Vierde dag: cheetah's gespot

Vanochtend om 08.30 uur het Mopani kamp uitgereden om even later de Capricorn-breedtegraad te passeren. Het weer is druilerig; het regent lichtjes en we ontmoeten weinig andere bezoekers onderweg.
De Capricorn is de steenbokskeerkring, de breedtegraad die op 23 graden - 26 minuten - 18 seconden ten zuiden van de evenaar en parallel daaraan loopt. Op deze breedtegraad treffen de zonnestralen op slechts een dag per jaar verticaal de aarde. De zon staat in het middaguur rond 21 december loodrecht boven deze breedtegraad, dan is er geen schaduw op die plek. Dit moment markeert het begin van de zomer op het zuidelijk halfrond en tegelijk het begin van de winter op het noordelijk halfrond.
Deze breedtegraad wordt naar de steenbok vernoemd, omdat op dat moment de zon het sterrebeeld van de steenbok binnenkomt. Zo wordt de noordelijke pendant vernoemd naar het sterrrebeeld kreeft: kreeftskeerkring.

Op een gravelroad midden op de uitgestrekte savanne, een open gebied met laag gras begroeid en klein struikgewas, rijden we langzaam vooruit om een grote groep ooievaars rustig te kunnen bekijken. Zij overwinteren hier vanuit Israel, hoor ik van Marjo.

Even later sluiten wij ons aan bij een paar stilstaande auto's - dit betekent meestal dat er iets bijzonders te zien is. Dat klopt in dit geval; er waren cheetah's (jachtluipaarden ) gespot, die zich nu verborgen houden in het wat hogere gras. Dat is een uitzonderlijke observatie, want er zitten 'maar' 200 jachtluipaarden in het park. Het jachtluipaard is een van mijn favoriete dieren; ze zien er prachtig uit, hebben een weergaloze motoriek, kunnen maar liefst 110 km per uur bereiken in hun ren en zijn tamelijk goed te domesticeren, dat wil zeeggen af te richten voor de jacht, zoals de oude Egyptenaren al deden volgens de afbeeldingen uit faraonische tijden. Marjo had al een onrustige gnoe waargenomen, dat is voor de kenner een signaal dat er iets aan de hand is. We turen de eindeloze vlakte af met onze verrekijkers. En, ja hoor, er worden kleine zwarte vlekjes tussen het gras 'gezien!' Marjo herkent cheetah-oren! Ik doe mijn best en even later meen ik inderdaad ook iets vaags te zien.
Een klene beweging van het gras wordt waargenomen! Daar zitten cheetah's weet Marjo nu zeker!
Wachten dus!!!................totdat ze overeind komen.
Jawel!!..... ze gaan zitten en 2 prachtig getekende koppen loeren boven het gras uit over de vlakte. Twee volwassen jachtluipaarden, broers, volgens Marjo, omdat zij altijd gezamelijk op jacht gaan.
Met mijn nieuwe camera, een Canon PowerShot SX30, maak ik prachtige opnames op grote afstand. Ik besluit voor het eerst de filmfunctie ervan te gebruiken en wonder boven wonder maak ik ( automatisch ) een ( voor mijn doen ) perfect filmpje.




Daarna nog een van een gnoe en een van een heel komisch optreden van 2 struisvogels, die een soort synchroon-dans uitvoeren.
Dan begeeft de accu het! Chips! Juist nu het spannend wordt - zo werkt natuurlijk Murphy's law. Filmen vreet batterijen. Maar ik ben dik tevreden.


Wat een dag. Wat het spotten van dieren betreft worden we op onze wenken bediend.