Onze plannen voor vandaag zijn nobel en dapper. We gaan te voet de bush in, om de eco-structuur te sparen. Ik heb ons opgegeven voor een guided bush walk at sunrise! Om op tijd bij de poort te zijn waren we om 03.30 uur opgestaan. Het regende heel licht.
Onderweg naar de poort bespreken we, na een snel ontbijtje, of je het moet zien als een teken van doodsverachting om op deze manier de bush te willen bespieden.De natuur willen we sparen en daarbij onszelf niet ontzien. We hebben een formulier ingevuld en ondertekend waarin we het Krugerpark niet aansprakelijk stellen voor onze deelname aan het aangeboden uitstapje en zelf verantwoordelijk zijn voor alle mogelijke accidenten tijdens het tripje.
Het is dus vast geen onschuldig schoolreisje.
Bij de receptie aangekomen bleek overduidelijk dat er wel degelijk maatregelen genomen waren om alle risico tot een minimum te beperken. Er wachtte ons een solide 4-wheel drive, die hoog op de stevige wielen stond, een ervaren inlander als chauffeur en een kloeke locale ranger in korte broek, die zijn witte tanden bloot lachtte bij onze kennismaking. Hij droeg een olifantengeweer van het zwaarste kaliber en aan zijn heupgordel
een rij van 12 patronen, waarmee hij in een schot een volwassen olifant kon neerleggen, mocht dat wenselijk zijn!!! Ik was gerustgesteld en achtte de kans klein dat een eventuele 13e dolle olifant ons pad zou kruisen. Tot nog toe had ik alle olifanten rustig zien staan grazen, met uitzondering van grootmoeder olifant natuurlijk ( zie de foto van gisteren ).
Al mijn overspannen overpeinzingen verdwenen in een klap met de nuchtere mededeling van de dappere krijger in korte broek dat de wandeling afgelast werd vanwege de regen. Hoewel het beetje hemelwater dat uit de lucht nog naar beneden kwam nauwelijks merkbaar was, bleek dit 'gevaar' kennelijk groot genoeg op de hele tocht af te blazen. In mijn ogen stonden die paar druppels water in geen verhouding met datgene wat ons te wachten zou kunnen staan............... A fin, veiligheid voor alles!
We besloten, bij een kop koffie in ons huisje, de ochtendstond met het spreekwoordelijke goud-in-de-mond goed te benutten en reisden om 05.30 via een omweg omhoog naar Shingwedzi, een restcamp noordelijker van Mopani. Een afstand van 64 km die via een omweg uitliep op ruim 80 km.
Onderweg moesten we halt maken voor 6 of 7 van die zwart-wit gestreepte jongens op de weg. De term 'zeebra-pad' kon niet toepasselijker zijn.
We doen ons te goed aan koffie op het terras van Shingwedzi, dat uitkijkt op de Mashagadzi rivier. We genieten er van het fantastische panorama Marjo had op de oevers van de stroom al enkele Nijlkrokodillen horen knorren. Hij schijnt een soort radar te hebben voor alles wat er leeft en beweegt. Na onze rustpauze rijden we naar beneden, waar we een paar imposante exemplaren op een respectabele afstand van 10 meter uitgebreid kunnen fotograferen. Ze ligen met hun enorme bek met tanden en hun onmiskenbaar false blik in hun ogen doodgemoedereerd en quasi onschuldig te zonnebaden.
Terug op de asfaltweg moesten we stoppen voor een groep bavianen. Voor onze neus zagen wij dat leider van de groep zonder enige gene blijk gaf om vaardig en razend snel in staat te zijn om de populatie van bavianen in het park ruim op peil te houden. De act in de vrije natuur ging sneller dan de wind. Op het volgende filmpje ben u getuige van de opwindende sociale bavianen-actie, een soort wild-life peepshow:
Iets verder op duiken er aan de rechterkant van de weg plotseling een paar olijk kijkende koppies tussen het bermgras op. Het blijkt een groepje jonge hyena honden te zijn. Zes jonge pups van 2 maanden en nog 3 jongen van een half jaar oud. Ze stoeien en buitelen in hun spel over elkaar heen dat het een lieve lust is. Een schitterend tafereel. In alle haast verzamel ik een aantal behoorlijk unieke beelden. Inmiddels is het op film vastgelegd en ge-upload naar YouTube.
Tot slot heb ik moeten constateren dat ik hier in Zuid Afika, met al dat camera gehannes, nog langzamer ben dan een schilpad. Het dier, een luipaardschilpad, stak in het welbekende tempo de weg over, waarbij ik het helaas niet op tijd klaarspeelde om om het Zuid Afikaanse familielid van Stoffel op tijd op beeld vast te leggen.
Onderweg naar de poort bespreken we, na een snel ontbijtje, of je het moet zien als een teken van doodsverachting om op deze manier de bush te willen bespieden.De natuur willen we sparen en daarbij onszelf niet ontzien. We hebben een formulier ingevuld en ondertekend waarin we het Krugerpark niet aansprakelijk stellen voor onze deelname aan het aangeboden uitstapje en zelf verantwoordelijk zijn voor alle mogelijke accidenten tijdens het tripje.
Het is dus vast geen onschuldig schoolreisje.
Bij de receptie aangekomen bleek overduidelijk dat er wel degelijk maatregelen genomen waren om alle risico tot een minimum te beperken. Er wachtte ons een solide 4-wheel drive, die hoog op de stevige wielen stond, een ervaren inlander als chauffeur en een kloeke locale ranger in korte broek, die zijn witte tanden bloot lachtte bij onze kennismaking. Hij droeg een olifantengeweer van het zwaarste kaliber en aan zijn heupgordel
een rij van 12 patronen, waarmee hij in een schot een volwassen olifant kon neerleggen, mocht dat wenselijk zijn!!! Ik was gerustgesteld en achtte de kans klein dat een eventuele 13e dolle olifant ons pad zou kruisen. Tot nog toe had ik alle olifanten rustig zien staan grazen, met uitzondering van grootmoeder olifant natuurlijk ( zie de foto van gisteren ).
Al mijn overspannen overpeinzingen verdwenen in een klap met de nuchtere mededeling van de dappere krijger in korte broek dat de wandeling afgelast werd vanwege de regen. Hoewel het beetje hemelwater dat uit de lucht nog naar beneden kwam nauwelijks merkbaar was, bleek dit 'gevaar' kennelijk groot genoeg op de hele tocht af te blazen. In mijn ogen stonden die paar druppels water in geen verhouding met datgene wat ons te wachten zou kunnen staan............... A fin, veiligheid voor alles!
We besloten, bij een kop koffie in ons huisje, de ochtendstond met het spreekwoordelijke goud-in-de-mond goed te benutten en reisden om 05.30 via een omweg omhoog naar Shingwedzi, een restcamp noordelijker van Mopani. Een afstand van 64 km die via een omweg uitliep op ruim 80 km.
Onderweg moesten we halt maken voor 6 of 7 van die zwart-wit gestreepte jongens op de weg. De term 'zeebra-pad' kon niet toepasselijker zijn.
We doen ons te goed aan koffie op het terras van Shingwedzi, dat uitkijkt op de Mashagadzi rivier. We genieten er van het fantastische panorama Marjo had op de oevers van de stroom al enkele Nijlkrokodillen horen knorren. Hij schijnt een soort radar te hebben voor alles wat er leeft en beweegt. Na onze rustpauze rijden we naar beneden, waar we een paar imposante exemplaren op een respectabele afstand van 10 meter uitgebreid kunnen fotograferen. Ze ligen met hun enorme bek met tanden en hun onmiskenbaar false blik in hun ogen doodgemoedereerd en quasi onschuldig te zonnebaden.
Terug op de asfaltweg moesten we stoppen voor een groep bavianen. Voor onze neus zagen wij dat leider van de groep zonder enige gene blijk gaf om vaardig en razend snel in staat te zijn om de populatie van bavianen in het park ruim op peil te houden. De act in de vrije natuur ging sneller dan de wind. Op het volgende filmpje ben u getuige van de opwindende sociale bavianen-actie, een soort wild-life peepshow:
Iets verder op duiken er aan de rechterkant van de weg plotseling een paar olijk kijkende koppies tussen het bermgras op. Het blijkt een groepje jonge hyena honden te zijn. Zes jonge pups van 2 maanden en nog 3 jongen van een half jaar oud. Ze stoeien en buitelen in hun spel over elkaar heen dat het een lieve lust is. Een schitterend tafereel. In alle haast verzamel ik een aantal behoorlijk unieke beelden. Inmiddels is het op film vastgelegd en ge-upload naar YouTube.
Tot slot heb ik moeten constateren dat ik hier in Zuid Afika, met al dat camera gehannes, nog langzamer ben dan een schilpad. Het dier, een luipaardschilpad, stak in het welbekende tempo de weg over, waarbij ik het helaas niet op tijd klaarspeelde om om het Zuid Afikaanse familielid van Stoffel op tijd op beeld vast te leggen.
Juist was ik alles weer aan het printen voor ma en...alweer een update....dus toch sneller als een schildpad.....of misschien zelfs zo snel als de wind..... Je kunt alles wat je ziet wel heel "beeldend" beschrijven hoor.........
BeantwoordenVerwijderenKus en liefs, @gnes.
jammer dat jullie stoere bush walk niet doorging, maar maken jullie nog een morning drive?
BeantwoordenVerwijderenHallo!
BeantwoordenVerwijderenHier een collega van Marjo! Zijn jullie ook te bereiken via een mailadres? Dan kunnen Marjo en ik zn column kortsluiten en dan hoeft hij me niet meer te bellen zondag en kan hij lekker blijven genieten van zijn vakantie!
Groetjes
Josien
Hallo broertjes, De foto's die per stuk aankomen kan ik goed printen voor mama. De mailtjes met de mededeling van een serie foto's kan ik helaas niet openen. Mama geniet erg van de printjes en doet jullie veel groeten. Vandaag weer een dagje samen naar de stad geweest en het Personen Alarm is aangesloten. Het is voor haar toch wel een veilig gevoel zei ze nu. (Ondanks de eerdere protesten !!!) Gelukkig maar. Liefs, en een kus van je zus,@.
BeantwoordenVerwijderen