetdam, krokodillen, nijlpaarden en een heleboel watervogels.

Vervolgens kwamen er twee keer cheetah's op ons pad.
Eerst bij Crocodilebridge, een moeder met twee kinderen en later twee mannen onder een boom op de heenweg naar Mlondozi! ( De foto is van Marleen Huyghe )

Verder ongewoon veel héél kleine olifantjes deze keer en neushoorns in de schaduw onder een boom. Ook veel bavianen, giraffen en rondstruinende struisvogels.
Naast ons huis zitten groenevruchtenduiven en er staat een wilde vijgenboom. Daar komen 's avonds veel grote vleermuizen op af. Gelukkig zitten ze niet bij ons in huis.

Na een nacht met veel onweer, bliksem en regen - het kan hier flink te keer gaan - zijn we op bezoek geweest bij Truus en Arend in Merloth park. Het is altijd weer leuk om bij hen te zijn en te zien en te horen dat zij het nog steeds prima naar hun zin hebben in Afrika.
Ze wonen er sinds oktober nu een jaar en hebben nog geen dag spijt gehad van hun vertrek uit Nederland.