zondag 26 december 2010

Een week vóór de grote reis......

Volgende week is het zondag 2 januari. Deze week houden wij ons bezig met de laatste voorbereidingen, koffers pakken en dergelijke. Aanstaande zondag zijn Mario en ik al aardig op weg naar het zuiden van Afrika.
Wanneer alles volgens plan verloopt vertrekt op 1 januari de Boeing 737 om 15.00 vanaf Schiphol.
We zullen om 20.30 uur in Cairo, Egypte, aankomen. Na een korte stop vertrekken we om 23.30 uur en komen vervolgens om 08.15 uur in Johannesburg aan.

Over een week om deze tijd zijn we naar alle waarschijnlijkheid al op onze eerste Zuid Afrika locatie aangekomen.
Dit is het Proteo Hotel Kruger Gate  , het is een enigszins jaloers makende  accomodatie vlak bij een van de in  totaal 8 toegangspoorten tot het Kruger Park. Het hotel heet, naar goed safari gebruik een 'lodge' te zijn en ligt aan de oever van de rivier de Sabie in Mpumalanga. Vanaf de terassen schijn je tijdens je lunch onder meer getuige te kunnen zijn van nonchalant langs flanerende olifanten, waarbij je ondertussen onverwacht verrast kunt worden door rondstruinende brutale apen!!! Dat wordt dus vast een ontbijt met meer dan een zacht gekookt eitje de ochtend volgend op onze aankomst dag.

Mijn voorbereiding bestaat nu voornamelijk uit het aftellen van de dagen.

Bij een bezoek aan Zuid Afrika kun je, mijns inziens, niet om de voorbije politiek en de geschiedenis van de apartheid heen. Daarom ben ik begonnen in De Autobiografie van Nelson Mandela: De lange weg naar de vrijheid. Het is een aangrijpend persoonlijk relaas over het leven van Mandela, over zijn traditioneel Afrikaanse jeugd, zijn loopbaan als advocaat, zijn roeping tot verzetstrijder tegen de onrechtvaardige discriminatie van de zwarte inheemse bevolking tijdens het apartheidsregime onder Verwoerd en later onder P.W. Botha. In het boek verhaalt hij openhartig over zijn worsteling met zijn geweten en zijn voortdurende twijfel over het gebruik van geweld voor de vrijheidsstrijd; in hoeverre het noodzakelijk en moreel toelaatbaar is om een rechtvaardige maatschappij voor de inheemse Afrikaanse zwarte burger af te dwingen. De schrijnende verhalen over zijn gevangenisperiode op Robbeneiland zijn ronduid mensonterend, zij vormen voor 'buitenstaanders' tegelijk een bizarre achtergrond waarmee de strijd tegen het apartheidsregime begrijpelijk wordt. Aan deze als onwaarschijnlijk voorkomende mens-onterende en moraal-ondermijnende omstandigheden ontleent de strijd ertegen alleen al haar bestaansrecht en rechtvaardiging.



Wij zitten de hele maand januari in Het Krugerpark en blijven zo goed als de hele maand binnen het park. Dit is op zich al een bijzondere ervaring. Graag had ik ook nog door de overige delen van Zuid Afrika gereisd en onder meer Kaap de Goede Hoop, de Tafelberg, Port Elizabeth en Robbeneiland bezocht. Marjo heeft dat in de voorgaande jaren samen met Liesbeth uitgebreid gedaan. Nu gaat hij uitsluitend voor de dieren. Voor de 'brood'nodige boodschappen zullen eens per week een supermarkt bezoeken net buiten het park. De ervaring dat apartheid en discriminatie, hoewel wettelijk afgeschaft, hier en daar nog voorkomt vanuit een soort misplaatst 'gewoonterecht' was voor Mario de reden om zich niet te veel in de 'blanke' gebieden op te houden. De spanningen, de standsverschillen en de daarmee samengaande verschillen tussen rijkdom en armoede zullen ongetwijfeld nog merkbaar zijn.
Hoewel ik ook benieuwd ben of we hier mee geconfronteerd worden en hoe we hiermee om kunnen gaan, ondernemen we uiteindelijk deze reis om te genieten van de nog ongerepte natuur. Voor mij is het een eerste kennismaking met The African Wildlife.

Het woord 'safari' associeer ik voornamelijk nog met tropenhelmen en Engelse Lords in korte broek, die met een dubbelloopsgeweer om de schouder door het savannegras paraderen met in hun gevolg een aantal inheemse dragers, die de dappere heren buiten het gevaar en binnen de comfort-zone houden. Ik zie ze, in mijn verbeelding, opscheppen met stoere verhalen. Aan de wanden van hun rooksalon prijken de trofeeën in de vorm van opgezette neushoornkoppen en de vloeren wordt ontsierd door luipaardhuiden. Zij moeten dienen als bewijs van hun onvoorstelbare moed.
Maar ik herinner mij dat 'safari' gewoon het Arabische woord voor 'reis' is. Daar kan ik wel in mee gaan......op safari dus.............

zondag 12 december 2010

Uitnodiging om virtueel mee te reizen naar Krugerpark, Zuid Afrika....

Een pad wordt gebaand door de eerste stappen, die erop gezet worden.


Op 1 januari 2011 ga ik op stap, dat wil zeggen gaan wij op stap. Voor mij de eerste keer naar Zuid-Afrika. Samen met mijn broer Mario bezoeken wij een maand lang het Krugerpark. Ik heb het geluk met een zeer enthousiast Zuid Afrika ganger op reis te gaan. Mario bezoekt dit deel van Afrika namelijk nu voor de 15e maal. Al bijna 50 jaar een gewaardeerd medewerker van Dierenpark Amersfoort ( zie: dierenparkamersfoort.nl ) begint voor hem ieder jaar met een maand wildlife experience in het Krugerpark.

Dit jaar gaan we samen. Omdat ik een sterk vermoeden heb dat het een zeer bijzondere reis gaat worden, begin ik met deze blog Over ongebaande paden....... mede op verzoek van moeder, die zich thuis afvraagt wat ons naar die jungle brengt en graag op de hoogte wil blijven van wat wij daar in het verre Zuid-Afrika tussen de wilde dieren allemaal uitspoken. Bij deze dan ook de uitnodiging aan familie, vrienden en bekenden de uitnodiging om deelgenoot te worden van onze reis over nog niet platgetreden paden.



Ik wens alle virtuele medereizigers een boeiende tocht mee naar Zuid-Afrika door het Krugerpark.