woensdag 19 januari 2011

Zeventiende dag: de schitterende eenvoud van het ongerepte

Vandaag na ruim 14 dagen in Zuid Afrika geef ik gevolg aan mijn behoefte een enkele emotionele oprisping aan de blog toe te voegen met als thema: DE SCHITTERENDE EENVOUD VAN HET ONGEREPTE.

Muzandzeni is een kleine uitkijkpost, waar je dus uit de auto mag stappen. Het ligt, erg afgelegen van alle platgetreden paden, diep in het Krugerpark. Er staan een paar groene plastic stoeltjes rond een simpel tafeltje, er zijn toiletten ( één voor dames apart! )en een Coca-Cola koelmachine uit de 50er jaren staat onder een afdakje, als stille getuige van 'onze' beschaving. De plek wordt verder gedecoreerd door een buffelschedel aan een boom en een schedel van een antiloop aan een andere boom. In het midden van de platgestampte aarde lig een olifantenschedel te vergaan met daarnaast een deel van de daarbij behorende kaak.
De sfeer is er stil, bijna sereen en heeft door de ( ietwat macabere ) decoraties iets intiems gekregen.
Het uitzicht is magnifiek.
De afgelegen plek wordt beheerd door een Afrikaanse man met zijn vrouw. De man is bezig in de laadbak van zijn oude pick-up. De vrouw, in een fel oranjekleurig shirt, staat bij een open vuur iets te koken. Zij houdt het eenvoudige huisje en het tuintje keurig bij. Het valt me op hoe schoon en netjes gestreken de kleren zijn, die ze dragen. Wij treffen hen daar zo samen aan, ver van de bewoonde wereld, omringd door overdonderend natuurschoon.
Er staat een schutting rond hun tuin, die waarschijnlijk omvalt wanneer je er met twee kerels stevig tegenaan duwt. De omheining moet beschutting bieden tegen buffels, luipaarden, leeuwen, neushoorns en olifanten, waaronder exemplaren tot 6 ton ( 6.000 kg.! )
Ze leven er zo te zien rustig en tevree.
Ironisch genoeg zijn de genoemde dieren nog niet eens de 'killers' van het gevaarlijkste soort. Een onooglijk insect is verantwoordelijk voor de meeste sterfgevallen. Iedere 10 minuten sterft er in de wereld iemand aan malaria.
Het Afrikaanse paar voelt zich kennelijk veilig genoeg; ze zijn natuurlijk wel opgegroeid met slangen en scorpioenen, maar toch..............

Deze wildernis lokt met haar schitterende schijn van eenvoud en ongereptheid menig reiziger naar Afrika. Hij treft daar dan overigens een 'natuurlijke' situatie aan, die verre van 'eenvoudig' is. Deze zogenaamde 'natuurlijke' situatie is voor de mens wel degelijk samengesteld, weerbarstig, tegenstrijdig, onverschillig en meedogenloos. De heersende wetten van de jungle zijn hard en onverbiddelijk, gebaseerd op overléven! De ongeschreven wetten zijn tegelijkertijd van een complexe dynamiek, die fascineert. Een fascinatie, die enerzijds ontzag inboezemt en anderzijds angst opwekt en overlevingsdrift oproept. Alles bijeen een uitdagende prikkel voor menig avontuurlijk ingestelde wild-park bezoeker.
Het is dus genieten geblazen!

De auto biedt een veilige afstand voor de inzittende toeschouwer van het festijn met de vele v's: vechten, vluchten, vrijen en vreten in vrijheid!
Op uitstapplaatsen krijg je al vlug enigszins de sensatie deel te nemen aan die schitterende vrije ongereptheid. Tijdens een bush-wandelng komt al die vrijheid, toch weer op een andere manier, nog verder dichterbij, waarbij je af en toe onwillekeurig je adem inhoudt, wanneer je in je nabijheid een geluid hoort, dat een associatie oproept met de beelden van Animal Planet thuis in de luie stoel.
Deze wereld is 'ons stedelingen' onbekend ( geworden )en vol van geheimen, die alleen aan de bewoners hier worden prijsgegeven en waarvan wij even deelgenoot mogen worden.
Maar...... wie zou willen leven als het echtpaar, dat de uitstapplaats Muzandzeni beheert? Wie, die daar niet is mee opgegroeid, kan/wil nog zo radicaal terug in de natuur?

Toch is er, naast de zo geromantiseerde vrijheidsbeleving in de natuur, nog iets anders dat mij mateloos intrigeert. Het park heeft een door mij geschatte oppervlakte van 350 x 75 km. = 24.250 km2. Hiervan is door het aangelegde wegennet ( asvalt en gravelroads ) zo'n 2.500 km begaanbaar en met een blikveld van 1 km. links en rechts is ongeer een gebied van 5.000 km zichtbaar. Blijft over: 24.250 - 5.000 = 19.250 km2., dat zich onttrekt aan onze directe fysieke waarneming. Ik wil maar zeggen: HET MEESTE ZIE JE NIET. En juist binnen deze 'onzichtbare' uitgestrektheid voltrekken zich dagelijks de meest geheime en wonderlijke natuurprocessen. We weten er eerder te weinig van dan te veel! Daar waar geen mens zijn stappen zet, daar waar geen gesproken of geschreven woord de communicatie verstoort, daar gaat de natuur haar vrije gang. Daar krijgt ze haar vrije loop. En 'wij' dan? Wij, gerespecteerde leden van de homo sapiens, de 'verstandige' of de 'wetende' mens komen daar niet en nauwelijks aan te pas. Sterker nog: daar waar de mensenhand niet ingrijpt blijkt de natuur het meest spectaculair te gedijen. De meest fantastische organismen groeien en bloeien er in een paradijs-achtige overvloed. Dieren in talloze variëteiten leven er in een ongekend goede conditie: goed gevoed, prachtig in verentooi en vacht, ongeëvenaard gracieus en soepel van beweging.
Hier heerst het regime van moeder natuur, die met haar ijzeren vuist, de wet van overleven van de sterksten door natuurlijke selectie onverbiddelijk handhaaft.
Bij mijn filosofische overpeinzingen vraagt Marjo: "Wil je zeggen dat mijn werk overbodig is?" Het lijkt me niet overbodig, het kan zelfs opvoedkundige waarde hebben om dieren in een dierentuin te houden, maar tegelijk is het ook een welhaast onmogelijke opgave en uitdaging om de natuur na te bootsen of te evenaren in een dierentuin. Het gaat om de verantwoordelijkheid de natuur te bewaren en door te geven aan de volgende generatie.
Dat geeft te denken. 'Stof tot nadenke', zegt de Zuid Afrikaner en 'de natuur is om van te leer'...........

In de mensenwereld gaat het natuurlijk ook over meer dan 'alleen maar' overléven; daarbij is het een teken van morele beschaving om de zwakkeren en nooddruftigen juist bij te staan en te ondersteunen!

A fin, uiteindelijk een sterk vereenvoudigde en misschien wetenschappelijk weinig genuanceerde voorstelling van zaken.
Een erg grappige voorstelling van deze schitterende eenvoud van het ongerepte geven 2 stuisvogels in een duo-presentatie, die je kunt zien door hier te klikken op YouTube.
Ik geloof in het ( tijdelijke ) rentmeesterschap van de mens en de verantwoordelijkheid tot het beheer naar haar beste vermogen om de wereld, waar wij deel van uitmaken, zolang mogelijk door te kunnen geven. De verleiding tot exploitatie en uitbuiting, zonder enige affectieve beleving - wat veelal door het aanmatigende brein wordt aangevoerd als te gemakkelijk excuus om te overléven - ligt daarbij altijd op de loer.
De grootste troost daarbij lijkt mij misschien nog wel dat 'wij' van zoveel schoonheid en van al die pracht mogen genieten in stille bewondering voor de schitterende eenvoud van het ongerepte..............

Geen opmerkingen:

Een reactie posten