Mooi om te zien dat hij daarbij zijn kop helemaal achterover gooide.
Hierbij volgt weer een verslag van Hennie en zij ontpopt zich daarbij als een geoefend natuur waarneemster.
Op donderdag 31 oktober maakten we vóór ons laatste ontbijt in Skukuza eerst een wandeling langs de Sabie rivier, die voor ons huis langs loopt. We ontdekten schuin tegenover ons huis enkele flinke krokodillen en nijlpaarden.
Het typische geknor van de seekoe, zoals een nijlpaard op z'n Afrikaans heet, herinnert ons er direct aan dat we midden in de wildernis wonen. De krokodillen, die hier leven zijn nijlkrokodillen en kunnen wel 5 meter lang worden.
Om half 11 vertrokken we richting Satara. Het was een hele verhuizing; onze bus zat tjokvol met levensmiddelen voor 6 dagen, koffers, tassen en niet te vergeten 6 personen. Het moeilijkst was het vervoer van vlees en vis. Dat kwam uit de diepvries en moest gedurende een uurtje of vier in een bloedhete auto worden vervoerd. We hadden het spul in koeltassen gedaan met grote zakken met ijsklonten en flessen bevroren water.
Toen we om half 3 in Satara aankwamen konden we gelukkig meteen in ons huisje en was alles nog bevroren.
Het was een overgang om van zo'n groot huis weer in het rondaveltje te komen. De huisjes hebben wel een gezellige buitenkeuken.
Onderweg hebben we weer veel dieren gezien en ook een kadaver van een giraffe waaraan de hyena's zich nog tegoed konden doen. Verder lag er een cobra op de weg, die kennelijk net was doodgereden.
Rest Camp Satara is rustig en er zijn weinig voorzieningen. Er is ook geen Wifi beschikbaar en het versturen van een sms is vaak ook niet mogelijk vanwege slechte verbindingen.
Maar ja, wat wil je, we zitten tenslotte midden in de natuur.
De kookploeg slaagde er ook deze keer weer in om met minimale middelen een heerlijke maaltijd te fabriceren. Tijdens en ook na de maaltijd kwamen er veel insecten op het licht af en moesten we onze lichaamsdelen dus goed bedekken: sokken over je broek, handdoek of sjaal om je nek, want er kruipt zomaar iets griezeligs over je lijf.
In het huisje bewijst de klamboe zijn nut. Toen we op bed lagen hoorden we allerlei geluiden, zoals het "lachen" van hyena's, die volgens Liesbeth en Marjo 's avonds vaak langs de afrastering lopen vanwege de geur van de barbecues.
Ze zagen er schattig uit.
Hyena's hebben in het huidige Afrika op sommige plaatsen een beetje een imago probleem.
Zij worden door verschillende lokale bevolkingsgroepen in verband gebracht met toverij en soms met VooDoo-achtige praktijken. Zo vreesden de Zoeloes onder Shaka Zoeloe de vermeende macht van hyena's.
Nog veel meer over deze typische dieren is te lezen op hyena's.
In deze blogaflevering wordt iets meer verteld over deze dieren en wordt er afgerekend met de vele - meest onsympathieke - vooroordelen, die de ronde doen over de gevlekte hyenahond. Zo wordt hyena gezien als een laf dier. Hij is een aaseter en men zegt dan ook dat de hyena geen levende dieren aandurft.
We hebben gepicknickt op een prachtige plaats, N'wanetsi en genoten daar van het schitterende uitzicht. Het was een uitdaging om met de verrekijker dieren in het vizier te krijgen. In de verte graasden kudu's en sprongen bavianen in het rond.
Niet al te laat naar huis gegaan om bij nog daglicht de groenten schoon te maken. Hier is het om half 7 donker.
In de avond, tijdens ons eten, kwam er een honingdas nog even langs ons terras wandelen. Dit exemplaar is 's avonds op zoek naar eten in prullenbakken en containers, die rond de huisjes staan.
We lagen niet te laat in bed en hebben lekker geslapen.
Tot zover weer onze belevenissen in het Krugerpark.
Tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten