Zestiende dag; een dartel giraffekoppel met levenslust

Gezien het weer van gisteren, hebben we vandaag enigszins onder voorbehoud de ongebaande paden opgezocht. Het afgelopen etmaal regende het gestaag afgewisseld werden met zeer malse stortbuien, waarbij het zicht soms minder dan 30 meter was. Rivieren treden buiten hun oevers en veranderen daarbij in verradelijke stroomversnellingen.
Maar de natuur zit ook hier vol verrassingen. De zon schijnt vandaag vanaf de morgenstond en de temperatuur loopt al weer snel weer op tot 30 graden. Als een uitgedroogde spons zuigt de aarde het hemelwater op. De gravelroads blijken weer prima begaanbaar wanneer we ons op weg begeven naar Muzandzeni, een 'uitklimplaas' ruim 35 km. van Satara.

De eerste ontmoeting is met een giraffe, die als een getraind fotomodel ons de weg verspert. Elegant poseert ze voor ons en-profile, waarna ze, elegant de savanne instappend, ons doodgemoedereerd laat passeren. Vlak hierna worden we verrast door een kudde zebra's. Een jonge moeder met een zogend jochie - nog in pyma - laat zich gewillig fotograferen. De volgende verrassing is pa en ma struisvogel met 6 kuikens.

Het blijkt een 'vogeldag' te worden met onder meer ijsvogeltjes, fraaie glansspreeuwen, neushoornvogels, waterdikkoppen. bijenetertjes, nijlganzen, kleurrijke Afrikaanse spechten en reuzenkwartels. In de kale takken van een alllllllang 'overleden' boom zit een verzameling vogels op aas te gieren. Er cikelt daarbij een groot aantal van die aasgieren door de lucht. We vermoeden dat ze hun op hun beurt zitten te wachten voor een flink maal; er ligt ergens een karkas of er loopt een dier te strompelen op zijn laatste poten. Hier geldt wel erg letterlijk: de een zijn dood is de ander zijn brood!

Murandzeni is een verlaten plek, waar tientallen jaren geleden de Coca-Cola Company, in de vorm van een roodkleurige koelmachine met welbekend logo, haar geurvlag geplant heeft. Er ligt een kaalgevreten olifantenschedel in het midden op de grond. Een buffelschedel is decoratief opgehangen aan een boom. Een dode gewei van een antiloopschedel vertoont ontwikkeling en aangroei van een nieuw levend, worm-achtig organisme, waarbij ik onwillekeurig moet denken: 'Er is leven na de dood.'

Op de terugweg gunt moedernatuur ons een blik op het 'voorspel' van heer en mevrouw giraffe. Het blijkt vooralsnog een statisch gebeuren, waar de tijd voor genomen wordt. Het erotisch hoogtepunt schijnt zich binnen een fractie van enkele minuten af te spelen, volgens onze specialist op dit gebied. Guess who?
Wanneer we merken dat de observatie wederkerig is, willen we niet dat onze aanwezigheid het vruchtbare ritueel verstoort. Omdat we niet de rest van ons leven als anticonceptiemiddel voor een lieftallig baby girafje willen
doorgaan wordt de motor gestart en verlaten we het verliefde koppeltje.
Ondertussen terwijl er een 'affaire' gaande is tussen de dame en de heer laten de ossepikkertjes zich niet weerhouden om de huid van de dieren hygiënisch te ouderhouden. Hoe zij toilet maken bij de giraffe is te zien - met commentaar van Fred - wanneer je hier klikt op YouTube.

Terug in onze rondavel kunnen we tevreden vaststellen dat de dag na de-dag-van-de-omgevallen-boom een vruchtbare dag was, waarbij het 'gevogel' niet de lucht was.