Vierentwintigste dag: picknick bij Mlondozi dam

Eerst werd Freds nachtrust verstoord door een naar beneden zeilende vleermuis, die op zijn hoofdkussen terecht kwam. Daarna zaten we voor dag en dauw om 06.30 uur ( zonder ontbijt! - met een lege maag dus! ) in de wagen, toen er een hyena voorbij drentelde, die in zijn muil een bloederig impala karkas meesleepte.
A fin ik wil maar zeggen: het was een alles behalve saai begin van de dag.
Nou ja, de plannen waren vorige avond dapper doorgesproken en we hadden ze vandaag direct doortastend ter hand genomen.
Over het Salitjepad waren we al vroeg onderweg naar de Mlondozi dam. Dit is fraai en hooggelegen uitkijkpost annex picknickplaats. Hier memoreert de veldwagter-Wolhuter-se-leeu-aanval-gedenk-plaat aan een ongetwijfeld heldhaftige strijd van de veldwagter met een ongekroonde koning van de jungle. Getuige het mes en de leeuwehuid - met gat - heeft heelaas de leeuw het onderspit moeten delven. Een en ander is te bezichtigen in de tentoonstellingsruimte van de Majoor James Stevenson-Hamilton Library van het Skukuza restcamp. ( Een tip voor regenachtige dagen. Voor openings- en sluitingstijden raadpleeg Marjo. )
Het panorama, wat zich voor onze ogen aan de Mlondozi dam ontrolde, deed al snel deze betreurenswaardige gebeurtenis vervagen. Het uitzicht op het enorme stuwmeer en de iets verderop gelegen Muntsche-hoogte op 435 meter is adembenemend te noemen.
Wij waren de eersten, die ons tafeltje gedekt hadden met een fantastisch onbijt, waaraan zelfs de gesneden Peijnenburg ontbijtkoek ( een versnapering ingebracht door Femke ) niet ontbrak. Hierbij overtrof Marjo zich zelf als cateraar-op-grote-hoogte.

Al gauw kwamen de verrekijkers en fototoestellen te voorschijn. In het dal onder ons werden olifanten, neushoorns en nijpaarden waargenomen en voor het nageslacht vastgelegd.

Van onze argeloze, maar erg gefocuste belangstelling voor de ongerepte natuur werd dankbaar misbruik gemaakt door een brutale aap. Femke was al wel steeds op haar hoede voor de rappe rakkers, maar nu was een banaan op tafel het welgekozen mikpunt van een pijlsnelle en succesvolle actie. De banaan verdween onder onze ogen, voordat we goed en wel in de gaten hadden wat er gebeurde.
Apestreken zijn het!