woensdag 26 december 2012

Lawrence Anthony


De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

HET UNIVERSUM IS VEEL GROTER EN DIEPER DAN LOUTER MENSELIJKE INTELLIGENTIE.
a christmas-like - wildlife - story.......................

Een stoet van 31 olifanten brengt een eerbetoon bij het overlijden van Lawrence Anthony.
Maar, in Godsnaam, hoe kunnen zij dat weten???

Lawrence Anthony is bij leven al een legende in Zuid Afrika en schrijver van 3 boeken waaronder de bestseller The Elephant Whisperer.
Onverdroten zette hij zich in voor wildlife. Hij redde en rehabiliteerde olifanten over heel de wereld van onmenselijke wreedheden. De dappere redding van dieren uit de Baghdad Zoo tijdens de invasie van de Verenigde Staten in 2003 is te danken aan zijn onverschrokken persoonlijke inzet.

Op 7 maart 2012 overleed Lawrence Anthony.


Hij wordt door zijn vrouw, twee zonen, twee kleinzonen en talloze olifanten herinnerd en node gemist.
Twee dagen na zijn overlijden verschijnen er groepen wilde olifanten, onder aanvoering van twee grote matriarchen ( vrouwelijke leiders in een olifanten kudde ), voor de deur van zijn huis in het Thula Thula reservaat. Afzonderlijke wilde kuddes kwamen in rijen aan om van hun geliefde menselijke vriend afscheid te nemen.

In totaal wandelden er 31 olifanten in majesteitelijke rust bijna 20 kilometer om bij zijn Zuid Afrikaanse huis te komen.

Degenen, die dit spectakel aanschouwden waren vanzelfsprekend diep onder de indruk, niet alleen vanwege buitengewone intelligentie van de dieren en de exacte timing, waarmee zij het verscheiden van Lawrence aanvoelden, maar juist ook vanwege het ongelofelijke geheugen van de dieren en hun vermogen om hun emotie in een dergelijke georganiseerde actie uit te dragen, om nog maar niet te spreken van het ontzag voor het feit dat een dergelijke emotie kennelijk in de dieren kon worden opgewekt.

In een plechtige rij, één-voor-één achter elkaar, trok dagenlang een langzame stille tocht van hun leefgebied naar het huis van Lawrence.



Hoe konden de olifanten van het reservaat, die kilometers verderop in verschillende gebieden van het park graasden, op de hoogte zijn van Anthony’s dood?
Een goed mens overlijdt en plotseling, aldus Rabbi Leila Gal Berner, Ph.D., komen - van kilometers en kilometers ver - twee kuddes olifanten in beweging, die aanvoelen dat ze een dierbare menselijke vriend verloren hadden, in een plechtige bijna 'begrafenis-achtige' stoet, om bij de deur voor het huis van de overleden man acte de précence te geven bij de treurende familie.

Als er ooit een moment is waarop we werkelijk de wonderbaarlijke 'onderlinge verbondenheid van alle levende wezens' kunnen voelen en waarnemen dan is dat wanneer we de olifanten van Thula Thula gedenken.
Een mensenhart stopt en honderden olifantenharten rouwen.
Dit mensenhart, dat zo van liefde voor wildlife overvloeide, bood hulp aan de deze olifanten en zij kwamen op hun beurt hun vriend een liefdevol eerbetoon aanbieden.

Lawrence's vrouw, Francoise, was bijzonder geraakt, te meer omdat ze wist dat de olifanten meer dan drie jaar lang niet meer bij hun huis geweest waren!
Toch wisten de dieren kennelijk waar ze naar op weg waren.
De olifanten wilden klaarblijkelijk hun grote achting betuigen aan hun vriend, die zo vele olifantenlevens had gered, - en daarin waren zij wel zo loyaal, dat zij twee dagen en twee nachten lang - zonder iets te eten of te drinken - bleven.

Toen, op een ochtend, vertrokken ze en maakten ze hun lange tocht terug.



dinsdag 25 december 2012

We wish you a wild Christmas...

In de aanloop naar kerst is het 38 graden in het Krugerpark. Bij deze hitte worden de talrijke drinkplaatsen in het park druk bezocht.

Uren brengen Marjo en Liesbeth door aan deze waterpartijen. Er is van alles te zien.
Het motto daarbij is het 'rustig afwachten'. En ondertussen speelt een prachtige wildlife-scene voor hun ogen af.
Nieuw, althans voor mij, is dat Liesbeth daarbij haar artistieke aspiraties uitleeft. Zij tekent - niet onverdienstelijk, volgens Marjo - de dieren aan de drinkplaats.
Wie weet verschijnt er nog eens een persoonlijk impressie van haar in de blog!

Marjo heeft weer plaats genomen achter de pc van Christa von Elling, de pr-medewerkster in het Mopani-kamp.

Ik zal hem zelf aan het woord laten:
Vorig jaar, in januari 2011, was ik nog super blij wanneer ik 10 tot 15 bullen ( olifantstieren ) bij elkaar zag. Begin deze week zag ik er 30 en deze morgen ruim 40! Een hele kudde was aan het eten, drinken, rondbadderen in de modder en aan het spelen met water. Een prachtig schouwspel. Mooi om in een groepspel het sociale kudde gedrag van onderdanigheid en dominatie in de vrije natuur te zien. Een mooi gezicht is ook, wanneer ze, in de ontmoeting aan de drinkplaats, elkaar hartelijk begroeten.
Aan het water is het steeds een komen en gaan van wildlife.
Daarbij tientallen harems met zebra merries, die hengsten aantrekken. In hoog opstuivende zandwolken vechten de hengsten om de gunsten van de merries, waarbij ze op niet mis te verstane wijze op hun strepen kunnen gaan staan.
Of dat iets met de voortplantingsdrift van de zebra's te maken heeft, wie zal het zeggen? Maar ook de eerste ooievaars strijken weer neer aan de waterkant. En veel struisvogels. Een koppel heeft het helemaal voor elkaar: met 10 kuikens van zo'n 80 cm hoog in hun kielzog, paraderen ze parmantig in het rond.

Helemaal enthousiast was ik toen ik zomaar twee Roan antilopen voorbij zag komen. Burgers-Zoo heeft als enige dierentuin in Nederland deze paard-antilopen, zoals ze op zijn Hollands heten, in haar collectie.

In het wild zijn ze erg zeldzaam.
Hier in het Krugerpark lopen er naar schatting in het totaal 40 van rond.


p.s.
Het plaatje komt van zoochat.com.




In de buurt van Shipandane night hide sluipt er al sinds enkele dagen een panter rond. Daar waar wij in oktober nog de nacht doorgebracht hebben en een enorme olifantenbul ons verrastte met een onverwacht nachtelijk bezoek.
We zitten er regelmatig met onze verrekijker op de uitkijk.

Ook vandaag wandelde de panter weer heel relaxed over de dam voor het water, waarin nogal wat nijlpaarden en krokodillen zitten.
Onder aan de dam langs de waterkant waggelde niets vermoedend een varaan van zo'n 1,5 meter. Toen de panter hem in de gaten kreeg was het snel gedaan met de varaan.
Een sprong, een beet en vervolgens vertrok de panter heel relaxed, zoals die gekomen was, triomfantelijk met het beest in zijn bek weer de bush in.
In de wildernes kraait daar geen haan naar.

Verder is er in het Conferentie Centrum van Mopanie - waar ik ook de pc van Christa von Elling gebruik - momenteel een tentoonstelling over natuurbescherming.
Het is een mooi verzorgde tentoontoonstelling met schedels en huiden van diverse dieren, prachtige foto's ook.
Veel aandacht is er besteed aan het onder de aandacht brengen van de illegale stroperij, die in toenemende mate zorgen baart. Er staan voetvallen opgesteld om olifanten, neushoorns en nijlpaarden in de laten trappen. Die enorm krachtige klemmen zijn echte martelwerktuigen en rampzalig voor de dieren die er in terecht komen.

Dagelijks wordt er een lezing gegeven door een slangenexpert. Levende zeer giftige slangen vormen daarbij het aanschouwelijke lesmateriaal. Nu zijn dat bepaald niet mijn meest favouriete troeteldieren. Ik zit dan ook niet direct te popelen om me als eerste aan te melden wanneer de man een vrijwilliger vraagt voor een experimentje.
Heel leerzaam, allemaal, dat wel.
Regel één op gebied van overlevingskansen wanneer zo'n gifslag je pad kruist is: je hoofd koel houden. Praktisch betekent dat dood-stil te blijven staan en vooral niet bewegen. Het komt allemaal neer op stalen zenuwen!
Koelbloedig geeft de ranger een demonstratie. Vlak voor zijn voeten laat hij hij een super giftige adder los. Het dier glijdt doodgemoedereerd over zijn schoen.
Hij kent natuurlijk de wetten van de natuur en blijft onbeweeglijk stil staan.
Weer wat geleerd, maar mij niet gezien!



woensdag 19 december 2012

Groeten uit Mopani


Ik zit nu als een soort ghost-writer voor mijn broer achter de laptop. Dat ik hem net zo lief vergezeld had om direct ter plekke verslag te doen van allerlei interessante en smeuïge wildlife stories, dat moge duidelijk zijn. Maar dit terzijde.

Vandaag is het eerste bericht van Marjo vanuit het Krugerpark via digitale snelwegen en met behulp van Simone van Suchtelen binnengekomen.
Hij heeft voor deze gelegenheid gebruik mogen maken van de computer van Christy, public relation medewerkster van Kruger in het Mopani-kamp.

"De vliegreis is goed verlopen en ondanks een bezettingsgraad van zo'n 600 passagiers in de 'kist' was het een comfortable vlucht. Omdat de bagage niet meegevlogen was :-( werd die twee dagen later nabezorgd.
Liesbeth is de eerste dagen druk geweest met het ordenen en het op maat uitsorteren van de kleding, die we meegekregen hadden om uit te delen. Dank zij een bliksemactie, die in het Dierenpark Amersfoort is gehouden, is er een flinke hoeveelheid kleding opgehaald, waaronder ruim 100 BH's, een item waar de Afrikaanse dames erg mee in hun nopjes zijn.
"
Marjo heeft daar ongetwijfeld ervaring mee!

De eerste dag werden Truus en Arend bezocht, die in het Merloth Parc wonen, dat bij Crocodile Bridge aan het Krugerpark grenst.
Zij hebben het daar, ondanks hun voortdurende strijd tegen inbrekende bavianen, fantastisch naar hun zin.
Op het moment dat Marjo en Liesbeth er waren liepen er koedoe's en zebra's door de tuin. Ook kwam de buurman even langs met een zelfgemaakte slangen-vangstok. Met de gepaste trots van een amateur circus-artiest showde hij een sissende cobra in de lus.
Erg spannend natuurlijk allemaal, wanneer je dat vanaf het terras in je achtertuin beleeft.

"Direct bij de ingang van het Krugerpark worden we getracteerd op badende olifanten in de Sabierivier."

Deze foto is uit het archief van onze reis in januari 2011.

"Vijfhonderd meter verder hangt er een luipaard in de boom. Heel bijzonder als je weet dat er hooguit 1.000 exemplaren van deze roofdieren in het park op een oppervlak van ongeveer 30.000 km2 te vinden zijn.
Een dag later steken er twee honingdassen de weg over.
"
( Mij nog wel bekend van een ongewenst nachteljk bezoek, afgelopen oktober in kamp Skukuza - het hele verhaal staat in de aflevering A bat-night at Sukuza).

  zwarte neushoorn Krugerpark, januari 2011

"Vervolgens kruist er een echt zeldzame onvervalste zwarte neushoorn ons pad. Voor Liesbeth is het de eerste keer, dat zij in de vrije natuur oog in oog komt met een zwarte- of puntlip neushoorn.
Vlak voor de ingang van het Skukuza kamp krijgen we te maken met een uitzonderlijk incident.
We zijn, zeer tot onze verrassing getuige van een grote meute piepende en blaffende hyenahonden, zo'n 23 stuks, maar liefst. We zijn ze op ons gemak aan het fotograferen, wanneer ze plotseling en masse de berm inschieten, waar een dodelijk verschrikt impalakalfje uit te voorschijn springt.
Het diertje, achtervolgd door de troep hyena's, springt in paniek op de moterkap van een stilstaande Landrover en glijdt er, struikelend over de ruitenwissers, ongelukkigerwijs direct weer van af de grond op, waar het ter plekke door een tiental honden uit elkaar gescheurd wordt.
Dat alles vindt in een vloek en een zucht plaats, binnen enkele seconden is het gebeurt.
We waren verbijsterd. Ook voor mij de eerste KILL, die ik in het Kruger meemaakte. We moesten echt wel even bekomen van de schrik.
"

"Terug bij het Mopani kamp, is alles weer pais en vree. Bij een stak blauwe hemel en ruim 38 graden warm zien we in één view 32 olifantenbullen grazen samen met een groep zebra's, een aantal buffels, enkele struisvogels, tessebee's, gnoe's en een club nijlganzen.
Kortom Kruger op zijn mooist!
"

"Een voortdurend en steeds toenemend probleem vormt het stropen van de neushoorns.
Dit jaar is een triest record bereikt, bijna 600 neushoorns zijn om hun hoorn vermoord.
Dat is, welgeteld, bijna 2 per dag!
Er is een actie bedacht om de publieke opinie te beïnvloeden: Een knalrode plastic hoorn op de moterkap van de auto met de tekst: Wij zijn tegen stroperij!!
.
Of het helpt, zo'n super-idioot ding op je wagen, is de vraag, maar het is tenminste iets.
Ik heb er twee onder elkaar op gezet, dan lijkt het tenminste nog iets.
"


zaterdag 15 december 2012

De vogels zijn gevlogen...

Marjo en Liesbeth zitten nu alweer enkele dagen in Zuid Afrika. Afgelopen dinsdag 11 december zijn de om 19.00 uur voor de zoveelste keer in het vliegtuig gestap met als bestemming Johannesburg.
De eindbestemming is natuurlijk weer het Krugerpark, voor 5 weken lang dit keer.

Om in de sfeer van 'vlucht & vliegen' te blijven, hierbij het vogelalbum, dat is samengesteld uit foto's, die gemaakt zijn in het Krugerpark in oktober 2012.



Met dank aan Gerard Kaal, komen hier de vogelnamen in volgorde van de film:
1- de Hop
2- de Natal frankolijn - de ondersnavel is iets rood gekleurd - misschien een jonge roodsnavelfrankolijn
3- 2 Parelhoenders
4- 2 Geelsnavelooievaars
5- Enkele nijlganzen
6- Grijze lorie (een soort toerako)
7- Wolnekooievaar
8- Poeltje met zilverreigers en glossy-ibissen
9- Afrikaanse visarend
10- Secretarisvogel
11- Bateleur in boom ( een soort kortstaart roofvogel)
12- Koppel struisvogels, misschien is de voorste ook een man, die begint te kleuren
13- 2 Visarenden
14- Vale gier op boomnest ( uitzonderlijk dat vale gieren in een boom broeden )
15- Ayres arend
16- Groene vruchtenduif
17- 2 Groene vruchtenduiven
18- Groep vale gieren
19- Idem
20- 2 Afrikaanse lachduifjes

Marjo en ik hebben afgesproken, dat - indien de verbinding lukt - we in contact blijven tijdens de komende vijf weken. Het is daarbij de bedoeling, dat er met enige regelmaat een blogaflevering verschijnt met wat zij daar in het warme zuiden tussen het wildlife allemaal meemaken.
Houdt de website dus in de gaten.