Twaalfde dag: Satara kamp

Het Satara rustkamp is al wat ouder en lijkt nu een beetje 'ouderwets' van opzet, dat wil zeggen de ronde huisjes met hun rieten daken lijken op tradioneel Afrikaanse hutten. Dat maakt het nu ook zo aardig om er te logeren. Ze zijn van steen en verder van alle comfort voorzien zoals een buitenkeuken met koelkast, een douche met toilet en zelfs een airco. Ze staan gegroepeerd in een grote cirkel rond een tuin-achtige binnenplaats waar sociale activiteiten kunnen plaatsvinden rondom een kampvuur. Dat was juist ook de opzet om, net als in de Afrikaanse samenleving, de aanleg van de woningen aan te passen aan de natuurlijke behoefte om in samen-zijn te leven. Daar wordt nu tegenwoordig geen gebruik meer van gemaakt. Er voor in de plaats is nu een open-lucht bioscoop aangelegd, waar educatieve films over het Krugerpark gedraaid worden. Bij ieder huisje staat natuurlijk wel de onmisbare 'braai' ( barbeque ).
De sociale situatie van de bouw in Satara staat in tegenstelling tot de structuur in Mopani, het kamp wat we zoluist verlaten hebben. In Mopani zijn de huisjes, naar de nieuwe eisen van de tijd, meer afzonderlijk gesitueerd. Dit omdat het park vandaag de dag meer en meer door touristen bezocht wordt, die hier komen om zich terug te trekken van hun drukke bezigheden en niet om sociale contacten te leggen. Vakantiegangers uit Europa zoeken hier de rust, die zij thuis ontberen. Er lijkt bij gevolg geen behoefte meer aan een open cirkel, die, naar Afrikaanse traditie, gelegenheid biedt 'om die ervarings te deel.' De standaart verschuift langzaam maar zeker naar 'Europese' normen, waar privacy meer prioriteit krijgt dan gemeenschapszin en het beleven van sociale contacten.

Het is oppassen geblazen binnen het Satarakamp. Er struint een flinke troep brutale apen rond, groene meerkatten. Wanneer je geen stoel of tafel voor de koelkast schuift, trekken zij rustig tijdens jouw afwezigheid de deur ervan open. Je hoeft dan ook niet verbaasd op te kijken je zo'n apie met een zak chips, als een volleerde 'hang-jongere-aap' rond ziet hangen.
Verder zitten er genetkatten in het kamp, kleine bunzing-achtige katjes, die onverwacht op bezoek komen maar verder geen kwaad doen en geen hinder veroorzaken. De rond scharrelende honingdassen, een Afrikaans dassen soort, moet je niet aanhalen of benaderen die verdedigen zich erg fel.

Het is aangenaam toeven hier. Er heerst een 'knus' sfeertje. Het kamp wordt drukker bezocht dan de wat meer geisoleerd gelegen kampen in het noorden.
De meer zuidelijk gelegen rustkampen liggen dicht bij de kust, de grote steden en de de internatioanale luchthavens en zijn dus gemakkelijker te bereiken, maar ook hier geldt.....de vrye natuur wag op u..............