De Galapagos revisited

Uiteindelijk zijn de Galapagos eilanden het hoofddoel van onze Wereldcontactreis . Dat is een dierenparadijs zonder weerga, uniek vanwege de grote variëteit aan typische dieren, die alleen maar hier voorkomen.
Het begint al in de haven van Baltra, waar de zeeleeuwen op bankjes aan de kust zich koesteren in het zonnetje. Zij laten zich absoluut niet storen door de bezoekers. Het stadje is als springplank naar de Galapagos eilanden helemaal gericht op de bezoekers, die van heinde en verre hier maar kort neerstrijken. Fregatvogels scheren er met vleugels van een spanwijdte tot meer dan 2 meter door de helblauwe lucht.

Kolonies van de grote fregatvogel leven onder meer op de Galapagos eilanden. Het is een zeevogel die broedt op afgelegen eilanden in de subtropische en tropische delen van de oceanen. Het dier is een van de grootste soorten uit het geslacht van fregatvogels, met een gewicht van 1 tot 1,5 kilo. De mannetjes kunnen behoorlijk hun keel opzetten. Tijdens de kunnen zij een enorme vuurrode keelzak als een ballon opblazen om het vrouwtje te imponeren. De grote fregatvogel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. Dat is dan ook de belangrijkste reden waarom deze fregatvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN staat.


In een lokaal schildpadden centrum worden jonge dieren met soortspecifieke eigenschappen opgekweekt en geselecteerd. Wanneer deze de leeftijd van 5 jaar bereikt hebben, worden zij weer uitgezet op de eilanden van de Galapagos, waarop zij thuishoren zoals Charles Darwin ze tijdens zijn expeditie heeft aangetroffen. Die groeien dan uit tot flinke knapen, die wel 250 kilo zwaar kunnen worden.

De zee- en landleguanen tref je op de eilanden bij duizenden tegelijk aan. Het is er zo dicht bevolkt mee dat je op moet passen de dieren niet op hun staart te trappen. Soms zie je ze pas op het laatste moment. Vanwege hun aangepaste schutkleuren lijken ze met het landschap samen te smelten. Ze liggen stil alsof ze bevroren zijn in het moment met een bewegingsloze blik op oneindig. Bewegingsloos als 'levende standbeelden' wijken zij ook voor de talloze bezoekers geen centimeter van hun plek. Daarmee is het een walhalla voor fotografen. Ook de blauwvoet jan-van-genten, bruine pelikanen en de waggelende albatrossen lopen er je letterlijk voor de voeten.

Dan heb je ook nog de zeeleeuwen. Tijdens een natte landing moesten wij met zwemvest vanuit een rubber bootje behoedzaam laveren tussen de zwemmende zeeleeuwpuppy's door, om vervolgens op het strand weer voorzichtig tussen papa en mama zeeleeuw door te manoevreren om de luierende ouders niet te storen tijdens hun middagdutje.

Al met al een ervaring, die zich niet makkelijk laat navertellen, maar die als onvergetelijk in het geheugen is gegrifd.