woensdag 3 oktober 2012

Terug in Krugerpark

Vanochtend om exact 07.00 uur landde vluchtnummer Egyptair MS839, onder luid applaus van enthousiaste reizigers op de achterste rijen van het vliegtuig, op Johannesburg O R Tambo International Airport.
We hadden nauwelijks geslapen, maar de huurauto, een comfortabele Toyota Corolla was snel geregeld en even later gleden we door het fraaie, zonovergoten Zuid Afrikaanse landschap.
Op weg naar Nelspruit zagen we de giraffekoppen van het Mbombela voetbalstadion, bekend van de laatste wereldkampioenschappen tussen de heuvels oprijzen. In de veronderstelling, dat het stadion inmiddels tussen het hoogopgeschoten gras in de vergetelheid dreigde ten onder te gaan, zijn we er een kijkje gaan nemen.
We waren verrast, niet alleen omdat we gastvrij werden uitgenodig en er zelfs een uitgebreide rondleiding kregen achter de coulissen, maar ook omdat alles er zo tip top in conditie werd gehouden.
Aanstaande vrijdag 5 oktober wordt er een wedstijd gespeeld tussen de Zuid Afrikaanse voetbalclubs de Pumas en de Griffons. Het stadium, dat 64.0000 toeschouwers kan bevatten, zal dan wel niet uitverkocht zijn, vermoed ik, maar toch. Het wordt gebruikt! In de media deden na de wereldkampioenschappen verhalen de ronde over leegstaande en ongebruikte stadiums, maar dat valt dus alles mee.

Even later naar Hazyview ( op ongeveer 400 kilometer van de vlieghaven ), om inkopen te doen en airtime voor de dongel in te slaan. Ook dat was tot onze grote verassing in no time geregeld.
Bijgevolg ik zit nu al de eerste avond, weliswaar brak en gebroken, een on-line verslag te maken in restcamp Pretoriuskop, waar we door enkele loslopende parelhoenders voor onze hut verwelkomd werden.

Via Phabeni Gate, een kleine ingang in het zuidelijke deel van van het Krugerpark, zijn we dit lustoord van ongerepte natuur binnen gereden. Nu het voorjaar is, is het gras laag en de bomen moeten nog uitbotten. Dat geeft in tegenstelling tot de zomer een grotere en ruimere uitkijk over de savanne.
Links en rechts van het zandpad zijn grote stukken door brand aangetast, zwart geblakerde bomen hielden triest de wacht in het onluikende landschap. We passeerden een groot meer bij Mestel Dam. De serene stilte van de natuur aan het water overviel ons na de uren lange vlucht en enkele honderden kilometers in de auto. Er lag een nijlpaard in het rimpelloze meer, een aalscholver op een kale boomtak en een visarend aan de oever maakten het plaatje compleet.

Een andere wereld.............

Marjo heeft de magneetplaten van Dierenpark Amersfoort al weer op de portieren van de auto geplakt.
Dus ons avontuur kan beginnen.

Wordt vervolgd.




 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten