dinsdag 29 januari 2013

The magnificent seven

Terwijl Marjo met Fred en Rene onderweg zijn naar Zuid Afrika, kan ik wel iets vertellen over het Museum van De Afrikaanse Olifant in het restcamp van Letaba.

Voor de deur staat een enorme sculptuur van een Afrikaanse olifant. Het bijzondere beeld behoort zonder twijfel tot de 10 tien van s'wereld meest opmerkelijke olifantsbeelden.
Binnen wordt, in een museale omgeving, de geschiedenis van zeven legendarische olifantbullen verhaald en worden hun enorme ivoren slagtanden tentoongesteld.
Olifantstieren, die zo'n 70 jaar geleden, vlak na de opzet van het reservaat, in het park rond gelopen hebben.
Ze hebben allemaal een eigen identiteit en een eigen verhaal.


Dzombo ( ca. 1935 - 1983 )
is genoemd naar de Dzombo rivier, die door de vlakte van Mopani stroomt.
Zijn naam betekent: wachten op iets dat langzaam komt. Hij is 50 jaar oud geworden.
Hij is de enige olifant, die door stropers om het leven is gebracht. De stroper, uit Mozambique, werd daarbij op heterdaad betrapt, zodat zijn slagtanden bewaard zijn gebleven.
Die worden nu binnen in het museum bewaard.

De andere 6 olifanten zijn allemaal een min of meer 'natuurlijke' dood gestorven.

Joao
is Portugees voor Jan.
Hij had de zwaarste slagtanden van het stel, 130 kilo in totaal aan ivoor, en mat 3,40 meter tot aan schouderhoogte.
In 1982 overleefde hij een stropersaanval.
Later zijn beide slagtanden, waarschijnlijk in een gevecht, afgebroken.
Die zijn nooit teruggevonden en kunnen daarom niet tentoongesteld worden.

Kambaku ( ca. 1930 - 1985 )
werd altijd alleen gesignaleerd, een typische lonely bull.
Zij naam is Tsonga ( Zuid Afrikaanse taal ) voor 'oude olifantstier'.
In zijn linker oor zat een perfect rond gat met een diameter van zo'n 5 centimeter.
Tijdens een rooftocht door suikerrietvelden bij Crocoldile River in 1985 werd hij aangeschoten door een ranger.
Hij overleefde het schot maar omdat hij later niet meer kon open van de pijn werd hij genadig uit zijn lijden verlost.

Mafunyane
doet zijn naam 'de prikkerbare' eer aan, hij was erg temperamentvol en was behoorlijk onverdraagzaam tegenover mensen. Hij was schuw van aard, trok zich graag terug in de bossen en werd zelden waargenomen.
In zijn voorhoofd had hij - vreemd genoeg - een gat, waardoor hij kon ademen.
Zijn slagtanden lopen bijna perfect recht naar beneden en zijn onderaan afgeslepen, omdat ze over de grond schuurden.
Hij is 57 jaar oud geworden. Zijn lichamelijk overschot werd op 16 november 1983 bij de Tari Rivier gevonden.

Ndlulamithi ( ca. 1927 - 1985 )
betekent 'groter dan bomen' in het Tsonga.
Hij was agressief en liet zich zelden zien.
Hij werd dood gevonden bij Nkokodzi Spruit.

Shawu
is genoemd naar de Shawu vallei, waar hij vaak werd aangetroffen.
Hij zwierf in een heel langzaam tempo rond op de vlakte tussen de rivieren de Letaba en de Shingwedzi en de Lemomombo heuvels. Hij deed er zes maanden over om op zijn tochten van noord naar zuid te wandelen.
Hij had de langste slagtanden in het Krugerpark en de 6e lange van alle olifanten in het heel Afrika.
Zijn bijnaam was Groot Haaktand.
Vanwege zijn ivoor werd hij wel door stropers gevolgd, maar omdat hij een zogenaamde 'collar' droeg, waardoor rangers zijn spoor konden volgen, is hij gevrijwaard gebleven van een stropers kill.
Bijna 60 jaar oud is hij in 1982 overleden.
Hij was erg toegankelijk voor menselijke toenadering.

Shingwedzi ( ca. 1934 - 1981 )
heeft zijn naam gekregen naar het restcamp, waar hij vaak in de buurt was.
Shingwedzi betekent 'plaats van ijzersteen'.
Hij heeft het klassieke, meester-dienaar, slagtanden paar: rechts een grote 'dienende' tand en links een kleinere 'meester' tand.
De olifant is in januari 1981 onder een Sycamore vijgenboom dood aangetroffen.
Hij is waarschijnlijk een naturrlijke dood gestorven en naar zijn gebid te oordeelen op circa 60-jarige leeftijd.



Met dank voor de toestemming van © SANParks.org om de foto's te plaatsen.
For the original story of the seven magnificent tuskers see SANParks site, with courtacy to SANParks.

Aanstaande woensdag arriveren Fred, Rene en Marjo in het Krugerpark voor een verblijf van 4 weken.

Het is nog even afwachten, wat zij ter plekke zullen aantreffen en of zij nog iets meekrijgen van de gevolgen van de laatste overstroming tijdens de verleden week.

Allle toegangen tot het park zijn weer normaal begaanbaar.

Kamp Shingwedzi heeft het meest te lijden gehad van de regenvloeden en is nog niet open voor het publiek.





zaterdag 26 januari 2013

The big, the small and the ugly

Wildlife heeft, variërend op the Good, the Bad an the Ugly, een eigen top vijf.
De Big Five, de Small Five en de Ugly Five. Daarnaast is er nog sprake van de Secret Seven.

De BIG FIVE:

De olifant kan als volwassen stier wel 6.000 tot 7.000 kilo wegen en tot 3,5 meter hoog worden, waarbij zij soms wel 3 meter lange slagtanden dragen. Vrouwelijke olifanten, koeien genaamd, zijn zeer zorgzame en liefdevolle moeders voor de kalfjes.
De buffel leeft evenals de olifant in grote kuddes, zij zijn zeer sociaal en treden beschermend op voor hun jongen. Wanneer buffels aangeschoten of verwond zijn zijn ze levensgevaarlijk.
De neushoorn leeft tamelijk solitair. De witte neushoorn heeft een brede, wijde mond, 'wide' in het Engels, dat in het Zuid Afrikaans verbasterd is naar 'wit'. De zwarte neushoorn is inderdaad iets donkerder van huid dan de witte neushoorn. Beide soorten zien slecht, maar ruiken des te beter. Vooral de zwarte neushoorn is kortzichtig en nogal eens agressief naar voertuigen, maar zij vallen ook olifanten en leeuwen aan.
Een leeuw kan 20 jaar oud worden en tot 200 kilo wegen. De manen bij de mannelijke leeuwen beschermen hen tegen de slaande klauwen van hun tegenstanders. Vrouwtjes kunnen maximaal 4 jongen in één worp krijgen. Zij gaan meestal gezamelijk op jacht. Terwijl het mannetje de prooi door zijn imponerend gebrul de stuipen op het lijf jaagt, zetten de vrouwtjes de achtervolging in op de in paniek wegvluchtende dieren.
De luipaard, jaagt 's nachts en de 'leperd' sleept zijn geslagen prooi hoog de boom in. Hij leeft, als volwassene, meest alleen in beschut woud en op rotsachtig terrein. Het dier is evenals de jachtluipaard geliefd om zijn prachtig getekende huid, die eertijds als een 'tweede-hands' jas in de mode was.

Deze dieren danken hun positie in deze lijst, omdat zij lastig en gevaarlijk te jagen zijn. Een sport die tot halverwege de 20ste eeuw in zwang was als elitair tijdsverdrijf. Slagtanden van een olifant en de huid van een leeuw of panter was een trophee, waar je ( tegenwoordig niet meer ) mee thuis kon ( kan ) komen.



De SMALL FIVE:

De olifantmuis is een 5 tot 10 centimeter groot muisje in een bruinkleurig zacht bontvelletje. Ze leeft in zandgebieden en onder doornig struikgewas. Olifanten schijnen er bang voor te zijn, omdat ze in hun slurf kunnen kruipen!
De neushoornkever wordt 1,5 tot 5 centimeter lang. De harde hoorns gebruikt hij om te vechten, te graven, te klimmen en ook om te paren. Handig gereedschap dus.
De roodsnavel buffelwevers zijn luidruchtige vogels, die stevige doornachtige nesten in acacia's en baobabs bouwen. Het zijn sociaal levende vogels.
Het luipaardschilpad heeft een prachtig getekend pantser en hoewel gerekend tot de 'kleine vijf' kan het een gewichtig diertje worden, tot 60 centimeter groot en 35 kilogram zwaar.
De leeuwenmier graaft als larve een diepe kuil in los zand, waar het onderin
met open mond gaat zitten wachten totdat er iets eetbaars in valt. Na een metamorfose ontpopt het beestje zich tot een gevleugeld insect.



De UGLY FIVE:

Deze vijf lelijkerds hebben hun naam als misbaksel en gedrocht aan hun voorkomen en positie op de sociale wildlife ladder te danken.
Maar beauty is in the eye of the beholder, het zijn stuk voor stuk bijzondere dieren en onmisbare aardbewoners in ons ecosysteem.

De wildebeest is een massief dier met een bonkig voorkomen, maar kan goed uit de voeten komen en dat komt goed uit want zij worden nogal eens door leeuwen belaagd. Ze leven graag op de open valkte en in open bosgebied.
De maraboe is een wat gekreukeld en ouwelijk overkomend lid van de fraaie ooievaarfamilie en dan heeft hij ook nog een kale kop. Zijn favourite houding is passief langs de zijlijn de situatie onbewogen gadeslaan.
Met zijn witte spillebenen en zijn zwarte cape-achtige vleugels lijkt hij, van achteren bezien, op een ernstige begrafenisondernemer.
Het wrattenzwijn leeft in de lage grasvelden van de savanne, waar het nogal eens belaagd en achterna gezeten wordt door de luipaard. Hij vertegenwoordigt de wilde tak van de varkensfamilie en dankt zijn naam aan de vier bulten op zijn kop, die er uit zien als wratten, maar dienen als vetreserve voor magere tijden en als stootkussen in gevaarlijke tijden.
De hyena is in het rijtje van lelijkerds opgenomen, vanwege zijn laaggelegen achtersteven, waarmee hij een nogal merkwaardig bonkige motoriek vertoont tijdens het hardlopen. Hij zou ook een achterbakse opportunist zijn, die het voedsel dat hij eet steelt. Het dier is weliswaar een aas-eter, maar in werkelijkheid eet hij voor 95 % voedsel waar hij zelf op jaagt en dat hij ook zelf doodt.
De (lappen)gier is een asociale aas-eter. Hij eet alles waar een ander dier een kill voor heeft moeten doen. Hij is een soort 'afvalbak', die alles verorbert dat stervend of gestorven achtergebleven is of door de killers achtergelaten is.
Ruimt de boel ook weer netjes op. Dat dan weer wel.



De SECRET SEVEN is het geheime clubje van ..7, dat vooral een 'onbekend' leven in afzondering leidt.

Daarover kan ik dus kort zijn, ik heb geen idee waar ze uithangen en wat zij uitspoken.
Het zijn het stekelvarken, de pangolien ?? een soort schubdier ??, het aardvarken, de serval, de wilde kat, genet kat en de civet kat.
Deze laatste heeft een wel heel merkwaardige reputatie: leverancier van de allerduurste en zeldzaamste koffie ter wereld: KOPI LUWAK. Het beestje is gek op de de bonen van de koffieplant vanwege het zoete vruchtvlees. Tijdens de gang door zijn spijsverteringskanaal fermenteren de bonen. Eenmaal uitgepoept krijgen de bonen een heel exquise smaak, waar culinaire hotemetoten voor in katzwijm vallen.
Tout famous London drinkt het en wie bereidt is 50 tot 70 euro neer te tellen voor zo'n kopje poepchique koffie hoort bij de culinaire elite. Voor de nuchtere toeschouwer blijft het echter gewoon 'een bakkie peperdure kattepoep'!




Tenslotte heb je nog de DEADLY DOZEN, dat is een twaalftal levensgevaarlijke onverlaten, dat in deze discutabele klassificatie hoog scoort vanwege hun ongekend moorddadige talenten.

Tot deze troep sinistere lieden behoren onder meer de leeuw, tijger, panter, beer, baviaan, krokodil, kaaiman, de pyhon, anaconda, cobra en nog een enkele andere gifspuitende slangen.
Overigens het dier waar de meeste mensen aan overlijden is geen opzichtige bushbewoner, maar een schijnbaar onbenullig rond zoemend vliegje: de levensgevaarlijke malaria mug.


vrijdag 25 januari 2013

Van Kruger naar Zoo.....

Marjo en Liesbeth hebben de touch down op Neerlands frisse bodem alweer enkel dagen achter de rug. Met de landing maakten zij ook een forse temperatuur sprong naar beneden. Die kelderde na ongeveer 8 uur vliegen met zo'n 50 graden.
Het is dus nu weer stamppot met worst bij de kachel in plaats van de braai op het rondeel.

Maar niet voor lang.
Aanstaande woensdag stapt Marjo opnieuw, nu met Fred Vis en René Peters, in de zilveren vogel richting Johannesburg. Fred is al vaker mee geweest op een Kruger-fotosafari. Voor René gaat een al lang gekoesterde wens in vervulling, als boswachter heeft hij een levenslange ervaring met natuur observatie. Hoewel in 'den vreemde', er zal hem vast niet veel ontgaan.

Het is nog even een verassing wat hen te wachten staat deze keer. In ieder geval de na-weeën van een behoorlijk heftige watervloed. De hevige regenval in het noorden heeft de rivieren in het park flink buiten hun oevers doen treden en in hun stroom afwaarts richting Indische oceaan hebben ze het een en ander meegesleurd. Kamp Shingwedzi is door de wateroverlast nu nog gesloten. Alle toegangspoorten van het park zijn al wel weer opengesteld.

Al met al ben ik benieuwd wat het trio Krugergangers de komende vier weken voor ons in petto heeft.

Hierbij eerst nog een foto reportage van de afgelopen zes weken van Marjo en Liesbeth.




Dan is nog ander - (r)evolutionair - nieuws.

Van Zoo naar Kruger, van Kruger naar Zoo, van Zoo weer naar Kruger en Zoo voort..... om het heen en weer van te krijgen.... wordt deze zomer aangenaam onderbroken.
Marjo heeft van Wereldcontact Reizen BV een uitnodiging gehad om een drieweekse reis naar Equador en de Galápagos eilanden te begeleiden.

In de voetsporen van Darwin.

De Galápagos eilanden zijn bekend geworden door Charles Darwin. Charles Robert Darwin ( 1809 / 1882 ) was een Engels autodidact op het gebied van natuurlijke historie, biologie en geologie. Darwin ontleent zijn roem aan zijn theorie dat evolutie van soorten wordt gedreven door natuurlijke selectie. Het bestaan van evolutie werd nog tijdens zijn leven binnen een groot deel van de wetenschappelijke gemeenschap geaccepteerd. De acceptatie van natuurlijke selectie als aandrijvend mechanisme liet langer op zich wachten en is tegenwoordig onomstreden. Wel houdt zijn theorie in sommige kringen het oneigenlijke debat tussen theologie en natuurwetenschap nog steeds gaande.

Tijdens een onderzoeksreis met het schip de Beagle (1831-1836) bezocht Darwin Zuid-Amerika, Australië, het zuiden van Afrika en diverse eilandengroepen in de Grote en Indische Oceaan, waaronder de Galápagos eilanden. Darwins werk zorgde voor een revolutie binnen de wetenschap, maar had ook invloed op maatschappij, filosofie en religie. De acceptatie van evolutie zette de mens neer als een diersoort, onderdeel van de natuur, in plaats van een boven de natuur staande levensvorm. Maar in evolutietheorie is nooit beweerd dat de mens van apen af zou stammen. Mensen hebben met sommige apensoorten wel een gezamenlijk voorouder: de mens-aapachtige. Samen met de erfelijkheidsleer van Mendel vormt Darwins evolutietheorie tegenwoordig de basis van alle biologische kennis. ( informatie van Wikipedia )

De reis van de Beagle duurde uiteindelijk bijna vijf jaar.
Marjo vertrekt maandag 6 mei, naar verluid is hij sneller terug dan Darwin.

maandag 7 januari 2013

Van Shingwedzi naar Satara

Van kamp Shingwedzi naar kamp Satara is ruim 170 kilometer. Van het noorden naar het zuiden passeren we achtereenvolgens kamp Mopani, Letaba en Olifants.
Het is een hele dag rijden - who cares? - in een fantastische omgeving met ruim 35 graden.

Marjo zit in een kantoor van SANPARKS ( South African National Parks ) achter de computer van Gordon Ramsden en doet verslag.

Het is de hele rit rustig en het is heerlijk om hier rond te touren.
We zien een flink aantal gieren hoog in de lucht circelen.
Vaak is er dan 'iets' gaande op de begane grond.
Een kreupel of stervend dier ergens in de bush trekt dan meestal de aandacht van de vliegende brigade aas-eters.
We turen met onze verrekijkers de wijde omgeving af, maar er valt niets te bespeuren.

Dan zien we een 6-tal rangers.
Ze zijn van het anti-stopers-team en komen ook op het signaal af dat de gieren afgeven: er is 'iets' aan de hand!

Het is altijd een beetje een vreemd gezicht om mensen in het Krugerpark te voet zien gaan.
De rangers van dit team zijn altijd op hun hoede; het kan alweer zomaar een neushoorn zijn, die van zijn hoorn ontdaan is en door stropers als kadaver achtergelaten is.
Dit keer is het een olifant, die een natuurlijke dood gestorven is. Een hele opluchting voor hen.

Vanmorgen werd via de radio bekend gemaakt dat 2012, voor wat betreft stroperij, weer een triest hoogtepunt kende. Afgelopen jaar werden er alleen al in Zuid Afrika 651 neushoorns gedood vanwege hun hoorn.
Dit jaar - nauwelijks een week oud - kent al weer 2 slachtoffers, waarvan 1 in het Krugerpark.
Ik weet dat het een vreselijk onderwerp is, maar die criminele activiteiten verzwijgen, kan ook niet.


Hop-per de hop, nu iets vrolijker.

In het Satara-kamp zien we nu al voor de vierde keer een hop, een prachtige oranje-kleurige vogel met een enorme dito kuif.
Echt een vogel waar je vrolijk van wordt.
Hij is niet erg streek gebonden, ik kom het ook in de Balkan tegen en tegenwoordig is die ook - zij het zelden - te zien in een Nederlands decor.
Het is echt een 'nomade', die in verschillende werelddelen voorkomt.

Ook in Egypte is het een bekende, een wereldreiziger dus. En daar heb ik wat mee.


Dan tegen de avond, zien we een bekende van Henny. De honingdas!
Hij gaat 's avonds op zoek naar etensresten in de vuilnisbakken, die op het terras van de buitenkeukens staan. Henny weet daar alles van!

Zie daarvoor A Bat-Night at Skukuza.

Dan schiet er tijdens onze avondwandeling razendsnel ineens iets ondefinieerbaars voorbij. In een razendsnelle vaart vliegt 'het' de bush in. Dan veel gesis en geblaas!
Het blijken 2 Afrikaanse boskatten, die elkaars territorium onderling bestrijden.
Ze staan zeker vijf minuten tegen elkaar te blazen....tijd genoeg voor een mooie foto te schieten.
Dat is me nooit eerder gelukt van Afrikaanse boskatten.


Vandaag onderweg naar Nsemani dam, zo'n 10 kilometer van Satara, zie we het Kruger, zoals we dat het liefste zien: als een PARADIJS.
In één blik zien we bavianen, koedoe's, impala's, zebra's, gnoes, kafferbuffels, giraffen, marabou's in de bomen en diverse keener vogels.....en alsof dat nog niet genoeg is 2 kilometer verder bij de dam nijlpaarden in het water en vijf olifantbullen die een bad nemen, tenslotte - als klap op de vuurpijl - komt er een olifanten familie van 24 dieren aan met 3 baby olifantjes, zo groot als onze kleine baby in Amersfoort.

Vraag me dus niet of ik het nog naar mijn zin heb...............HET IS HIER FANTASTISCH !!!!!!!!!!!



woensdag 2 januari 2013

Een wild 2013 toegewenst vanuit Kruger

Kerstdagen en de jaarwisseling wordt in het Krugerpark feestelijk gevierd met veel 'ge-braai' en muziek. De bezoekers komen in de kampen bij elkaar om gezamenlijk in de open lucht te eten en te drinken. Het weer, met zo'n 35 graden leent zich daar natuurlijk uitstekend voor.

Marjo en Liesbeth zijn verhuis van Punda Maria naar Shingwedzi, ook een wat ouder kamp, ongeveer 70 kilometer naar het zuiden.
Marjo mailde mij vanuit het managers kantoor in Shingwedzi, waar hij de pc van Mpho Mudau mocht gebruiken.

'Zoals ik al eerder schreef zijn de ooievaars terug in het park.
Bij de drinkplaats in de buurt van Mopani zijn zeker 600 ooievaars neergestreken.
Hier vinden zij water en sprinkhanen.
Een fantastisch gezicht om zo'n grote kolonie grote vogels bij elkaar te zien.
Op een gegeven moment vliegen ze en masse op, op zoek naar thermiek om in de opstijgende warme wind weg te zweven.
Ze cirkelen dan even hoog in de lucht boven ons en binnen een paar minuten zijn ze uit het zicht verdwenen.'




'Het is hoog zomer en al weken lang rond de 40 graden. Alles in de bush is kurkdroog. Het groene blad van bomen en struiken krult zich op, om zo min mogelijk vocht af te staan. Het is een overlevings strategie van de planten.
Afgelopen nacht is de natuur opgefrist door een fikse tropische regenbui. Het goot van de lucht. Al dat water is ook zo weer weg, de grond zuigt als een uitgedroogde spons.
Op het asfalt blijven kleine plasjes water nog het langst staan.

Schilpadden, slim als ze zijn, hebben dat in de gaten. Bij tientallen komen ze naar de geasfalteerde weg om hun dorst te lessen.

Onderweg van Punda Maria naar Shingwedzi is het momenteel laveren geblazen tussen de 'schildknaapjes' op de weg, want hoewel goed gepanserd, ze zijn niet opgewassen tegen gemotoriseerd verkeer.
We zagen minstens 50 schilpadden zich te goed doen aan het verfrissende water.'




'De waterpartij bij Grootvlei-dam is een centrale badplaats geworden voor veel olifanten families. Wij hebben er ruim twee uur stilgestaan en zagen er meer dan 150 olifanten komen en weer gaan, nadat zij een uitgebreid gebadderd hadden. Altijd weer even indrukwekkend en fantastisch om te zien hoe de dieren met het water spelen.
En.... geloof het of niet, we zagen de 6e panter van deze reis alleen al.'


'Tot slot, de beste wensen voor het nieuwe jaar voor alle trouwe blogvolgers.
De natuur rond Shingwedzi is, ondanks de langdurige droogte, schitterend, het heeft hier ruim tien maanden niet of nauwelijks geregend.'