Vijftiende dag: er sterft een boom in Satara

Er is vandaag een boom gestorven in Afrika!
Ik weet het. Dit klinkt behoorlijk theatraal en roept bij de meeste Europeanen nu niet bepaald een heftig sentiment op. Hier is de natuurbeleving anders.
Alles is bezield! Voor Afrikanen heeft de natuurbeleving sterk verankerde wortels in het traditionele animisme. Dat is tevens een van de redenen waarom overal in het Kruger landschap 'dode' bomen blijven staan. Zonder kruin of bladertooi decoreren ze stil en dramatisch het landschap. Ze worden gewoonlijk nooit gerooid of geruimd. Dit laissez-faire beleid is een passieve vorm van bosbeheer, dat staatsbosbeheer in Nederland momomenteel ook toepast, maar dan op ecologische gronden. De reden voor dit beleid hier in Afrika heeft een animistische wereldbeeld als achtergrond. De natuur heeft een 'anima', een ziel.

Ik zit vandaag stil en verdiept in de autobiografie van Mandela te lezen. Op 2,5 meter van het terras van de buitenkeuken van ons huisje valt met een droog gekraak, gevolgd door een bijna geluidloos geraas een boom van 7 meter om. Afgebroken bij zijn wortels. Zonder verder opzienbarend geweld wordt hij geveld door een licht briesje. Zo sterft de boom een natuurlijke dood. Ik kijk weet niet wat ik hoor en kijk verrast op. Ik ben me bewust van de bijzondere situatie; wanneer maak je mee dat een boom zo maar omvalt. Ik wijs de Afrikaanse hulp die verantwoordelijk is voor de huishoudelijke disciplines op de omgevallen boom. "He is tired" zegt ze. "Hij is moe en oud. Jammer maar nu is hij dood." Ze kijkt er niet zo erg van op: "De mannen van de tuin komen hem over een paar dagen ophalen." Ze poetst onbekommerd, ik kijk verbaasd naar de lege plek in de lucht.

Op het moment dat ik weer in mijn boek wil duiken komt er een varaan van ruim een armlengte groot aan scharrelen. Hij graaft driftig naar voedsel tussen de struiken rond het huisje. Wil je een indruk te krijgen van de reuze hagedis, klik dan hier op YouTube.
Verder hobbelde er gisteren een grappige dwergmangoeste rond, die hier bij de rondabel zijn nest schijnt te hebben. In de stilte van het rustkamp rond het huisje valt er, weliswaar op kleinere schaal, ook volop van alles te beleven, terwijl alle touristen op zoek zijn naar het 'grote avontuur'. Je hoeft daarvoor niet persé de savanne op.

Fred en Femke zijn vandaag direct met Marjo op pad gegaan. Zeer succesvol. Ze komen opgewonden terug van hun safari geweest en erg enthousiast over een ontmoeting met een groep van 21 leeuwen.
Buitengewoon spectaculair!