..................................................................................zweven in grote getale boven de Andes in Ecuador.
De vleugels van een volwassen andescondor kunnen een spanwijdte bereiken van wel zo'n 3 meter.
De dieren kunnen 80 jaar oud worden.
Een condor reist soms meer dan 200 kilometer op zoek naar aas of vogeleieren. In het binnenland leven ze van grote zoogdieren, bij de kust eten ze zeezoogdieren.
Met zijn enorme vleugels maakt hij gebruik van stijgwinden bij berghellingen en klippen langs de kust. Hij zweeft dan zonder met de vleugels te slaan en houdt daarbij zijn gewicht van 12 á 15 kilo in de lucht.
Marjo belde me vanuit Ecuador met zijn jaloursmakende mededelingen over majestueus zwevende condors.
Voor ruim drie weken draagt hij een 'reisleiders-pet' voor Wereldcontact Reizen BV, waarbij hij een groep van ongeveer 15 gasten begeleidt op een reis door Ecuador van Quito via Papallacta, Tena, Banos, Riobamba en Guenca naar Guayaquil, om vandaaruit het vliegtuig te nemen naar de Galápagos eilanden. De reis voert langs oude koloniale haciënda's, jungle resorts in het Amazonewoud, traditionele Indianen dorpjes in natuurgebieden waar vulkanen en watervallen het landschap bepalen, terwijl zij ondertussen eeuwenoude Inca ruïnes passeren.
Kan het nog exotischer? Ja, dat kan.
Want na de vliegreis naar de Galápagos eilanden scheept het gezelschap zich in aan boord van het motorjacht Odyssey om vervolgens in het voetspoor van Charles Darwin te treden. Dat is de man, die zijn roem ontleent aan zijn theorie dat evolutie van soorten wordt gedreven door natuurlijke selectie: survival of the fittest. Het bestaan van evolutie werd nog tijdens zijn leven binnen een groot deel van de wetenschappelijke gemeenschap geaccepteerd, hoewel behoudende kerkelijke kringen binnen het Vaticaan er aanvankelijk er erg veel moeite mee hadden. De acceptatie van natuurlijke selectie als aandrijvend mechanisme is tegenwoordig in wetenschappelijke kringen onomstreden. Sommige religieus fundamentalistische groeperingen bestrijden echter nog steeds dit wereldbeeld. Dit hangt vooral samen met de opvatting dat geloof en wetenschap elkaar niet zouden verdragen. Dat beiden een verschillend taalspel hanteren draagt evenmin bij aan het verstaan van elkaar.
In september 1838 bezocht autodidact Darwin met het schip de Beagle de Galápagos eilanden.
Darwin nam indertijd een jonge reuzeschilpad van de eilandengroep mee.
De verspreiding van reuzenschildpadden over de Galapagoseilanden werd door Darwin als bewijs voor natuurlijke selectie gebruikt. Nadat hij de schildpad in Engeland had bestudeerd, werd deze door een vriend meegenomen naar Australië, waar ze in verschillende dierentuinen heeft geleefd.
De schildpad, Harriet genaamd, werd meer dan 170 jaar oud en is waarschijnlijk een van de schildpadden die door de Beagle-expeditie werden meegenomen.
Op de foto: de galapagosreuzenschilpas Harriet op haar 'verjaardag' in 2002 in de Australia Zoo.
Volgens genetisch onderzoek is de schildpad in 1830 geboren. De schildpad is overleden op 22 juni 2006 en wordt verondersteld het oudste dier op aarde geweest te zijn.
Ik ben benieuwd zien waar Marjo op 23 mei in Amsterdam mee thuiskomt.
Ondertussen zal ik - zover de digitale verbindingen dat toelaten - de blogvolgers op de hoogte houden van de tocht 'In het voetspoor van Darwin'.
De vleugels van een volwassen andescondor kunnen een spanwijdte bereiken van wel zo'n 3 meter.De dieren kunnen 80 jaar oud worden.
Een condor reist soms meer dan 200 kilometer op zoek naar aas of vogeleieren. In het binnenland leven ze van grote zoogdieren, bij de kust eten ze zeezoogdieren.
Met zijn enorme vleugels maakt hij gebruik van stijgwinden bij berghellingen en klippen langs de kust. Hij zweeft dan zonder met de vleugels te slaan en houdt daarbij zijn gewicht van 12 á 15 kilo in de lucht.
Marjo belde me vanuit Ecuador met zijn jaloursmakende mededelingen over majestueus zwevende condors.
Voor ruim drie weken draagt hij een 'reisleiders-pet' voor Wereldcontact Reizen BV, waarbij hij een groep van ongeveer 15 gasten begeleidt op een reis door Ecuador van Quito via Papallacta, Tena, Banos, Riobamba en Guenca naar Guayaquil, om vandaaruit het vliegtuig te nemen naar de Galápagos eilanden. De reis voert langs oude koloniale haciënda's, jungle resorts in het Amazonewoud, traditionele Indianen dorpjes in natuurgebieden waar vulkanen en watervallen het landschap bepalen, terwijl zij ondertussen eeuwenoude Inca ruïnes passeren.
Kan het nog exotischer? Ja, dat kan.
Want na de vliegreis naar de Galápagos eilanden scheept het gezelschap zich in aan boord van het motorjacht Odyssey om vervolgens in het voetspoor van Charles Darwin te treden. Dat is de man, die zijn roem ontleent aan zijn theorie dat evolutie van soorten wordt gedreven door natuurlijke selectie: survival of the fittest. Het bestaan van evolutie werd nog tijdens zijn leven binnen een groot deel van de wetenschappelijke gemeenschap geaccepteerd, hoewel behoudende kerkelijke kringen binnen het Vaticaan er aanvankelijk er erg veel moeite mee hadden. De acceptatie van natuurlijke selectie als aandrijvend mechanisme is tegenwoordig in wetenschappelijke kringen onomstreden. Sommige religieus fundamentalistische groeperingen bestrijden echter nog steeds dit wereldbeeld. Dit hangt vooral samen met de opvatting dat geloof en wetenschap elkaar niet zouden verdragen. Dat beiden een verschillend taalspel hanteren draagt evenmin bij aan het verstaan van elkaar.
In september 1838 bezocht autodidact Darwin met het schip de Beagle de Galápagos eilanden.
Darwin nam indertijd een jonge reuzeschilpad van de eilandengroep mee.De verspreiding van reuzenschildpadden over de Galapagoseilanden werd door Darwin als bewijs voor natuurlijke selectie gebruikt. Nadat hij de schildpad in Engeland had bestudeerd, werd deze door een vriend meegenomen naar Australië, waar ze in verschillende dierentuinen heeft geleefd.
De schildpad, Harriet genaamd, werd meer dan 170 jaar oud en is waarschijnlijk een van de schildpadden die door de Beagle-expeditie werden meegenomen.
Op de foto: de galapagosreuzenschilpas Harriet op haar 'verjaardag' in 2002 in de Australia Zoo.
Volgens genetisch onderzoek is de schildpad in 1830 geboren. De schildpad is overleden op 22 juni 2006 en wordt verondersteld het oudste dier op aarde geweest te zijn.
Ik ben benieuwd zien waar Marjo op 23 mei in Amsterdam mee thuiskomt.
Ondertussen zal ik - zover de digitale verbindingen dat toelaten - de blogvolgers op de hoogte houden van de tocht 'In het voetspoor van Darwin'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten